Als we kijken naar de Spaanstalige muzikanten die op het internationale toneel met de plak zwaaien, moet naast Bad Bunny, J Balvin en ROSÁLIA ook Kali Uchis vernoemd worden.
Tekst: Sam Nassiri
De Amerikaanse met Colombiaanse roots brak in 2018 door met Isolation, een ongelooflijk dromerig album dat het popcanon van de 21ste eeuw voorzag van wat catchy wazigheid.
Uchis werkte op eerdere albums samen met funklegende Bootsy Collins, virtuele band Gorillaz, viraal fenomeen Steve Lacy en producer extraordinaire KAYTRANADA. Het valt al snel op dat ze van die namen heel wat muzikale bagage heeft meegekregen die ze dan ook gebruikt bij het maken van deze Red Moon in Venus, haar nieuwste album. Het openingsnummer “I Wish You Roses” heeft hetzelfde sjokkende, luchtige tempo en dezelfde instrumentatie als Plastic Beach van Gorillaz, wat ook zomerse zorgeloosheid oproept. De gemoedelijke vaart die dat soort psychedelische pop brengt, zet de toon voor zowat het hele album.
Uchis’ muziek is sowieso meer verwesterd dan de reggaeton van Bad Bunny of J Balvin en de flamenco nuevo van ROSALIA, al laat ze met de bouncy reggaeton van “Fantasy’ haar roots toch wat doorschemeren. De aanwezigheid van rapper Don Toliver noodzaakt uiteraard een beat en dat resulteert in wat stoeierige samenzang tussen de twee.
Op “Endlessly” staat Uchis met één been in een ander decennium. De lekker spacy synths, de strakke mechanische drums en de funky baslijn roepen ontegensprekelijk de glitterende eighties op. Pakweg een Michael Jackson ten tijde van Thriller. En kijk, de productie is van de hand van ene Rodney Jenkins, die ooit nog voor diezelfde Michael Jackson achter de knoppenkast gezeten heeft. Soms hoef je het ook niet al te ver zoeken.
Voor namen als Kali Uchis wordt er altijd wel een klein legertje producers ingezet (negentien naar het schijnt). Het resultaat is hypergepolijste, strakke productie. De instrumentatie is niet zozeer uitbundig of expressief, in de zin dat ze zorgvuldig kleur voorziet – al is het met momenten wel wat te waterig en ongekleed. Je zit nooit lang zonder de nodige luxueuze glans, al is het maar dankzij Uchis zelf, die met zo’n liefdevolle stem als de hare meer dan in staat is om een nummer op haar eentje te dragen.
De albums van de Amerikaans-Colombiaanse bezitten sowieso geen al te overdadige bevlogenheid, maar Uchis voelt hier, zo lijkt het, minder dan ooit de nood om driftige muziek te maken. Nummers als “All Mine” en “Moonlight” zijn verleidelijk treuzelend en al die gezapigheid gebruikt Uchis als ondervlak om haar vrouwelijkheid te ontleden. Het vertrouwen, de jaloezie, de huidhonger: het passeert allemaal de revue. Red Moon in Venus is p vele manieren de muzikale manifestatie van self-affirmation.
Red Moon In Venus mag dan wel naar goede gewoonte wat kuierend zijn, het album geeft vooral een gevoel dat dobbert in een psychedelisch bubbelbad vol broeierig zelfvertrouwen en intimiteit. De sterkte waarmee ‘vrouwelijkheid’, in al haar facetten, centraal staat, komt een album als Red Moon in Venus ten goede, waar een soort van sensueel minimalisme opgevuld wordt met een gevoel van empowerment en de menselijkheid van het vrouw-zijn in onze tijd.
0 Comment