Riemen en snoeren

Door Jan Meeus
Schilderij: Marit Galle

Beste lezer,

Ik maak van mijn kolommetjes deze keer gebruik om een nieuwjaarsbrief neer te pennen – dat is ook alweer een tijd geleden. Het was een bewogen jaar, niet alleen voor mij, maar voor de wereld, ons land en ook wel de VUB. We hadden een veldrit te gast, ons Confuciusinstituut bleek nog verdachter dan gedacht en we werden net als de meeste sectoren getroffen door het vooruitzicht van een nieuwe besparingsronde. We halen de riem aan.

Twee andere sectoren die van de nieuwe Vlaamse regering – als ware het een gedwongen ‘goed voornemen’ – vanaf 2020 een streng dieet opgelegd krijgen, liggen mij nauw aan het hart. De culturele sector en de onafhankelijke journalistiek. Naast de kaasschaaf-besparingen op de grote culturele instellingen worden de projectsubsidies voor opkomende kunstenaars geviseerd. Binnen het journalistieke veld worden ook de meest kwetsbare spelers beproefd, bijvoorbeeld door de afschaffing van het pas opgerichte Vlaams Journalistiek Fonds.

Wil de regering door de riemen strak aan te spannen ook monden snoeren?

Het feit dat bespaard wordt op zulke kleine kostenposten – cultuur bedraagt zo’n 1% van de Vlaamse begroting – wekt de indruk dat het om een symbolische (misschien zelfs bestraffende?) maatregel gaat. De grote mediahuizen krijgen via Bpost een miljoenensubsidie. Het bedrag dat naar onafhankelijke journalistiek ging, is daarmee vergeleken nihil, maar betekent overleven of niet voor een sector die essentieel is voor onze democratie. De onafhankelijke onderzoeksjournalistiek, niet toevallig een van de weinige bronnen van kritiek op de politiek, net als – daar zijn we weer – het culturele veld. Het is te toevallig dat deze sectoren geviseerd worden. En dat moet ons zeer ongerust stemmen. Wil de regering door de riemen strak aan te spannen ook monden snoeren?

Dit zou natuurlijk geen nieuwjaarsbrief zijn zonder wensen. Ik wens, nu ik het er toch over heb, dat we ons allen bewust zijn van die kwalijke evolutie, er ons tegen blijven verzetten en dat we het tij kunnen keren. Ik wens ons allen spoedig een federale regering toe. Dat ons Confuciusinstituut een stille dood mag sterven. Maar bovenal wens ik je een feestelijke winter, die je tegelijk niet belet van excellente examens en piekende punten. Mooie geschenken, goed gezelschap en hopelijk heerlijke feestmalen, waarna je riem wat losser mag. En hetzelfde voor onze vrienden kunstenaars en journalisten. Dat er wat politieke geesten rijpen. Zodat de kritische en/of creatieve stemmen in onze samenleving voor het onmisbare werk dat ze doen een (iets) groter stuk van de koek krijgen.

Noot van de redactie: Tijdens het drukken van dit stuk kwam al één wens uit: VUB zet samenwerking Confucius Instituut niet voort

0 Comment