Verantwoord toeters opsteken met de Moeial

De Moeial is sinds 1983 niet alleen een gratis en onbetaalbaar tijdschrift, waarvan u het privilege heeft het op iedere hoek van de campus te vinden. Het is ook een tijdschrift met een niet onbesproken reputatie als klokkenluider. In de rubriek ‘De Recykrant’ duiken we in het verleden en blikken we terug op controversiële, spraakmakende, bizarre of grappige artikels die het archief van de Moeial eindeloos rijk is.

Met CBD-shops die als paddenstoelen uit de grond floepen in Brussel, de geleidelijke legalisering van het goedje in de Verenigde Staten, en de nieuwe wietvoorvechters op onze eigen campus Students for ganja zat het eraan te komen: ook de Moeial wijdt zijn blaadjes wederom aan our dearly beloved Mary Jane. Moraalridders die we zijn, wordt dit helaas geen potje pretsigaretten ophemelen. In plaats daarvan gaan we verder op het elan van onze voorgangers. Dankzij een informatief rondje wist-je-datje weet-je-watje zal u uw kruiden nooit meer op dezelfde manier bekijken.

Allereerst: terugworp naar 2008. Een vrijpostige redacteur zette zijn lezers aan om op een andere manier high te worden (en om minder te drinken; de nobele zedenprediker bekommerde zich immers over uw alcoholconsumptie). Niet met de gebruikelijke lange blaadjes, maar met een huis-tuin-en-keuken-vaporizer. Wat u daarvoor nodig heeft? Een gloeilamp (60 watt of meer), een scherp mes, een tang, een plastic flessendop, een buis, zout en “sweet sensemilia.”  Om te weten wat u daar juist mee moet aanvangen, mag u altijd komen aankloppen bij de XY voor een duik in het archief. En het is 2019, check een YouTube tutorial of zo.

Waarom wou die kerel zo graag dat u voortaan uit een gloeilamp zou gaan smoren? Hij beweert dat u zo geen teer en koolstofmonoxide in je lichaam krijgt (mits u zich aan zijn aanwijzingen houdt), maar het leek zich vooral om de THC-winst te doen. Blijkbaar komt die stof trager vrij dan bij het roken én word je op die manier meer “trippy high.” Ach, uw huidige dienaars zijn geen marihuana-experts. Wij herkennen daarentegen wel met plezier een grootmoedig activist in onze meerdere die uw lichaam wilde reinigen van teer, koolstofmonoxide, methanol en ethanol.

Dat activisme willen wij graag doortrekken via hiphoppionier Fab 5 en de voorhoeder van het hedonisme Snoop Dogg, Snoop Doggy Dogg, Snoop Lion, Snoopzilla of hoe hij zich ook in godsnaam wil noemen vandaag de dag. Terwijl Students for ganja 20 april het amfitheater inpalmden om te smoren, releasten beiden met Netflix de documentaire ‘Grass is Greener’ om het kruid nog een duwtje in de rug te geven door het historisch te kaderen. Omdat niet iedereen 97 minuten te sparen heeft in tijden van blokken, fluostiften afbijten, hysterische huilbuien en druilerige stoelgang, leiden we u graag doorheen een paar cruciale feiten. Zo kunt u tijdens uw occasionele wietsessie het hebben over institutioneel racisme in plaats van Sidneys mental breakdown op Temptation Island. Of ’t is dat u een goede babbel wil hebben over de kwaliteit van de Vlaamse reality-tv. Dat mag ook.

A song of fire and weed

“You must see to it that I have the special permission to smoke all the reefer that I want to, when I want, or I will just have to put this horn down.” Deze woorden kwamen van een man die de grondstenen legde voor wat jazzmuziek vandaag is: Louis Armstrong. Hij was niet alleen een legendarische zanger en muzikant, maar ook een rasechte pothead in tijden waar cannabis nog niet gekend was bij het Amerikaanse publiek. De plant bereikte de Verenigde Staten vanuit Azië en kwam via allerlei handelsroutes terecht in New Orleans, Texas en El Paso. Twee groepen werden er in de vroege twintigste eeuw mee geassocieerd: Afro-Amerikanen via de jazzcultuur en Latino’s.

In die vroege decennia veranderde de populatie van de Verenigde Staten sterk: Mexicanen migreerden naar Texas, The Great Migration van Afro-Amerikanen vond plaats en ook andere bevolkingsgroepen van over de hele wereld meerden aan in het land van The American Dream. Voor de Amerikaanse bevolking boezemde dit heel wat angst in. Xenofoben verenigden zich en beslisten al snel dat die vreemde Afro-Amerikanen en Latino’s erop uit waren om hun witte dochters te verleiden tot die gore ganja om ze uiteindelijk in de prostitutie te doen belanden. De naam cannabis werd al snel vervangen door ‘marihuana’, zodat er een sterkere associatie zou zijn met Mexicanen.

Kortom, de grote reden waarom cannabis in de eerste plaats illegaal werd, was door institutioneel racisme vanuit  de regering. Rapporten uit 1936 van de New Yorkse burgemeester LaGuarda toonden aan dat je niet in blinde razernij zou tuimelen door the herb, maar daar hadden de wetgevers geen oren naar. In 1937 werd het geband uit de Verenigde Staten. Meer wetenschappelijke rapporten die wiet trachtten te demythologiseren volgden, maar de criminalisering bleef. Heroïnebezit werd even streng bestraft als het bezit van marihuana. De zwarte Amerikaan Bernard Noble werd drie keer betrapt op minimaal bezit van wiet en moest nog enkele jaren geleden een straf van welgeteld dertien jaar uitzitten. Hij is geen uniek geval: zo’n 659,700 Amerikanen werden in 2017 gearresteerd voor cannabismisdrijven. Pijnlijke kanttekening: 46,9% daarvan waren Afro-Amerikaans of Latino, ondanks dat ze maar 31% van de bevolking uitmaken.

De Belgische geschiedenis valt natuurlijk niet helemaal te vergelijken met de Amerikaanse. Toch is het niet onbelangrijk om een historisch besef te hebben van marihuana en te bevatten dat de repressie niet willekeurig was. Dat het gedeeltelijk zijn roots heeft in muzikale genres zoals jazz, reggae en hiphop (alle drie oorspronkelijk genres verbonden aan etnische groepen) wist u wellicht al, maar u mag niet vergeten dat er letterlijk levens geriskeerd werden voor de verkoop ervan. Sinds enkele jaren is cannabis in tien Amerikaanse staten gelegaliseerd en werd het een negenmiljarddollarindustrie. Vijf procent daarvan is in de handen van Afro-Amerikanen. Dat het nu de witte Amerikanen zijn die de vruchten plukken van marihuana, is een gapende wonde voor minderheden die jarenlang de gevangenis ingekieperd werden voor marihuanagebruik.

Of het nu ook in België gelegaliseerd moet worden, vraagt u best aan een toxicoloog. Als blad zijn wij hier nog steeds vooral om u op de hoogte te brengen van cultuur, geschiedenis en het reilen en zeilen van de VUB. U doet in uw vrije tijd maar wat u wil, maar vanaf nu doet u het op zijn minst met noties van de rijke geschiedenis van het gras.

Dus voor de goede orde: wij raden zoals steeds een ascetisch leven aan, gewijd aan het vergaren van kennis en een nuchtere beleving van het weidse landschap van Brussel. Laat uw gloeilamp dus maar zitten en nu terug naar uw bureau!