120 jongeren, van 18 tot 25 jaar uit heel België trokken in de krokusvakantie naar de Senaat. Vijf dagen lang debateerden, rapporteerden of verleenden ze juridisch advies over vier wetsvoorstellen in een simulatie van de Belgische politiek.

Het Jeugd Parlement Jeunesse is al aan haar negende editie toe. Met een combinatie van humor (zo stelde men voor om speculaas verplicht te maken bij de koffiepauzes van de Senaat) en een strikte navolging van de regels (zo werd elk voorgesteld amendement op haar grondwettelijkheid getoetst), werden jongeren vijf dagen lang ondergedompeld in het Belgisch parlementair leven. Deelnemers konden kiezen deel te nemen aan de oefening als parlementslid, journalist of lid van de Raad van State. Een team van studenten stond hen in de simulatie bij als tolk. Vier studenten tenslotte speelden de rol van ministers, ze waren elk verantwoordelijk voor een wetsvoorstel.

Geen communautaire geschillen

Parlementsleden dienden een (fictieve) partij te kiezen voor deelname aan de simulatie. Zes partijen konden gekozen worden, van links naar rechts: Maurice (radicaal links), Bourdieu (sociaal-democratisch), Mumford Rose (ecologistisch), Boas (centristisch), Tocqueville (liberaal), GKC (radicaal rechts). Een opvallend verschil met de Belgische politiek was dat het communautaire  geen politieke rol speelde, waardoor Nederlandstalige en Franstalige jongeren gezamenlijk in de verschillende fracties zaten, met zelfs een Duitstalige deelnemer in de liberale partij. Deelnemers kozen niet noodzakelijk voor een partij die ook in de werkelijkheid het dichts bij hun ideeën lag.

Na een algemene bespreking in de Senaat, werden de wetsontwerpen gedetailleerd overlopen en geamendeerd in afzonderlijke commissies, waarna er in de twee daaropvolgende dagen over zou worden gestemd. Een voorzitter en ondervoorzitter zorgden voor de orde in de Senaat, terwijl leden van de Raad van State telkens aanwezig waren om advies te geven bij vragen van senatoren. Journalisten brachten elke avond verslag van de gebeurtenissen in hun journaal (Panopticon News), een combinatie van journalistieke verslaggeving met satire. Nog tot woensdagavond middernacht konden parlementsleden amendementen indienen op de wetsontwerpen van de ministers.

Democratie, werk, religie, gevangenis: vier ambitieuze wetsontwerpen

Alhoewel het maar om een simulatie ging, waren de vier wetsvoorstellen zeer ambitieus. Meest ingrijpend was het wetsvoorstel van minister Bousnina, die niet enkel de hervorming van de monarchie nastreefde, maar ook de omvorming van de Senaat tot meerdere kamers met verschillende functies beoogde. Door de partijen te verplichten om interne verkiezingen te houden, hoopte de minister de participatie van de burger in de democratie te versterken.

Wetsvoorstellen van de andere ministers waren niet minder ambitieus. Minister Meert trachtte met zijn wetsontwerp onder andere de keuze tussen een 38-en 30 uren werkweek mogelijk maken, terwijl minister Van Pée nieuwe criteria vormde voor de erkenning en financiering van godsdiensten en andere levensbeschouwingen. Haar besluit om het pastafarisme en het jediisme te erkennen voor financiering deed bij heel  wat parlementariërs de  wenkbrauwen fronsen.

Net zoals in de werkelijkheid waren politieke onderhandelingen en spanningen nooit ver weg. Zelfs tijdens de middagpauze en de late avond werden politieke allianties gecreëerd. Parlementsleden liepen over van de ene naar de de andere partij. Dinsdagochtend leek het sociaal-democratisch Bourdieu zich te verheugen op de komst van een parlementslid van het centristische Boas, nog diezelfde dag verloren ze terug een ander parlementslid aan Boas. Donderdagochtend echter veranderden zoveel parlementsleden van partij, dat de zitting kort moest worden geschorst, om de nieuwe plaatsen te kunnen noteren. GKC zong enthousiast de Brabançonne telkens wanneer iemand hun partij kwam vervoegen.

Donderdag leek een regeringscrisis te ontstaan, wanneer de regering ontslag dreigde te nemen. Het  wetsontwerp van minister Bousnina was namelijk verworpen in de daarvoor bevoegde commissie. Er werd toch besloten het wetsontwerp vrijdag te bespreken om de val van de regering te voorkomen. Zo kon ook een vroegtijdig einde van de simulatie worden voorkomen.

De voorzitter en ondervoorzitter van het Jeugdparlement hielden zich echter tot op het laatste moment strikt aan de regels. Parlementsleden en ministers mochten hun tijd niet overschrijden noch mochten ze andere parlementsleden aanwijzen. Nadat het laatste wetsontwerp gestemd werd, volgde een groots, hartelijk applaus voor alle verantwoordelijken van de organisatie. De simulatie werd afgesloten met een korte receptie in een van de zalen van de Senaat, waar afscheid werd genomen van de nieuw verkregen vrienden en kennissen.