Terwijl de huidige gezondheidscrisis strenge beperkingen stelt voor zowel studenten als personeel van de VUB, heeft de wereld niet stilgestaan. Hetzelfde geldt voor internationale studenten, die vaak niet het sociale vangnet hebben waarop zoveel studenten kunnen terugvallen. We interviewden zes internationale studenten aan de VUB om hun ervaringen van het leven in Brussel en op de campus in de kijker te zetten. In dit eerste deel van de portret serie onthullen wij de ervaringen van Cabirou, Jes en Michelle.
Deel (2/2): Life in Lockdown – Internationals aan de VUB (2/2) NL
Tekst: Filip Lismont & Ima Algra
Cabirou Mounchili Shintouo
Doctoraatsstudent in Gerontologie aan de Faculteit van Medicijnen en Farmaceutische Wetenschappen
Kameroen
Cabirou Mounchili Shintouo
“Jammer genoeg is het grootste deel van mijn ervaring hier de COVID-19 crisis geweest. Met al deze beperkingen is het moeilijk om op een normale manier aan je leven te blijven bouwen. Bij dagelijkse routine ligt de focus momenteel op thuisblijven, met de uitzondering van naar school te gaan. De manier waarop ik kan leren en deelnemen aan school is heel wat veranderd. Aangezien ik veel labo-werk doe, ben ik sterk afhankelijk van de labo-faciliteiten op campus. Momenteel is er een reservatiesysteem om op een veilige manier ruimtes te kunnen delen. Ik kan dus enkel werken wanneer andere mensen dat tijdsslot hebben gekozen. Het probleem is dat je niet vrij kan werken; je moet werken wanneer andere mensen niet beschikbaar zijn. Boven op het administratieve aspect is het erg anders dan mijn normale routine – als er deze dagen al enige routine te vinden is.”
“Als je een meer gereserveerde persoon bent, en je geen familie hebt, kan het zijn dat je uiteindelijk voor een heel lange tijd alleen in een enkele kamer leeft.”
“Gelukkig kon ik Brussel kort ervaren voor corona vorig jaar neersloeg. En ik heb ervan genoten zolang ik kon. Ik hoop dat we na het coronavirus terug naar die tijd kunnen gaan, en dat ik verder kan ontdekken wat Brussel te bieden heeft. Ik bezoek nog steeds graag de Grote Markt. En soms ga ik er gewoon naartoe om te zitten en naar de omgeving en de mensen te kijken. Naast Brussel had ik ook nog de kans om naar Blankenberge te trekken voor een stranduitstap. Helaas was er die dag veel wind en was de timing dus niet ideaal. In Kameroen ging ik ook graag naar het strand, maar daar is het iets anders, omdat het daar niet ontwikkeld is met gebouwen, dijken, strandbars en restaurants. Het is er gewoon natuurlijk. Ik was een andere stranduitstap aan het plannen wanneer de golven kalmer zouden zijn en de wind niet zo sterk zou zijn. Jammer genoeg heeft het coronavirus me ervan weerhouden om nog eens zo’n verplaatsing te maken.”
“Aangezien activiteiten zoals stranduitstappen nu niet mogelijk zijn, heb ik wel wat vrije tijd. Het heeft me de kans gegeven om dichter bij God te komen. Ik spendeer het grootste deel van mijn vrije tijd aan het lezen van de Bijbel. Maar als ik iets moet opnoemen om de ervaring van studenten beter te maken, is het de creatie en promotie van online platforms waarop studenten met elkaar in interactie kunnen gaan om het psychologische trauma van het alleen zijn te kunnen verminderen. Als je een meer gereserveerde persoon bent en je geen familie hebt, kan het zijn dat je uiteindelijk voor een heel lange tijd alleen in een enkele kamer leeft. Dus het is een gelegenheid om een netwerk te creëren waar studenten met elkaar kunnen communiceren en ervaringen kunnen delen.”
Jes Bolduc
Academisch onderzoeker in het Departement van Bio-ingenieurwetenschappen
West-Virginia, VS
“Wel, in het begin was ik zwanger (lacht). Dus sommige dingen van de crisis waren een bijkomende last, maar op veel manieren ben ik erin geslaagd de voordelen van gedwongen isolatie te oogsten. Plots begon iedereen van thuis uit te werken, wat goed samenviel met de verminderde mobiliteit van mijn zwangerschap en de algemene nood aan rust. Thuis zijn was eigenlijk echt handig, aangezien het sowieso al de bedoeling was. Dat klinkt slecht om luidop te zeggen omdat het globaal gezien echt een schadelijke periode was; zo veel mensen waren aan het lijden… Maar voor mij kwam het goed uit: ik kon werken zonder het gevoel te hebben dat ik meer zou kunnen doen, want ik was toch al beperkt.”
“Toen de lockdown begon, was het best angstaanjagend, aangezien niemand wist wat er aan het gebeuren was. Plots werkte iedereen thuis, wat niet voor de hand liggend is wanneer je werk bestaat uit labo-observaties en fysiek engagement vraagt. Dus de manier waarop we werken is veranderd, zoals voor veel mensen. Heel ons departement moest opnieuw configureren hoe we ons werk benaderden, en in hoeverre we nog steeds dezelfde resultaten konden produceren binnen beperkte omstandigheden. Er was een soort van onderhandelingsfase waarin iedereen aan het uitvissen was waaruit ons werk nu eigenlijk bestaat, wat uiteindelijk vaak neerkwam op het vinden van minimale voorwaarden in het labo om toch dingen gedaan te krijgen.”
“Ik vond het best hoopvol dat mensen nog steeds creatief waren in zo’n sombere tijden.”
“De geboorte van mijn dochter Thia in mei was een andere zegen. Binnen blijven voelde niet voor mij niet zo opgelegd als voor anderen, want ik had dit sowieso gedaan om voor haar te zorgen. Het gaf me de kans om thuis bij haar te zijn met minder verantwoordelijkheden buitenshuis. Ik was niet zo veel andere elementen uit mijn leven aan het missen omdat alles toch dicht was. Uiteindelijk ben ik thuis blijven werken, en moest ik ook enkele uitstappen naar het labo op de campus maken wanneer dat mogelijk was. Maar het was niet altijd zeker wat wel en niet mocht, omdat de regels zo vaak veranderden. Zelfs wanneer de regels losser werden, was ik voorzichtig bij de mensen met wie ik in contact kwam, en hield ik een kleine bubbel van ongeveer drie personen. Dit waren ook dezelfde vrienden die voor Thia zorgden wanneer ik weg moest, want ik wilde bijzonder voorzichtig zijn voor haar.”
“Zoals veel andere mensen ben ik me ook meer gaan bezighouden met koken. Ook schilderde ik best vaak, maar de combinatie van zwangerschap, geboorte en babyzorg was al een hele activiteit op zichzelf. Wel heb ik veel van mijn bijkomende vrije tijd besteed aan meer poëzie lezen, performances bekijken en kunst. Ik vond het best hoopvol dat mensen nog steeds creatief waren in zo’n sombere tijden. Performance art is nogal abstract om momenteel uit te voeren door de contactbeperkingen, maar er is een theatergroep die ik ken, die aan een online stuk werkt. Ze nemen op voorhand een voorstelling op waarin personages hun rol toevoegen met individuele opnames die uiteindelijk de totaliteit van het theaterstuk zullen vormen.”
Michelle Garcia Melgar
Bachelorstudent Sociale Wetenschappen
Van El Salvador
“Dit is het eerste jaar dat ik aan de VUB studeer. Oorspronkelijk was ik van plan om begin januari in Brussel aan te komen. Ik wilde de plek leren kennen, wat werken en de taal leren. Maar toen ging mijn land in lockdown en uiteindelijk kwam ik begin oktober aan. Dus dat was een obstakel voor mij. Ik kon Brussel niet echt op voorhand ontdekken en ik heb dat nog steeds niet echt kunnen doen omdat we ook hier in lockdown gingen.”
“Toch had ik geluk. Ik woon samen met vijf heel fijne huisgenoten, die ook allemaal aan de VUB studeren. We hebben samen al leuke activiteiten achter de rug en ze doen echt hun best om me thuis te laten voelen. Tijdens de paar fysieke lessen waar ik naartoe ben geweest, heb ik enkele heel fijne mensen ontmoet. Er is niet veel dat we nu kunnen doen, maar we proberen bijvoorbeeld wel te gaan wandelen. Ik ben bereid om even te wachten op de volledige Brussel-ervaring waar ik naar verlang.”
“Toen we in lockdown gingen, kon ik eindelijk tijd doorbrengen met mijn familie, wat heel fijn was.”
“Wat school betreft, voelt het eigenlijk alsof ik enkel opsta om een les te volgen. Ik kan deze dagen maar geen routine vinden. Ik word laat wakker, sla mijn ontbijt over en ga meteen voor een lunch. Ik apprecieer wel alles wat de universiteit doet om deze vreemde tijden zo vlot mogelijk te laten gaan. Natuurlijk zijn er kleine dingen die gedaan zouden kunnen worden om het leven gemakkelijker te maken voor de studenten, zoals hun data updaten wanneer dat nodig is. Maar opnieuw: niemand zag deze situatie aankomen, en ik denk dat ze hun best doen. Het is echt goed dat ze hulp aanbieden aan mensen die het nodig hebben.”
“Corona gaf me ook een beetje en pauze. Ik ben best sociaal en ik had graag veel te doen. Toen we in lockdown gingen, kon ik eindelijk tijd doorbrengen met mijn familie, wat heel fijn was.”
0 Comment