Filmrecensie: She Said (2022), over de keiharde realiteit aan het begin van #MeToo

Met haar film She Said mocht regisseur Maria Schraders de 49ste editie van het Film Fest Gent afsluiten. De langspeelfilm is gebaseerd op de bestseller She Said: Breaking the Sexual Harassment Story That Helped Ignite a Movement (2019). Het drama gaat over het New York Times-onderzoek van Jodi Kantor, Megan Twohey en Rebecca Corbett, die hoopten het seksueel misbruik van Harvey Weinstein met een grootschalig exposé aan het licht te brengen. Het schandaal bracht toen de bal aan het rollen voor de #MeToo-beweging.

Tekst: Anna Navrátil
Beeld: Filmposter ‘She Said’

Harvey Weinstein was een belangrijk en welbekend figuur in Hollywood. Door zijn enorme invloed in de entertainmentindustrie wist hij dan ook drie decennia lang het seksueel misbruik en de seksuele intimidatie van vrouwelijke werknemers te verbergen. Zijn slachtoffers werden het zwijgen opgelegd met grote afkoopsommen of hadden vaak een te grote angst om tegen Weinstein te getuigen. De zoektocht van de onderzoeksjournalisten naar iemand die on the record hun verhaal wou doen, leek snel uitzichtloos. Toch gaven ze niet op. Ze reisden zelfs naar de overkant van de Atlantische Oceaan, in de hoop de gerechtigheid te laten zegevieren.

De scène waarbij een gespreksopname tussen Weinstein en een secretaresse speelt over een langzaam voortbewegend beeld van een donkere hotelgang blijft achteraf lang in het hoofd hangen. De kijker wordt meegezogen in de brutale realiteit van jarenlang genormaliseerd seksueel misbruik. Het is een buitengewoon aangrijpend moment. Anderzijds blijft de film een Amerikaanse blockbuster waarbij je je afvraagt of het verhaal niet te sterk wordt gesensationaliseerd en de realiteit wat op de achtergrond komt te staan. Zo rekken  de makers de zoektocht naar slachtoffers die willen getuigen enorm uit. Dat voelt snel overdreven langdradig aan. Het tast de geloofwaardigheid van het verhaal een beetje aan, terwijl de waargebeurde feiten net ongelooflijk relevant zijn. Niettemin benadrukt de wanhopige zoektocht wel hoe lang het duurde voordat een gegrond publiceerbaar werk ontstond uit het onderzoek van de journalisten.

Toch, ondanks enkele gebreken, is het de looptijd van 128 minuten kijken waard, al is het maar omwille van de aanhoudende actualiteit van het nog steeds heel gevoelige thema. Net zoals het oorspronkelijke krantenartikel kan deze film het taboe over seksuele intimidatie en misbruik op de werkvloer doorbreken. Ook de manier waarop de media moeten navigeren tussen het nastreven van gerechtigheid, de bescherming van de getuigen en de omgang met de rijke misdadigers die met langdurige en kostelijke rechtszaken dreigen, raakt dicht tegen de huidige realiteit van onze journalisten. She Said is een maatschappelijk relevante film en het is goed dat hij sinds 23 november overal te zien is in de Belgische bioscopen.

0 Comment