Afgelopen zomer moesten we afscheid nemen van ere-rectors Paul De Knop en Caroline Pauwels. Verschillende (oud)VUB’ers hebben daar een woordje over te zeggen.

Tekst: Rieneke Lammens (intro) & diverse auteurs
Beeld: Andreas Lorrain 

Caroline Pauwels

Ik leerde Caroline Pauwels kennen als bezieler en oprichter van het Hannah Arendt Instituut. Het was haar droom die uitkwam, maar bovenal een taak die we op onze schouders namen. Stedelijkheid, burgerschap en diversiteit bespreekbaar maken, vanuit wetenschappelijke inzichten, toegepast op onze samenleving.

Ik was snel gecharmeerd door haar gedrevenheid, haar eloquentie en haar streven naar verbondenheid. Haar opiniestukken, interviews en speeches waren een inspiratie. Genuanceerd, maar eenvoudig, vanuit een onwrikbaar geloof in onze (diverse) samenleving en right to the point. Zo kan het dus ook.

Eind juli heb ik haar boek Ronduit, aantekeningen van een possibilist (2021) gelezen. Ik had haar graag nog verteld hoe eens ik het was met vele van haar standpunten en hoe belangrijk ik haar bijdragen aan het maatschappelijke debat wel vond. Voor Caroline houdt het nu op, maar samen met velen zullen we haar werk verderzetten. Voesj met de koesj.

Gert Eeraerts
Oud-student VUB (1996-2003)

Met een glimlach, grapje of berichtje positiviteit brengen om zelfs de donkerste momenten zo te verlichten dat tot ver buiten Brussel een zonnetje viel te bewonderen. Dat kon enkel Caroline. De verwondering voor het optimisme, de prachtige persoon en de onuitputtelijke bron van inspiratie die ze was, zal ze voor de VUB, de studenten en voor mij altijd blijven.

Michaël Van den Poel
Studentenraadslid 

Niet alleen heeft Caroline Pauwels de VUB in haar geheel naar een hoger niveau getild, ook op kleinere schaal heeft ze enorm veel impact gehad. Het aantal studenten met wie ze tijdens haar rectorschap heeft gesproken, is ontelbaar. Waar ze tijd en energie vandaan haalde om naar zo veel studenten te luisteren en die te helpen waar ze kon, zal me een mysterie blijven.

Emi Gregoire
Oud-voorzitter Studiekring Vrij Onderzoek

© Andreas Lorrain

Liefste Caroline,

Voor ons was je meer dan een rector. Je was het gezicht van mogelijkheden. Van wensen en dromen. Alles zou altijd goed komen zolang dat de VUB-gemeenschap kon rusten op jouw schouders. Want je gaf ons het gevoel dat we heel de wereld aankonden, zolang we dat samen deden. Wij zullen nu steunen op alles wat jij ons hebt nagelaten om jouw VUB van morgen werkelijkheid te maken.

Dank u.

Sasha Solau
Studentenraadsvoorzitter academiejaar 2021-2022  

Paul De Knop

Paul staat bekend als “Paul de bouwer”. In de eerste plaats denken mensen aan de nieuwe VUB gebouwen. Maar dat is slechts het topje van de ijsberg. Hij heeft veel meer funderingen gelegd in de organisatie en in het management van de VUB. Paul heeft gevochten als een leeuw om de VUB sterker te maken. Zijn hart, onbaatzuchtige inzet en ambities voor de VUB hebben zaadjes gepland waar we vandaag en ook in de toekomst op kunnen verder bouwen. 

Het is een voorrecht geweest om met een gedreven, inspirerend en integer mens als Paul te hebben mogen samenwerken. Paul heeft voor ons de VUB-vlag op de top van de Mount Everest gezet, laten wij samen verder bouwen om die top te kunnen bereiken!

Isabeau Hufken
Oud-voorzitter studentenraad

Als eerstejaarsstudent belandde ik in 2014, min of meer toevallig, op de Academische Openingsceremonie, waar ik rector De Knop een onvergetelijke openingsrede zag voeren. Het waren woelige tijden. De Vlaamse regering stond op het punt te besparen op het hoger onderwijs, wat onder meer tot een verhoging van de inschrijvingsgelden zou leiden. Tijdens zijn toespraak deinsde de rector er geenszins voor terug om daarover kritische vragen te stellen aan zowat alle andere stemmen in het debat: de regering, de andere Vlaamse rectoren, de studentenvertegenwoordigers en de ontevreden professoren. Zijn speech getuigde van durf en rebelsheid, eloquentie en strategisch denkvermogen, alsook van een oprechte liefde voor de VUB en Brussel. Ik wist toen weinig over de identiteit van de VUB maar vermoedde dat wat ik net had meegemaakt een schoolvoorbeeld van onze befaamde redelijke eigenzinnigheid was. Door de jaren heen is mijn concept van de archetypische VUB’er blijven evolueren, maar aan de grondslag ervan ligt nog steeds ontegensprekelijk die ene herinnering aan Paul De Knop. 

Anthony Manu
Chef Verhalend Proza