“Ik ging niet meer naar de lessen uit schrik de dader tegen te komen”

Ze zijn je misschien al opgevallen, de posters op de campus waarop een meisje afgebeeld wordt met het bijschrift: ‘I said no’. De posters zijn een project van Selma Bouillard die ooit zelf slachtoffer was van verkrachting. Met haar campagne hoopt ze het bewustzijn over verkrachting aan te wakkeren.

Selma Bouillard: “Vier jaar geleden werd ik verkracht door iemand waarmee ik bevriend was. Op het moment van de verkrachting kon ik niets doen, niet bewegen, praten of me verzetten. Achteraf besefte ik dat wat toen gebeurde fout was. Toch kwam het woord verkrachting nog niet in me op. Ik kon de gebeurtenis geen plaats geven en heb mijn gevoelens jarenlang genegeerd en uitgeschakeld. Ook tegenover de dader deed ik alsof er niets aan de hand was. Achteraf gezien denk ik dat ik me beter gevoeld zou hebben mocht ik onmiddellijk hulp gezocht hebben of met iemand gesproken hebben. Toch kon ik mezelf er op dat moment niet toe dwingen. De maanden erna voelde ik me slecht en was ik depressief. Ik verzon allerlei redenen voor die depressie maar kon niet onder ogen komen dat de verkrachting de oorzaak was. Meer dan een jaar later hield ik het hier niet meer uit  in België. Ik ging niet meer naar mijn lessen uit angst de dader tegen te komen. Ik besloot enkele maanden in Australië te gaan wonen om zo de situatie te ontvluchten. Het was in Australië dat ik voor het eerst kon praten over wat me overkomen was. Terug in België duurde het nog enkele maanden voordat ik er voor het eerst met vrienden over sprak. Aan mijn ouders heb ik het pas de voorbije zomer verteld en in september heb ik klacht ingediend bij de politie.”

Selma besloot dat ze iets wou doen voor mensen die net als haar slachtoffer zijn van seksueel geweld.

Selma Bouillard: ”In november begon ik na te denken over een project waarmee ik mensen met gelijkaardige ervaringen kan helpen. Ik besliste een campagne op te starten waarbij ik posters zou ophangen met mezelf erop afgebeeld en een quote die verwijst naar wat me overkomen is. Zo probeer ik het bewustzijn rond verkrachting te vergroten. Nog te weinig mensen beseffen hoe vaak zoiets gebeurt en hoeveel mensen er slachtoffer van zijn. Er heerst nog steeds een beeld dat verkrachting ’s nachts gebeurt, ergens in een donker hoekje. Ik wilde ook duidelijk naar voor brengen dat de meeste slachtoffers van verkrachting de dader kennen en dat zoiets ook kan gebeuren binnen een relatie. Verder wil ik aan de slachtoffers tonen dat ze er niet alleen voor staan en dat er mensen zijn die hen kunnen helpen en dat het nooit te laat is om erover te praten. Ik hoop met de campagne minstens één iemand te kunnen helpen, dan is mijn verkrachting niet voor niets geweest.”

Met Selma begint het stilaan beter te gaan.

Selma Bouillard: “Mijn vriendschappen hebben onder mijn verkrachting geleden. Ik had schrik om met jongens bevriend te worden uit angst dat ze me hetzelfde zouden aandoen. Nu gaat dat gelukkig veel beter, maar het was een moeilijk proces.  Stap voor stap ben ik uit mijn comfortzone gekomen. Als ik sneller gesproken had over wat me overkomen is zou ik het misschien minder zwaar gehad hebben. Zolang je de waarheid voor jezelf verzwijgt kan je niets aan de situatie veranderen. Het verwerkingsproces is voor mij pas twee jaar na de feiten gestart.”

Aan de klacht die Selma indiende zal geen vervolg komen wegens gebrek aan bewijsmateriaal. Toch bekijkt ze het positief. “Voor mij hoeft hij niet per se gestraft te worden, dat zou mijn leven niet beter maken. Ik hoop alleen dat hij nu wel beter omgaat met zijn vriendinnen en zoiets nooit meer doet. Aan de slachtoffers wil ik zeggen: ik heb het overleefd en ik ben niet per se sterker dan andere slachtoffers . Ik moest het te boven komen en dat heb ik gedaan. Iedereen heeft de kracht in zich om een nieuw leven te beginnen.”

Lees hier de tekst die Selma schreef over wat haar overkwam. “Had ik vier jaar geleden zoiets gelezen zou me dat geholpen hebben om te beseffen dat ik geen enkele schuld heb aan wat er gebeurde. Het was geen keuze, maar mijn brein dat zichzelf uitschakelde.”

https://docs.google.com/document/d/1KW2HROqKErzmwq9jarungnAiGCTEIg4jxi9NI6MwaeU/edit

Studenten kunnen altijd de bewakingsdienst van de VUB of het meldpunt voor grensoverschrijdend gedrag contacteren dat elke klacht discreet behandelt: meldpunt@vub.ac.be