Eerlijk? Die 4,5 jaar zonder KultuurKaffee voelden aan als een eeuwigheid, maar zoals de platitude gaat: het wachten loont. De Moeial mocht als eerste de doop van de nieuwe concertruimte meemaken. En dat we lovend zijn: de sound en feel van PILAR zit méér dan goed.
Hoewel het imposante bouwwerk al even op onze campus pronkt, bleven de deuren tot nog toe gesloten. Daar komt binnenkort verandering in: donderdag 17 oktober opent het artistiek laboratorium dankzij onder andere DVTCH NORRIS en BLACK MAMBA met een knaller van formaat. Vanaf dan gaat het jongerenproject dat wetenschappen (pi) en kunst (l’art) met elkaar wil verzoenen van start. PILAR is ambitieus: alle kunstvormen en artiesten zijn welkom in de Etterbeekse cultuurhub, zowel de gevestigde waarden als ontluikend talent, met het oog op experiment. Je zal er expo’s kunnen opsnuiven, concerten en lezingen meepikken en vanaf het tweede semester kan je gezellig pintelieren in het café. Kortom, cultuurnerds aller campi, verenigt u: hiervan zult u smullen.
Op 3 oktober mochten enkele gelukkigen, waaronder de Moeial, al een testcase meemaken. De line-up bleef tot de avond zelf een geheim. In de helderwitte inkomsthal werden de eerste frisse pintjes en cola’s geserveerd in afwachting van de twee bands die de zaal zouden inhuldigen. Ook PILAR maakt komaf met wegwerpplastic via herbruikbare bekers, waarvoor je een kleine waarborg zal betalen. Kleine moeite om de planeet leefbaar te houden.
De eerste indruk van de zaal is imposant. In overeenstemming met de esthetiek van het gebouw zelf, is ook de concertruimte sober maar modern ingericht. Veel meer dan meters aan pikzwarte gordijnen, valt er niet te aanschouwen qua decoratie. Het eerste wat in het oog springt: het mijlenhoge plafond. De kleine ruimte oogt meteen optisch groter, een trucje dat ook in oude herenhuizen wordt toegepast. De driehonderd man die erin past, zal zich vooral moeten spreiden in de breedte, gezien de zaal niet zo diep is. Het grote voordeel daarvan is dat de artiesten steeds kort op het publiek zitten.
Dat die indeling wérkt, bewijst de Sound of Sprouts-laureaat Bel-Air meteen. De niet-VUB’ers kunnen hun enthousiasme voor deze zaal maar nauwelijks verbergen. Hun zonnige indierock klinkt dan ook des te helder. Vorst Nationaal zou er iets van kunnen leren. Frontman Anton De Wolf maakt bovendien van de gelegenheid gebruik om de grenzen van PILAR af te tasten. Na een romantisch ballade aan zijn ex, treedt hij van het podium om, tijdens het zingen door, te wuiven naar zijn schoonvader en zijn vrienden. De kabels overleven zijn mid-performance wandelingetje: test één geslaagd.
Het is ook duidelijk dat PILAR niet van plan is om altijd binnen de lijntjes te kleuren. Het soort poppy muziek dat doorgaans door de speakers van de witte TD-tent verderop de campus dreunt, is niet wat je geregeld zal horen in het artistieke laboratorium. De keuze om de Gentenaren van Hypochristmutreefuzz als headliner van de avond in te plannen, symboliseert helder de koers die ze met haar concertzaal wil varen. De noiserockers van de eigenzinnige soort beuken erop los. Frontman Ramses Van den Eede zwaait als een bezetene zijn lichtbuis als een scepter, het publiek bezwerend. Het is duidelijk dat het voor velen een eerste kennismaking is met de dreunende gitaren en speelse synths van Hypo (we mogen hen zo aanspreken vertelden ze ons, bespaart ons een bezoek aan de logopedist). Precies dat karakteriseert PILAR: de brute ontmoeting met het onbekende, en je er daarna vrijwillig aan overgeven.
Van den Eede is op dreef, zoveel is duidelijk als PILAR de eerste ontblote bast ziet opduiken op het podium. De frontman heeft meerdere redenen om goedgeluimd te zijn vanavond: de verse nummers van hun aankomende plaat in maart klinken steeds strakker live én ze zijn meer dan lovend over de toevoeging van deze zaal aan Brussel.
Van den Eede: “Mocht er in Gent zo’n zaal bijkomen, zouden we héél enthousiast zijn. Qua capaciteit is dit geweldig en door de hoge muren kan de muziek de ruimte inklimmen. In Nederland vind je dat soort zalen overal, maar hier eigenlijk amper.” Wel vindt hij de benaming van PILAR niet helemaal logisch: “Er had een dikke pilaar in het midden van de zaal moeten staan in ’t zicht van iedereen.” Fair enough.
Ook Anton De Wolf (Bel-Air) spreekt met evenveel lof over de zaal: “Dit is een zaal van wereldklasse. De geluidsboxen, de lichten, het podium zo dichtbij het publiek… het is fucking goed. Beter dan de gemiddelde Brusselse zaal, eigenlijk.”
Jade Corbey, artistiek medewerkster bij PILAR, blikt tevreden terug op de eerste avond: “Ik vond het zeker geslaagd. Ik ben ook blij om te kunnen zien wat goed loopt en waar de verbeterpunten zitten.” Welk evenement we al zeker in onze agenda moeten schrijven? “24 oktober organiseren we 24 uur zen, waarbij er overnacht kan worden in PILAR. Overdag is er yoga, een lunchconcert van Marc Melià en een filmscreening. ’s Avonds verzorgt het vertelplatform community of listeners verhalen voor bij het slapengaan en is er een concert waarin we inspelen op het ritueel van in slaap vallen. Ontwaken doe je met een ontbijt.”
Om maar te zeggen dat PILAR lef heeft, en laat dat nu net zijn wat op onze soms wat rigide campus ontbreekt. Het nieuwe cultuurcomplex voelt wat als een uniek eilandje op VUB. Tussen de witte muren voel je je niet meer op een stoffige campus waar lessen en TD’s de klok slaan, maar in een open en kunstzinnige bubbel waarin je jezelf onbevangen moet laten verrassen.
Alles over het openingsfestival PILAR ASAP: The For X’s Sake Edition, van 17/10 tot 14/11:
0 Comment