Het is donderdagavond 15 november, 18u00: de openingsavond van de expo These Selves in cultuurcentrum Pilar gaat van start. Toen ik deze avond op voorhand visualiseerde, dacht ik aan wachtrijen vol enthousiaste bezoekers (met mondmasker weliswaar) en veel sfeer. Hoewel deze verwachtingen niet werden ingelost, kon de expo zelf wél mijn nieuwsgierigheid beantwoorden.
Tekst: Hermelien Goyvaerts
Beeld: Marit Galle
In realiteit is het verbazend rustig wanneer ik door de glazen deuren naar binnen wandel. Door de coronacrisis verhuisde vorige editie van het festival (expo incluis) naar online. Ook nu gooien de nieuwe maatregelen roet in het eten voor het cultuurcentrum. Steeds minder studenten hebben les op campus en Bar Pilar werd genoodzaakt de deuren te sluiten.
Ik volg de pijlen en neem de lift naar boven om de kunstwerken te bewonderen. Loulou João, Clara-Lane Lens, Stef Van Looveren, Lore Stessel en STRIPPER ANGEL aka DOLLY BING BING stellen hun werken tentoon. De expo gaat over genderfluïditeit, wat als volgt geïntroduceerd wordt: “Onze identiteiten zijn zo fluïde als onze persoonlijke ervaringen divers zijn. Ze zijn niet rigide, hun grenzen zijn wazig en vloeibaar.”
Er staan, verdeeld over twee verdiepen, 20 à 25 werken. De kunstwerken zijn erg verschillend, zowel in onderwerp als het materiaal dat gebruikt werd. Van een bescheiden schilderij met een dieperliggende betekenis tot een groot beeld dat een weerspiegeling is van de beeldhouwer: genderfluïditeit neemt vele vormen aan.
Loulou João is een Afro-Belgische 3D-illustrator en animator. Ze visualiseert haar eigen realiteit in een 3D-illustratie met zachte plastic voorwerpen. In een van haar werken toont ze voorwerpen die eerst zijn opgeblazen en daarna verslappen, zoals de lucht die uit een ballon ontsnapt. Hiermee wil ze aantonen hoe fluïde onze identiteiten zijn: identiteit is geen vast rotsblok en kan dus ook wel eens afbrokkelen. De animatiefilmpjes zijn erg leuk om naar te kijken, en dankzij de uitleg van de gids begrijp ik de werken beter. Ook staan er nog twee andere werken van João tentoongesteld die prachtig zijn. Het is dus zeker de moeite om die te gaan bewonderen.
Animatie van Loulou João
De jongste van de vijf is Clara-Lane Lens. Zij focust met haar schilderijen op de afwezigheid van de mens. Haar onderwerpen zijn mensen uit haar dichte omgeving, of mensen die haar intrigeren. De nadruk ligt op de blik en op de bewegingen van de persoon. Gender zet ze bewust niet in de verf, omdat ze van mening is dat onze uiterlijke verschijning de mentale en fysieke identiteit niet bepaalt. Dat is iets wat de andere artiesten minder bewust doen. Wat me ook opvalt is dat de personen die worden afgebeeld op de schilderijen altijd naar de bezoeker kijken, of naar elkaar als ze met twee afgebeeld staan. Het zijn blikken die je doorboren.
Schilderijen van Clara Lane-Lens
Ik neem verder de trap naar de tweede verdieping om daar nog enkele werken van Lore Stessel, STRIPPER ANGEL aka DOLLY BING BING en Stef van Looveren te bewonderen.
De kunstwerken van Lore Stessel kleven op de witte egale muur van Pilar net als een plaktattoo op een verder kale arm. Met foto’s van danseressen in het water wil Stessel de vrouw afbeelden als mens en als lichaam, niet als lustobject. Dat is wat ik zo interessant vind aan haar werken. Niet enkele het visuele aspect oogt mooi, maar ook de betekenis die erachter schuilt.
Kunstwerk van Lore Stessel
STRIPPER ANGEL en DOLLY BING BING zijn de twee alter-ego’s van artieste Elisabeth Van Dam. STRIPPER ANGEL is een lichaam van buitenaardse kunstwerken en DOLLY BING BING is een buitenaards lichaam als levende kunst. Van Dam creëert als STRIPPER ANGEL buitenaardse sculpturen en visuals. Dit doet ze door met verschillende materialen te werken zoals klei, kunststoffen, autolak, keramiek, glazuur, schilderijen en mangatekeningen. Haar werken zijn heel indrukwekkend, zeker wanneer je het immense standbeeld ‘VOODOO CHILD’ ziet staan.
VOODOO CHILD van STRIPPER ANGEL
Last but not least betreed ik een ruimte die verstopt zit achter een doek om de werken van Stef Van Looveren te ontdekken. De Antwerpse multidisciplinaire genderfluïde kunstenaar gaat aan de slag met video-installaties, foto’s, sculpturen en performance-art. De kunstwerken die me meteen opvallen zijn handtassen waaraan geslachtsdelen bevestigd zijn. Hiermee wil die aantonen dat geslachtsdelen geen accessoire zijn.
Handtassen van Stef van Looveren
Ik verlaat de expo en wandel met een tevreden gevoel door de glazen deur naar buiten. Hoewel ik iets meer bezoekers op de opening night had verwacht, was het een geslaagde avond. Ook de coronamaatregelen worden goed opgevolgd. Zo zijn er maar een maximum aantal mensen toegelaten en is handgel en de registratie van je gegevens verplicht. Dus als je wat cultuur wil opsnuiven en je inzichten over genderfluïditeit wil verbreden, zit je er goed.
De expo loopt van dinsdag tot zaterdag van 14u tot 20u, nog tot en met donderdag 12 november. Blijf je liever thuis? Dan kan je de expo ook online bezoeken. Check voor meer informatie de website van Pilar.
“These selves of which we are built up, one on top of another, as plates piled on a waiter’s hand, have attachments elsewhere, sympathies, little constitutions and rights of their own, call them what you will for everybody can multiply from his own experience the different terms which his different selves have made with him” – Virginia Woolf
0 Comment