Ik doe natuurlijk ook mijn schoenen uit van zodra ik zit, kwestie dat iedereen weet hoe comfortabel ik mij voel in mijn favoriete koffiehuis. De barista zal me na een een paar dagen wel herkennen als diegene die waarschijnlijk geen leefruimte heeft op zijn kot en daarom praktisch woont in de bar tijdens de openingsuren. Belangrijk is dat hij mij erkent als vaste klant en dat hij perfect weet hoe ‘(hazle)nuts’ ik ben voor mijn vaste latté. Bijkomstig is de kwaliteit van de koffie die ze verkopen, een verschil proef je toch niet door die geweldige hazelnoot siroop die ik erin laat doen. Last but not least moet de WIFI minstens 30Mbps bedragen zodat ik het nieuwe seizoen van ‘Ex on the beach’ in HD kan downloaden zonder vertraging. Of ik ooit mijn perfecte koffiebar ga vinden, blijft voorlopig koffiedik kijken. Maar je weet wat ze zeggen: “Better latté than never!”
Zoals bier een overkoepelende term is voor alle varianten van het geliefde gerstenat, is koffie ook een verzamelnaam. Goede bieren worden wijd geappreciëerd onder de studenten maar als het op koffie aankomt vinden we op onze campus enkel de Carapils van de koffiewereld terug.
Koffie is de beste vriend van de student. Sommigen drinken elke dag een paar koppen, anderen enkel tijdens de examens. En dan heb je de zonderlingen die een aanbod tot koffie afslaan met de woorden “Ik drink eigenlijk geen koffie”. Ga dan gewoon mee en bestel ter plaatse iets anders dan koffie hé, vuile ‘thee-slurpers’. Bon, ik reageer niet meer ‘ge-caffé-frappeerd’ als ik hoor dat mensen geen koffie drinken. Over diegenen die geen nood hebben aan koffie gaan we het nu niet hebben. Niet alleen omdat ze van geen belang zijn voor dit artikel maar omdat ik ervan uitga dat zulke mensen serieuze psychische problemen moeten hebben en die wil ik niet tegen mij keren. Ik heb geen écht probleem met deze ketters. Erger vind ik van die omhooggevallen suikerjunks die zeggen dat ze graag koffie drinken maar dan voorstellen om een caramel cinnamon latte macchiato met marshmallows in de Starbucks te gaan drinken. Waarop ik dan het vriendelijk tegenvoorstel doe om aan dezelfde prijs in de koffieautomaat in blok B acht cappuccino’s met extra cholera en een schuimlaag van hepatitis achterover te gaan slaan. Of zoals ik ze graag noem: brakka-ccino’s. Oké, ik ben één van die bekakte mensen die belang hecht aan goede koffie en geen genoegen neemt met de bruine zeep die op de VUB te vinden is. ‘s Morgens kan ik wel een goeie espresso van de Vroom Vroom appreciëren als ik geen tijd heb om thuis mijn mokka of chemex te gebruiken. Jup, er zijn nog mensen die “la vida mokka” leven. Die ochtendkoffie is echt van levensbelang, anders word ik gewoon despresso. Ik reken toch tien minuten om koffie te zetten na het ontwaken. Nespresso capsules, pads van Senseo of instant(-regret) koffie zijn uit den boze. Espresso patronum, degoutante rommel! (Mochten mensen zich aangevallen voelen in hun keuze van warme dranken, accepteer ik dat uiteindelijk het koffieboontje wel om zijn loontje komt.)
(Zelfverklaarde) barista op zoek naar het koffie-Valhalla
Al anderhalf jaar ben ik in Brussel op zoek naar de perfecte koffiebar. Zonder succes. Ik probeer bij elke gelegenheid ergens anders binnen te springen. De ideale koffiebar vinden, lijkt voor de meesten waarschijnlijk niet zo moeilijk maar voor mij is dat niet zo vanzelfsprekend. Wat moet zo’n bar voor mij allemaal hebben om een vaste stek te worden? Ten eerste moeten er genoeg stopcontacten beschikbaar zijn. Mijn Macbook valt namelijk uit na een uur tweets schrijven: “gotta espresso myself, you know”. Ten tweede is de juiste verlichting essentieel. Mijn vaste stek moet gezellig ogen en een perfecte balans hebben tussen zwoele verlichting en efficiënte helderheid zodat mijn stukje ambachtelijke, glutenvrije rabarbertaart van zeven euro goed neemt op foto: #basicbitch. Verder moeten er enkele plekjes zijn waar ik goed zichtbaar bent voor het plebs, zoals een vensterbank ofzo. Want als ik even opkijk van mijn newsfeed, wil ik triest uit het raam kunnen staren om inspiratie op te doen voor een nieuw personage in mijn toekomstige roman. Althans, dat is wat ik hoop dat mensen van mij denken als ze mij hier in mijn eentje zien dagdromen.
Goede bieren worden wijd geappreciëerd onder de studenten, maar als het op koffie aankomt, vinden we op onze campus enkel de Carapils van de koffiewereld terug.
0 Comment