Het daverde woensdag 23 februari op de VUB. Vakkundig werd de VUB-gemeenschap via meetings, mails en andere media gebrieft dat rector Caroline Pauwels haar mandaat vroegtijdig zou beëindigen vanwege gezondheidsredenen.
Tekst: Basile Van Weyenberg
Beeld: Liza Imagojeva
De elfde prorector van onze vrije universiteit werd vervangen door rector ad interim Jan Danckaert. Niettemin vertelt die titel op zich al dat dit slechts een tussentijdse oplossing is. Na de jaarlijkse stoelendans bij de studentenraad bereidt de VUB een vroegtijdige rectorverkiezing voor en ook daar worden wij opgeroepen om mee te stemmen.
Het is altijd leuk om een bolletje op een stemformulier te mogen inkleuren. Het feit dat studenten mee kunnen bepalen wie voor de komende vier jaar de leiding krijgt, verleent een democratisch patina aan een instelling die zichzelf maar al te graag als een community omschrijft. Dat ideaal wordt echter weggeëtst door een stemsysteem dat een oligarchie van professoren blootlegt. Niet iedereen krijgt immers evenveel stemmen. Professoren bepalen 60% van het totale stemgewicht en daartegenover lijkt onze 10% als studenten soms maar weinig uit te maken.
Hoewel ik wel eens stoutmoedig durf te beweren dat de VUB beter zou draaien, mocht ze door studenten gerund worden, pleit ik uiteraard niet voor one person, one vote. Maar hoe verantwoord je het dat een groep, mits eensgezindheid, de rest van onze gemeenschap kan overstemmen? Verdient ook het overige personeel dat hier een carrière opbouwt geen serieus medezeggenschap over het bewind van de instelling? Is er een gedegen onderwijsinstelling denkbaar zonder de steun van studenten?
Maar hoe verantwoord je het dat een groep, mits eensgezindheid, de rest van onze gemeenschap kan overstemmen?
Ook de stemquorums die de groepen moeten behalen, weerspiegelen die asymmetrische verhouding. Minstens 50% van het zelfstandig academisch personeel moet hun stem hebben laten gelden voor een geldige verkiezing. Bij ons is dat slechts 10%. Heel veel redenen hebben de toekomstige rector-electen dus niet om binnenkort ook ons uitvoerig van hun beleidsplan te overtuigen. Evenmin geeft dat de instelling veel redenen om een brede belangstelling onder de studentengeleding voor de verkiezing te promoten. Dat de stemming naar verluid in de examenperiode zal vallen, helpt ook niet om een grote betrokkenheid bij studenten te faciliteren.
Wat valt er dan te doen om dit democratische deficit enigszins te verhelpen? Het lijkt te laat om het kiessysteem nog aan te passen en het is twijfelachtig of daar überhaupt animo voor zou zijn. Laat ons dus hopen dat de kandidaten minder cynisch zijn dan ondergetekende en binnenkort toch ook actief met de studentengemeenschap in dialoog gaan. Zij het niet omdat het nodig is om de verkiezing te winnen, dan wel omdat het zo hoort binnen een community. Opdat de nieuwe rector ook onze rector wordt.
0 Comment