Om als persoon met een visuele beperking een volwaardige job te vinden is dat geen sinecure. Toch laat studente Joyce zich hierdoor niet ontmoedigen en studeert ze psychologie aan de VUB. De keuze voor psychologie kwam er niet zomaar: “Ik wil graag andere mensen helpen. Ik word in mijn leven veel geholpen en daarom zou ik het leuk vinden als ik dat ook voor andere mensen kan doen en op die manier een bijdrage kan leveren”, vertelt ze.

Joyce: “Officieel ben ik blind, aangezien je onder een bepaalde grens als blind wordt beschouwd maar ik zie nog wel zaken zoals licht, kleuren en vormen. Dat is wel een groot verschil. In een bekende omgeving, zoals mijn kot, kan ik zien waar mijn printer, mijn bed, mijn tafel enzo staan. Dat kan ik niet in een onbekende omgeving.”

Ben je geboren met die aandoening?

“Ja. Toen ik geboren werd zag ik nog goed maar dat is langzaam geminderd omdat de kegeltjes en staafjes in mijn netvlies aan het verdwijnen zijn. Dat heeft men ontdekt toen ik vijf jaar oud was. Daarom zie je het ook niet aan mijn ogen zelf, aangezien dat achteraan in mijn ogen zit. Maar langzaamaan verlies ik dus mijn zicht.”

Vind je dat de VUB voldoende mogelijkheden aanbiedt voor mensen met een visuele beperking?

“Ik heb nu een kot voor mindervaliden dat ruimer is dan andere koten, gelegen op de campus. Daar ben ik blij om. Ik heb ook niet zoveel hulp nodig, enkel als ik examens heb moeten deze digitaal omgezet worden of doe ik het modeling. Het is al wel gebeurd dat de professor vergeten was dat ik een mondeling examen had, of dat hij het lokaal of het uur verkeerd had doorgegeven. (lacht). Maar uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen.”

Wat zijn zo problemen in het dagelijkse leven van iemand met een visuele beperking waar anderen vaak niet bij stilstaan?

“Ik kan mijn weg naar het leslokaal wel vinden maar in de aula zelf is het soms moeilijk om een lege stoel te vinden. Als de aula niet zo vol zit, kan ik wel horen waar het stil is en dan kan ik makkelijk een plaatsje aan de zijkant innemen maar meestal spreek ik iemand aan om me naar een plaats te brengen of spreken de mensen van psychologie die ik ken me zelf aan. Wat af en toe ook gebeurt tijdens de les, is dat proffen over een afbeelding vertellen. Dan kan ik natuurlijk niet volgen. Soms vergeten de professoren dat ik in de les zit maar als ze weten dat ik er ben letten ze daar wel op.
Zo was er in de eerste bachelor het vak ‘biologische psychologie’ waarbij een deel van het examen puur over afbeeldingen ging. Daar heb ik wel een vrijstelling voor gekregen. Ik heb toen ook met de professor samengezeten en zij heeft me dan onder andere verteld hoe een neuron eruit ziet want daar kon ik me niets bij voorstellen.”

Hoe kan een prof zulke dingen dan aan jou uitleggen?

“Men kan dat tekenen op mijn hand of een tekening maken met mijn vinger op de tafel. Soms is het ook voldoende om een duidelijke beschrijving te geven, zoals bij een neuron.”

Erasmus

Wat vind je het leukste aspect van het studentenleven?

“De zelfstandigheid. Ik was altijd veilig bij mijn ouders en nu kom ik daar wat meer van los. Dat is fijn, het gevoel van: ik kan het. Ik wil trouwens op Erasmus gaan. Ik zou dan wel wachten tot mijn hond op pensioen is, zodat er niet meer gezorgd moet worden voor een huisdier als ik in het buitenland ben.”

Waar zou je dan naartoe willen gaan?

“Het liefste zou ik naar Portugal gaan. Ik heb het al besproken met de erasmuscoördinator, die ziet dat ook zitten. Zij hebben mij daar trouwens over aangesproken in plaats van omgekeerd.”

Ga je graag uit?

“Ik ga niet zo graag naar TD’s omdat je dan afhankelijk bent van mensen die dronken worden. (lacht). Door de muziek ben ik ook sneller mijn oriëntatie kwijt. Om dan in het midden van de nacht aan vreemden te vragen om me te helpen, dat doe ik liever niet. Ik ga daarentegen wel heel graag op café met vrienden.”

Heb je er ooit over nagedacht om bij een studentenkring te gaan?

“Ik ben geen lid van een studentenkring. Ik heb er wel over nagedacht, maar ik drink geen alcohol. In die zin denk ik dat ik er minder plezier aan zou beleven waardoor het niet de moeite is me te laten dopen. Al denk ik wel dat de studentenkringen openstaan voor studenten zoals ik.”

“Het feit dat ik geen alcohol drink heeft trouwens niets te maken met het feit dat ik een visuele beperking heb hoewel men dat soms wel denkt. Sommige mensen geloven dat blinde mensen engeltjes zijn. Daarom schrikken ze soms als ze zien hoe uitbundig blinde mensen kunnen zijn, bij de juiste gelegenheid. (lacht).”