Extreem racisme op de VUB!

Het staat vast: de nijlganzen die reeds jaren op de campus vertoeven moeten vertrekken. Het zijn uitheemse diersoorten die schade kunnen toebrengen aan de autochtone campusfauna. De nijlganzen zelf zijn het echter niet eens met dit verdict. Een nijlgans die graag anoniem wenst te blijven, getuigt over de moeilijke tijden die zij nu doormaken.

Vertaald uit het Gands door Kwak Zalver

Hebt u zelf enig idee waarom u moet verdwijnen van de campus?

“Ik geloof dat dat wel duidelijk is. U weet dat wij een Arabische achtergrond hebben, alsmede een bruine veerkleur. Dit is dus niets minder dan puur racisme. De VUB lijkt wel open te staan tegenover buitenlanders en vreemde culturen, met het Welcome Student-refugee programme, maar niets is minder waar! Naar ons, arm gevogelte, kijkt niemand om. Het verbaast me dan ook niet dat we lustig gediscrimineerd worden, zonder enige tegenstand. Dat is pure xenofobe ganzendiscriminatie!”

Dat is een zware beschuldiging! Waarom denkt u dat?

“Er wordt niet eens geheimzinnig over gedaan. Men wil ons weg omdat wij niet van hier zijn. We zouden de inheemse soorten schade toebrengen. En dus moeten wij vertrekken! Moesten wij gewone witte ganzen zijn, zou niemand daar om kwaken. Wij worden aangesproken als ‘exoot’ of ‘uitheemse diersoort’. Een paar jaar geleden werd besloten om het woord ‘exoot’ uit het taalgebruik aan de VUB te schrappen, maar er is niets veranderd. Het racisme wordt met de dag erger. Al onze vrijheden worden ingeperkt. De vijvers zitten vol met schildpadden die niet toestaan dat we de waterpoelen nog betreden. We moeten nu noodgedwongen baden in gootjes of plassen met studentenpis na een cantus. Vorige week nog werd ook Ivonne, het vrouwtje dat ons dagelijks korstjes kwam voeden, agressief opgepakt door de staatsveiligheid. Ja, voor het voederen van ganzen zijn ze tegenwoordig niet mals. U begrijpt wel: dit is geen leven meer. En dat terwijl wij al zo’n moeilijke periode doormaken.”

“Ach. We hebben de laatste tijd wel wat tegenslag gekend ja… U herinnert zich waarschijnlijk nog dat wij acht jongen kregen afgelopen lente. Helaas heeft geen van hen september gehaald. Drie werden opgegeten door een vos, twee door kraaien en nog eens drie door schachten voor een doopopdracht. Dit was een zware opdoffer. Mijn vrouw is hierdoor aan de drank geraakt, met leverproblemen tot gevolg. Hierdoor verloor ze ook nog eens haar job in de Foie Gras fabriek. We hebben nu moeite om rond te waggelen.”

Heeft u de indruk dat het universiteitsbestuur oor heeft naar uw problemen?

“Wij hebben al verscheidene malen samengezeten met de universiteitsraad. Maar ook hier speelt het racisme de kop op. Bovendien doet er zich een communicatieprobleem voor: zij zijn allen slechts eendtalig, waardoor zij ons amper kunnen verstaan. Zelfs al zijn er tolken als mijnheer Zalver, die naast uitstekend Hespreeuws, Pekingeends en Nachtewaals ook Duits, Kroatisch, Kantonees en zelfs een aardig mondje Gands praat. Dus de toestand verbetert er niet op, nee. Integendeel: we werden onlangs vogelvrij verklaard, wat wil zeggen dat wij straffeloos gedood of gevangen mogen worden.”

Heeft u er al aan gedacht om van de campus weg te trekken en u elders in Brussel te vestigen?

“Uiteraard hebben wij dat reeds overwogen, alleen is de situatie elders niet veel beter. Overal in het land lijken arme nijlganzen verdelgd en verjaagd te worden. Dit heeft ook gevolgen binnen de nijlganzengemeenschap. Ik heb al wilde verhalen gehoord over radicaliserende nijlganzen in de vijvers van Elsene.”

Wat vindt u van de nieuwe mascotte van de VUB, de vos, een natuurlijke vijand van u?

“Wij vinden de keuze van die vos als mascotte vreselijk! Wij zijn toch een meer iconische bewoner van de VUB? Vos verbergt zich altijd, terwijl wij net contact zoeken met de studenten en dagelijks op de campus zichtbaar zijn!”

Hoe is uw band met Vos?

“Beter gezegd: hoe WAS onze band met Vos, want hoewel het nu al min of meer vergeten is: Vos is dood! Jazeker. Vorig jaar werd hij ergens in februari aangereden op de Nieuwelaan. En hoewel wij niet de beste vrienden waren, kan ik niet akkoord gaan met de manier waarop men toen met die arme Vos is omgegaan. Ze hebben het diertje gestroopt en er dan een vrolijke mascotte van gemaakt! Dit zou eigenlijk in de media moeten aangekwaakt worden, maar het werd gewoon in de stoofpot gestoken!”

Wat verwacht u van de komende maanden?

“Goh, we moeten ons wel proberen te redden hé. Wij willen liever op een minder agressieve manier het probleem aanpakken. Want ganzen worden nu eenmaal vaak geassociëerd met agressie en van dat imago willen wij graag af. Ik wens me dan ook sterk te distanswaggelen van de geplande zelfmoordaanslag aan het gebouw van de FOD ontvogeling (vroeger ministerie van gevogeltebestrijding, nvdr), georganiseerd door de Flagey-ganzen. Om de aandacht op ons probleem te vestigen voeren wij vooral ludieke acties. Zo schijten wij nogal graag nekeer op alle voorwerpen waar het nieuwe logo op staat en ontvangt MarCom met de regelmaat van de klok een feestmand vol rotte eieren. U kunt ook al onze acties volgen op Facebook, door onze pagina ‘The VUB Geese’ leuk te vinden. Wij hopen dat ook dit interview zal bijdragen aan de bewustmaking rond het probleem en dat wij eindelijk de appreciatie krijgen die wij verdienen.”