Kerst is weer in het land en corona helaas ook nog altijd. Maar of je de feestdagen met geliefden kan vieren of niet, wat is er nu beter dan een kerstfilm?
Tekst: Evelien Feys
Beeld: Evelien Feys (cover) & Andreas Lorrain (sterren)
Dat heb ik me alleszins toch laten vertellen, want net zoals vorig jaar is mijn algemene mening over kerstfilms nog altijd dat het rommel is. Toch heb ik opnieuw de goedheid gevonden om mezelf te onderwerpen aan deze jaarlijkse filmrage. Hier zijn dus nog eens zes Netflix-kerstfilm voor kerst in je kot.
Angela’s Christmas
Angela’s Christmas vertelt het verhaal van Angela, een Iers meisje uit een arm gezin dat op kerstavond naar de mis gaat. Daar ziet ze tot haar ontzetting dat Kindje Jezus zonder dekentje in de kribbe ligt, waarop ze in een heel avontuur verzeild geraakt om hem toch een warme Kerstnacht te bezorgen.
Deze geanimeerde kortfilm is een ingetogen verhaal dat je helemaal meeneemt in de leefwereld van het jonge meisje. Hij is magisch, maar tegelijkertijd ook sterk gegrond in de (harde) realiteit. Schrijnende armoede, een brood als kerstmaal, een meisje dat een Jezuspop warm wil houden omdat ze weet wat het is om het koud te hebben. De herkenbaarheid van een broer te hebben die ondanks de situatie het nodig vindt om zijn zusje te treiteren (maar no hard feelings hè, broertje van me).
Angela’s Christmas krijgt als mooie film met een donker kantje een welverdiende 3,5 sterren.
The Princess Switch 3
De laatste installering van het Vanessa Hudgens Kerstfilm Industrial Complex is The Princess Switch 3: Romancing the Star. Heb ik de eerste twee films gezien? Nee, maar dat is ook niet nodig, aangezien je binnen het kwartier tot tweemaal toe een recap krijgt van wat voorafging. In deze film geven Gewoon Meisje Stacy (Hudgens) en Koningin Margaret (ook Hudgens) een kerstfeestje voor de onderdanen van Margaret’s koninkrijk. Daarvoor krijgen ze van het Vaticaan een extra fancy kerstboompiek. Wanneer het kostbare pronkstuk gestolen wordt, schakelen ze Fiona (nog eens Hudgens), slechterik van de vorige film en nichtje van Margaret, in om het ding gewoon terug te jatten.
De humor van deze film is nogal meta, in de zin dat de manier waarop er gefilmd en gemonteerd is, aangeeft dat de film meent een sterke komische timing te tonen, maar dat is niet zo — wat op zich best grappig is. De dialecten waarmee gesproken wordt, zijn van het genre waarbij je je afvraagt of het de bedoeling was. Vooral Hudgens’ bijzondere vertolking van Fiona lijkt meer op een imitatie van Catherine Zeta-Jones in Chicago. Ik ben er bijgevolg dan ook van overtuigd dat dit eigenlijk een Catherine Zeta-Jones-tribuutfilm is. Naast het feit dat het plot wel wat Ocean’s 11 energie heeft, zit er ook een gymnastiek-tussen-laserstralen scène in (Entrapment, iemand?).
De chemie tussen Vanessa Hudgens en Vanessa Hudgens en Vanessa Hudgens komt tekort, en aangezien ze nogal aanwezig is in deze film, is dit problematisch. De boel wordt wel enigszins gered door het personage Fiona, die een — en eerlijk gezegd de enige — interessante verhaallijn en persoonlijkheid heeft, en tegen het einde van de film voor enkele oprecht grappige en rakende momenten zorgt.
Ondanks alle gebreken is The Princess Switch 3 zeker naar het einde toe een entertainende film die zo toch nog 3 sterren bij elkaar raapt.
De Familie Claus
Zoals elk jaar helpt Jules (Mo Bakker) zijn Opa Claus (Jan Decleir) om de hele wereld te voorzien van hun kerstcadeaus. Maar dit jaar is hij meer bezig met het terug bij elkaar brengen van de gescheiden ouders van de kleine Marie, waardoor Kerstmis en zijn relatie met z’n opa in het gevaar komen. Ondertussen probeert Jules’ moeder (Bracha van Doesburgh) haar koekjeswinkel van de grond te krijgen en opnieuw liefde te vinden na het overlijden van haar echtgenoot.
De film is op z’n best in zijn magische omgeving. Decleir is sterk als altijd, en de relaties tussen Jules, Opa Claus en zijn helende elfjes dragen de film. Jammer genoeg kan dit niet gezegd worden van het deel dat zich in de ‘echte wereld’ afspeelt. Er zijn iets te veel verschillende dynamieken die geen van allen boeien, wat echt jammer is tegenover de magische personages, die allemaal sterk uitgesproken persoonlijkheden hebben en knap vertolkt worden. Het meest onrealistische is ook niet de kerstfabriek van Opa Claus, maar wel dat de Gentse koekjeswinkel Miss Cookie heet, terwijl dat ongetwijfeld eerder iets als Køek zou zijn. (Ik heb het opgezocht en het bestaat nog niet, dus voel je vrij om dit idee te stelen. Geen dank.)
Helaas heeft deze film een vinger in twee van mijn grootste pet peeves geduwd. Er wordt een grap gemaakt over de assumptie dat een love interest van een personage op vrouwen valt. Want deze love interest is samen met — verrassing — een man. Het probleem is niet dat het homofoob is, want dat is het niet (ook al heb ik het idee dat dit personage enkel voor dit moment in de film zit), maar het stoort me dat we in het gezegende jaar 2021 nog steeds grappen maken die gebaseerd zijn op het uitwissen van biseksualiteit. Ten tweede krijgt het hoofdpersonage de onverantwoorde acties aan elkaar — wat op zich past in het genre van de film — maar wat hij op het einde van de film doet is echt té onrealistisch. De volwassenen om hem heen behandelen hem plots als een held en alles komt goed, maar op een manier die niet verdiend aanvoelt.
Met een strafpunt vanuit mijn persoonlijk vendetta strandt De Familie Claus 2 op 2/5 sterren.
The Holiday
In The Holiday willen de Britse redacteur Iris (Kate Winslet) en de Amerikaanse filmtrailermaker Amanda (Cameron Diaz) allebei weg van hun (relatie)problemen en ruilen ze voor de feestdagen van huis. Amanda brengt Kerst dus door op het Engelse platteland, waar ze Iris’ knapper broer Graham (Jude Law) ontmoet, terwijl Iris verblijft in Amanda’s villa in LA, waar ze filmcomponist Miles (Jack Black) tegen het lijf loopt. Je kan wel raden hoe het verder gaat.
Als je bekend bent met mijn algemene mening over romantische komedies en kerstfilms, zal het je misschien verbazen, beste lezer, maar ik vind dit echt een goede film. Als kind ben ik verliefd geworden op The Holiday omwille van de muziek. Met het herbekijken heb ik ontdekt dat het filmmuziek van Hans Zimmer is. (Kind-ik had dus #taste.) Zijn muziek speelt een actieve rol, in plaats van enkel vulling voor de montages te zijn, mede omdat één van de personages filmcomponist is. Nu apprecieerde ik ook de gelaagdheid van de personages en hun erg menselijke keuzes en tekortkomingen. Aangezien het een film uit 2008 is, kan je ook artefacten bezichtigen, zoals Jack Black zonder baard en een Blackberry.
Maar wat deze film echt tot zijn hoge niveau tilt, zijn de iconische monologen van Cameron Diaz. Talented, brilliant, incredible, amazing, show stopping, spectacular, never the same, etc. Daarbovenop komt ook nog de Oscarwaardige manier waarop Diaz Engelse poortjes opent en met een glimlach op haar gezicht door de sneeuw rent. Je moet het zien om het te geloven.
Zo belandt The Holiday bij een welverdiende 4 sterren.
Office Christmas Party
Clay Vanstone (T. J. Miller) leidt een vesting van het softwarebedrijf van zijn vader. Maar wanneer zijn zus Carol (Jennifer Aniston) de boel erft, wil ze zijn vesting sluiten omdat de cijfers niet goed genoeg zijn. Gelukkig heeft het bedrijf een goede IT-verantwoordelijke Josh (Jason Bateman) en een geniale IT-expert Tracey (Olivia Munn), wier nieuwe project ze willen verkopen om hun cijfers genoeg op te krikken, zodat er geen ontslagen moeten vallen. Om een investeerder te overtuigen dat ze een fijn bedrijf zijn, nodigen ze hem uit op hun kerstfeestje, waar ze al het geld tegenaan gooien om er het meest epische feest ooit van te maken — wat vanzelfsprekend gigantisch uit de hand loopt.
Deze film is een ‘andere’ kerstfilm: de openingsmuziek is hiphop, dus je weet meteen dat het een Coole Kerstfilm™ is. Dit genre van films durft wel eens te zweren bij het motto ‘hoe aanstootgevender, hoe beter’. Maar gelukkig zijn de scenaristen en acteurs — er werd veel geïmproviseerd — de uitdaging aangegaan om iets interessantere en slimmere grappen te verzinnen. Het hele gebeuren blijft uiteindelijk wel licht en onnozel, zoals de premisse van de film betaamt. De film is haar duidelijk gigantische budget waard, met veel grote namen en indrukwekkende stunts. Wat de romantische subplots betreft: van elke kus haatte ik er geen enkele en dat wil ook al heel wat zeggen. Aan de sterrencast en alles wat er tijdens het verhaal kapot gaat te zien, was er aan budget geen gebrek, maar qua acteerwerk zit het helemaal goed, met een uitblinkende Kate McKinnon als HR-verantwoordelijke.
Ondanks de schandalige queerbaiting wanneer Tracy refereert naar een vriendin als ‘my girlfriend’ maar de volgende keer als ‘my friend’, krijgt Office Christmas Party 4 sterren.
Kerst met Henk en de vuilniswagen
Om af te sluiten is er nog de animatie kortfilm Kerst met Henk en de vuilniswagen. De jonge Henk en zijn vrienden Vuilniswagen, Beer, Wasbeer en Rat hebben net hun kerstversieringen opgehangen wanneer de Kerstman voor hun ogen uit de lucht tuimelt. Ze slaan hun handen in elkaar om alle kinderen van Henk z’n buurt toch nog hun pakje te bezorgen.
Het is een Engelstalige productie, met mogelijkheid op dubbing. Ik heb zelf de originele stemmen opgezet, want ik ben Zo Iemand™, en dat stemwerk is alleszins erg sterk. Bijzonder is wel dat de film zich duidelijk in Australië afspeelt, maar er slechts één personage is met een Australisch accent. De film is gemaakt voor kinderen, maar zit vol met slimme, subtiele humor, die de volwassenen onder ons kunnen onderhouden. En geloof het of niet, waarde lezer, ik heb zelfs moeten wenen. Wat dat zegt over mijn huidige toestand laten we in het midden, maar het is echt wel een mooie film.
Dus, omdat het Kerstmis is, gaat Kerst met Henk en de vuilniswagen naar huis met 5 sterren.
0 Comment