Over de aanhouding van de Iraanse professor Ahmadreza Djalali werd er de laatste maanden al veel neergepend. Begrijpelijk dat je door deze overvloedige berichtgeving het bos door de bomen niet meer ziet. Wat is de stand van zaken? Welke acties werden er al ondernomen? Maar vooral de pertinente vraag: ‘wat nu?’ komt op de proppen. Een overzicht van de aanhouding van professor Ahmadreza Djalali.
Voorhechtenis
De 45-jarige Djalali van Iraanse origine werd op 25 april 2016 opgepakt door de Iraanse autoriteiten op verdenking van spionage op het moment dat hij op werkbezoek was in Iran. Hij zou onder meer hebben samengewerkt met vijandelijke staten zoals Israël en de Verenigde Staten. Djalali is nog steeds niet officieel in beschuldiging gesteld en een proces is nog niet gepland. Volgens Djalali’s zus werd hij gedwongen een bekentenis te tekenen en zou hij voor het collaboreren met wetenschappers uit vijandelijke staten de doodstraf krijgen. Dat nieuws werd ontkend door de Iraanse ambassadeur. Volgens hem zit Djalali nog steeds in voorhechtenis en werd er nog geen vonnis geveld. Ook Amnesty International nuanceert de uitspraak. Uit protest ging dr. Djalali op 26 december 2016 in hongerstaking. Djalali verblijft momenteel in de Ervin-gevangenis in Teheran een gevangenis waar vooral politiek geïnterneerden verblijven. Hij bracht er zeven maanden door in een isolatiecel en kreeg geen advocaat of proces. Djalali werkt als dokter voor een onderzoeksgroep die verbonden is aan de VUB. Hij onderzoekt hoe ziekenhuizen zich beter kunnen voorbereiden op grote rampen. Gerlant van Berlaer, spoedarts van het UZ Brussel en collega van Djalali, vertelt dat Djalali gekend is over de hele wereld omwille van zijn onderzoek. Djalali’s terechtstelling zou volgens hem dan ook een groot verlies zijn voor de wetenschap.
Reactie
Zijn huidige toestand is een inbreuk tegen de internationale rechten van de mens. De daden die Iran stelt worden daarom sterk veroordeeld. Het is vooral de Zweedse regering die het dossier omtrent de aanhouding van Djalali op gang heeft getrokken aangezien de Iraanse spoedarts over een Zweedse verblijfsvergunning beschikt. Vermits Djalali verbonden is aan de VUB kon ook de Belgische overheid niet achterblijven. Benjamin Muylaert, woordvoerder van Vlaams minister-president en Vlaams minister van Buitenlands Beleid Geert Bourgeois, wist het volgende te vertellen aan Het Laatste Nieuws: “We hebben onze bezorgdheid geuit tegenover de ambassadeur en gezegd dat we hopen op een eerlijk en onafhankelijk proces.” Minister van Buitenlandse en Europese zaken, Didier Reynders (MR) wil druk uitoefenen via de EU. Hij vertelt dat Buitenlandse Zaken contact zal opnemen met de diplomatieke vertegenwoordiging van de EU in Teheran om te kijken welke stappen genomen kunnen worden. Caroline Pauwels, rector van de VUB, reageert fel op de veroordeling van Djalali: “We moeten ons scherp verzetten”, luidt het. Pauwels steunt bijgevolg alle protestacties rond de aanhouding van Djalali en de hongerstaking die hij recentelijk weer aanving. Ze roept op tot onmiddellijke vrijlating van Djalali tenzij hij wordt beschuldigd van een internationaal erkend strafbaar feit. Ze vraagt ook dat de Islamitische Republiek van Iran de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens respecteert en dat dr. Djalali toegang krijgt tot een advocaat die hij zelf kan kiezen, zorgverlening en dat hij wordt onthouden van elke vorm van foltering of mishandeling.
Amnesty International organiseerde naar aanleiding van de aanhoudende hongerstaking van Djalali op 14 februari een solidariteitswake. Er kwamen een 150-tal vreedzame betogers opdagen aan de Iraanse ambassade. De initiatiefnemers eisten de vrijlating van Djalali en deponeerden een petitie met meer dan 28.000 handtekeningen in de brievenbus van de ambassade. Eerder werd er door collega’s van Djalali een online petitie opgericht die inmiddels al meer dan 222.000 handtekeningen verzamelde. Amnesty International roept niet alleen op om deze online petitie te tekenen, ze sporen de bevolking ook aan tot het schrijven van een brief, mail of fax via hun welbekende briefschrijfacties. De teller van deze actie staat inmiddels al op 4784 verstuurde brieven. Langs deze weg roept Amnesty de autoriteiten in Iran op om Ahmadreza Djalali vrij te laten ofwel aan te klagen voor een internationaal erkend misdrijf. Ook moet hij toegang krijgen tot medewerkers van het Zweedse consulaat in Iran. De actietermijn van deze schrijfactie loopt nog tot 21 maart. Wie een brief wil schrijven kan hiervoor terecht op de officiële website van Amnesty International. De online petitie tekenen is mogelijk via change.org of via de site van Amnesty: amnesty-international.be.
Hongerstaking
De verschillende solidariteitsacties geven Ahmadreza Djalali hoop. Midden februari beëindigde de Iraanse wetenschapper al eens een hongerstaking nadat hij van de vele solidariteitsacties in Europa had gehoord. Naar aanleiding van de weigering om contact te hebben met zijn advocate ging Djalali op 24 februari opnieuw over tot een hongerstaking. De Iraniër mag wekelijks maar twee minuten bellen met zijn vrouw, contact met zijn advocate werd hem geweigerd. Vanwege dit verbod startte dr. Ahmadreza Djalali een zogenaamde ‘dry hunger strike’. “Djalali eet noch drinkt en dat kan ernstige gevolgen hebben voor zijn gezondheid”, vertelt spoedarts van het UZ Brussel Gerlant Van Berlaer. De collega’s van Djalali en andere academici dringen bij politici van Europese landen die handelsakkoorden hebben met Iran aan om de Iraanse overheid te dwingen de internationale rechtsregels te volgen. Ze eisen onder meer dringende medische hulp voor Djalali en een proces volgens de internationale regels.
Stand van zaken
De vele solidariteitsacties werpen hun vruchten af. Via deze weg proberen organisaties zoals Amnesty International meer druk uit te oefenen op de Iraanse overheid. Op dit moment blijft het gissen naar de toestand van Djalali. Het laatst vernomen bericht betreft de aanvang van zijn hongerstaking. Djalali blijft voorlopig aangehouden en contact met zijn advocate wordt nog steeds geweigerd terwijl een eerlijk proces werd beloofd. De Belgische regering staat nog argwanend tegenover de bevoegde instanties in Iran maar we mogen de hoop nooit verliezen of om het in de woorden van rector Caroline Pauwels te zeggen: “Een oproep, een kreet uit het hart. Als mensenrechten tellen, teken de petitie alstublieft.”
0 Comment