De auteur van deze lezersbrief schrijft in eigen naam of in die van hun vereniging en is zelf verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Heeft u zelf een opinie die dringend gedeeld moet worden of schrijft u prachtige poëzie of literair proza? Stuur dan uw teksten naar redactie@demoeial.be of kom langs op onze redactievergaderingen, elke woensdagavond om 19 uur in lokaal X5001.
Tekst: Jongsocialisten VUB
Beeld: Archief Moeial
De VUB heeft de huurprijzen van de koten verhoogd. Zijn wij daar blij om? Nee. Begrijpen wij dat? Ja, eigenlijk wel…
De VUB zit in een extreem lastige positie. De Vlaamse overheid heeft duidelijk te kennen gegeven dat het aantal Vlaamse studenten moet stijgen, maar de middelen die ze de universiteiten toekent, stijgen niet meteen mee. Wat wel stijgt, zijn de energierekening en de lonen van het personeel. Als de kosten stijgen en de financiering door de overheid niet evenredig wordt verhoogd, ontstaat er zomaar even een tekort van € 16 000 000.
Dan heb je als universiteit maar één optie: besparen en tarieven verhogen. Wij zouden alvast niet op de stoel van de rector willen zitten. Je kunt besparen op onderzoek, een basistaak van de universiteit (die vaak ook voor externe financiering van bedrijven/overheden zorgt), besparen op energie – u voelde het vast al? –, besparen op onderwijs maar je wil kwaliteit blijven leveren (en de VUB heeft jaren moeten vechten tegen vooroordelen op dat vlak); je kunt personeel ontslaan, maar de VUB lijkt al geen personeel op overschot te hebben… Er blijven dus weinig opties over en de VUB koos ervoor om op energie te besparen en bepaalde tarieven te verhogen.
Dat betekent absoluut niet dat wij ons gewoon moeten neerleggen bij deze verhoging. Wel moeten we duidelijk onze ware vijand voor ogen houden en dat is niet het universiteitsbestuur. Al jaren kampt het Vlaamse hoger onderwijs met een ontoereikende financiering. Onze politici hebben het vaak over innovatie, excellentie en kennis, maar daar stellen ze niet de noodzakelijke middelen tegenover. Als blijkt dat studenten, als gevolg van een gebrek aan begeleiding, langer over hun studies doen of dat leerlingen in het middelbaar onderwijs lager scoren, verdwijnen die drie pijlers.
Zolang we onze tijd verdoen met armworstelingen tussen het rectoraat en de studenten(vertegenwoordiging) is de Vlaamse overheid de lachende derde. We zouden onze collega’s van andere studentenverenigingen dan ook een tip willen geven: choose your battles. The real enemy is niet de dienst huisvesting of het rectoraat, maar wel de minister van Onderwijs. Studenten en academici aller landen, verenigt u!
0 Comment