Door Anthony Manu
Beeld: Steven Geusens
Het geroep van de uil in het zuiverste blauwe avondlicht
Vond ik als kind onopvallend, ik hoorde het zelden
Nu klinkt het vreemd omdat het vertrouwd lijkt,
Troostend wanneer mijn kinderen het banaal noemen
Rond de grijswitte takken van de esdoorn ik velde
Gleden ’s nachts de vleermuizen zorgeloos
Waarom weren ze ons nu?
Die boom en ik versleten samen
0 Comment