Alles is relatief. Afhankelijk van een perspectief. We kunnen het leed van de wereld niet elke dag op onze schouders dragen en alleen al die gedachte voegt weer gewicht toe aan de schaal. “Zijn er uitgehongerde Afrikanen die zich zorgen maken over onze Westerse stijgende zelfmoordcijfers? Ik dacht het niet!” En ook die gedachte voegt opnieuw gewicht toe aan de schaal. Terwijl een argeloze student aan zijn ‘Iced Coconut Milk Macchiato Frappuccino’ sipt in de Opinio en ‘hashtagt’ over #DieTiranVanEenProfDieMijDoetKreunenOnderHetWerk neemt een Soedanese soldaat genoegen met zijn ‘extra plat platwater, geen ijs’ en klimt de hashtag #GambiaHasDecided razendsnel in de trending lijst nadat een coalitie van partijen de beruchte dictator van datzelfde land van de troon kan stoten.
Was de Studentenraad, terwijl ze een groots feest in het centrum van Brussel organiseerde om het tekort aan openbaar nachtvervoer te vieren, wel zeker dat studenten met een visuele beperking hun weg konden vinden naar deze ironisch bedoelde nachtviering? En waren we ons ervan bewust dat, terwijl wij daar als hoerenlopers in onze hoofdstad bier in onze magen goten, de begeleidingshonden van diezelfde studenten in een animalarium misschien wel een minder geestig leven beschoren waren?
In Iran, een natie die bekend staat voor het op regelmatige basis schenden van de Internationale Mensenrechten, dreigt een professor ter dood te worden veroordeeld omdat de autoriteiten hem ervan verdenken samen te werken met vijandelijke staten zoals Israël en de Verenigde Staten. Op datzelfde moment buigt men zich in de Vrije Universiteit Brussel over de vraag of een aantal studentikoze activiteiten dienen te transformeren naar vrouwvriendelijke(re) varianten.
Neen. We kunnen het gewicht van de wereld niet op onze schouders dragen, we kunnen niet allemaal altruïst zijn. En misschien is dat ook maar beter zo. Met een wereld vol altruïsten zou het zelfmoordcijfer hoogstwaarschijnlijk wereldwijd en wijd toenemen. Wellicht kunnen we beter allemaal wat meer egoïstisch zijn.
Als we bij onze koude koffie de drang voelen om ons ongenoegen in de nabije omgeving rond te spuien zijn we maar beter arrogant genoeg om ons beter in ons vel te voelen dan alle arme boeren die aan een hongerloon ons kopje troost bijeen plukken. Wanneer we de behoefte hebben om onze oude Macintosh door het raam te gooien na de zoveelste crash kunnen we maar beter eens aan onszelf denken en ons in de plaats stellen (of net niet) van werknemers van de Apple fabriek waarvoor opgespannen anti-zelfmoordnetten een fatale sprong door het raam moet voorkomen.
Neen. Laten we allemaal gewoon lekker egoïstisch zijn, en wie weet wordt de wereld er op lange termijn nog beter van ook.
0 Comment