Diversiteit, inclusie en equity: de buzzwoorden van het moment of net maatschappelijk belangrijke thematieken waarrond gewerkt moet worden? Of allebei?
Tekst: Shelsia da Costa
Beeld: Andreas Lorrain
Aan de VUB kan ik dat onderscheid moeilijk maken. Onze universiteit profileert zich namelijk als een inclusieve universiteit die radicale diversiteit in de kijker plaatst en elke vorm van ongelijkheid verwerpt.
Diversiteit wordt gedefinieerd als je volledige zelf kunnen zijn en plaatst een gelijke behandeling van alle studenten voorop. Toch worden humanistische waarden steeds ondergraven en worden andere tegenstrijdige waarden vooropgezet. Hoe de VUB vrijzinnigheid nu invult, staat in schril contrast tot de radicale diversiteit die ze beweert te omarmen. Zo is er geen sprake van een stille ruimte waar mensen kunnen bidden. Wanneer religie het uitgangspunt is van dieetrestricties, wordt er ook geen rekening mee gehouden. Dit toont meteen de discrepantie tussen de inclusieve taal die de universiteit gebruikt en het beleid dat uiteindelijk wordt doorgevoerd.
Volgens Sibo Kanobana, docent aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de UGent, is taal hét medium dat gebruikt moet worden om verandering teweeg te brengen. Daar stopt het echter niet: taal is slechts een tool, niet het doel op zich. Een mentaliteitsverandering wordt op die manier niet gegarandeerd. Wanneer het gebruik van die inclusieve, activistisch geïnspireerde taal zich niet omzet in het garanderen van gelijkheid, maar grotendeels bij symbolische toezeggingen blijft en de bestaande machtsstructuren in stand houdt, wordt het status quo enkel gelegitimeerd.
Coördinator gelijkheid aan de VUB, Karen Celis, benadrukt dat we de diverse studentenpopulatie niet als vanzelfsprekend kunnen beschouwen. Het gaat om het uitbouwen van inclusiviteit over de hele instelling: representatie binnen het professorenkorps, maar ook binnen besluitvormingsorganen en medewerkers. Dat hangt samen met de inhoud van de lessen. Hierbij is waardevol wiens belangen er in rekening worden genomen en naar wiens inzichten er geluisterd wordt wanneer men beslissingen neemt.
“Met studenten wordt niet gedanst, wij delen onze meningen, onze visies, maar de uitwerking gebeurt nog steeds door een elitaire kern die de diversiteit van onze studentengemeenschap niet weerspiegelt”
Het vieren van de superdiversiteit en het garanderen van de eigenheid moeten worden verankerd in toekomstige strategische beleidsplannen. Deze zaken moeten naar voren geschoven worden als een prioriteit, zoals professor Celis aanhaalt.
Het moet omgezet worden naar acties die verder gaan dan mooie woorden én in alle rangen voelbaar zijn. Het opzetten van een Equality Team is een goedbedoeld initiatief, maar wanneer we na jaren amper weinig echte verandering zien, toont dit aan dat er te weinig bewegingsruimte is en mogelijkheden zijn tot voelbare veranderingen binnen zo’n orgaan.
Dit valt dan ook niet louter op te lossen door samenwerkingen met de diverse studentengemeenschappen die de VUB rijk is. Het gebruikmaken en correct vergoeden van die expertise en levenservaring is inderdaad van primordiaal belang en een goede manier om noden op te vangen. Verna Myers, een vooraanstaand expert op het gebied van diversiteit en inclusie, beschrijft dit als het uitnodigen van diversiteit op een feest, zonder gevraagd te worden om te dansen. Met studenten wordt niet gedanst, wij delen onze meningen, onze visies, maar de uitwerking gebeurt nog steeds door een elitaire kern die de diversiteit van onze studentengemeenschap niet weerspiegelt.
0 Comment