Tekst: Rieneke Lammens
Beeld: Jolien Cerpentier
Het voorbije academiejaar, en dan de afgelopen zomer in het bijzonder, werden gemarkeerd door verdriet, rouw en afscheid nemen. In het bijzonder rouwde de VUB-gemeenschap om het verlies van Paul De Knop en Caroline Pauwels, twee ere-rectors die de VUB tijdens hun ambtstermijn naar een hoger niveau tilden en voor altijd hun stempel op de universiteit drukten. Paul gaf de VUB wat meer kleur door de wit-groene huisstijl in het blauw en oranje te kleuren en zorgde voor heel wat infrastructurele vernieuwingen. Onder Caroline waaide er een nieuwe wind door de gangen, met veel meer aandacht voor inclusiviteit en diversiteit. Ook vond ze het uiterst belangrijk om haar liefde voor Brussel over te brengen naar haar studenten. Beide ere-rectoren zullen altijd herinnerd worden voor hun onvoorwaardelijke toewijding en trots op de VUB.
Onze huidige samenleving reageert altijd wat ongemakkelijk op verdriet; het moet snel-snel weggemoffeld worden. Na een verplicht afscheid wordt er verwacht dat je onmiddellijk terug op de sneltrein des levens stapt, zonder dat je tijd hebt om als het ware even op de stoptrein uit te blazen. Dat laatste is echter van primordiaal belang. Daarom vonden we het belangrijk om Paul en Caroline te eren in onze oktobereditie en zo dus nog even op de rem gaan staan.
Dat wil niet zeggen dat er op de stoptrein geen tijd is om weer geluk te putten uit de kleine dingen. Een koud herfstzonnetje dat je wangen kleurt. Je ontmoet toevallig weer die ene vriend die je al jaren niet meer zag. Je krabbelt langzaam terug recht. Veerkrachtig. Dat is iets wat niet alleen binnen de VUB-gemeenschap gebeurt, maar ook binnen onze eigen Moeial-redactie. We krabbelen langzaam recht na twee jaar van online vergaderen, amper gedrukte edities en niet-bestaande eindredactieweken. Onze nieuwe hoofdredactie is opnieuw talrijk, met voor het eerst ook bijzonder veel aandacht voor cultuur, poëzie en proza. We kijken ernaar uit om eindelijk weer écht te kunnen samenwerken, naar ideeën te vissen om veel edities uit te brengen en (hopelijk) veel mensen aan te trekken.
Veel stof om over te schrijven zullen we ongetwijfeld hebben, want de universiteit staat voor grote uitdagingen: studenten kunnen blijven ondersteunen nu de energiecrisis ervoor zorgt dat velen meer zelfvoorzienend moeten zijn en dus niet meer zorgeloos kunnen studeren; (seksueel) grensoverschrijdend gedrag waarvan de bestrijding verder moet gaan dan enkel de oprichting van een meldpunt; de nood aan een garantie van inclusiviteit voor iédereen, ongeacht de afkomst van personen; de moeite die het kost om het kritisch denken te kunnen blijven waarborgen ondanks de stroom aan desinformatie en fake news; enzovoort.
Dat we daartussen ook al eens ons feesthoedje tevoorschijn mogen toveren, staat vast. De Moeial blaast dit jaar veertig kaarsjes uit en dat kunnen we niet zomaar laten passeren. Houd dus zeker onze socialemediakanalen in het oog voor nieuwe updates.
Veel dank aan onze leden, lezers, en supporters thuis.
0 Comment