Wanneer u vrijdag achttien november als toerist een weekendje verbleef in Brussel zal u wel raar opgekeken hebben wanneer u dit bijzonder evenement zag plaatsvinden aan de Beurs. Sommige Urban Experts zouden het ‘met uitsterven bedreigde Brusselse Fraternale Affiliatie’ noemen, anderen noemen het gewoon Brussels studentenleven. Aan de Beurs kon u tegen de valavond genieten van studenten die elkaar met bloem bekogelden zonder enig voor een toerist merkbaar doel. En laat dat nu net mijn betoog zijn: ze deden het zonder enig merkbaar doel.
Achttien november herdachten we de oprichter van onze moederuniversteit, Université Libre de Bruxelles; Pierre-Théodore Verhaegen. Sommige studenten deden dit door hun bekaterde kop nog eens om te draaien in hun bed, anderen maakten gebruik van de extra verlofdag om hun academische achterstand goed te maken en nog anderen eerden hun oprichter in de jaarlijkse St-V optocht, een studentenstoet van de Zavel naar de Beurs. Dit jaar werd de formule sterk gewijzigd; vrachtwagens werden geweerd en de zavel werd omheind. Meteen klonk er protest vanuit menig student(ikoze) hoeken. ‘Ne Touche Pas à Mon Saint-V’ spandoeken werden weer eens vanonder het stof gehaald en verschillende verenigingen uitten via velerlei media hun bezwaar, zonder enig merkbaar resultaat.
In de voormiddag kon je deelnemen aan de eerder plechtige festiviteiten. Op de ULB campus Solbosch vereren we ieder jaar de reeds overleden Théodore door een kransje te leggen bij een naar zijn evenbeeld geschapen standbeeld. Een vanzelfsprekend ritueel waar we ons deze dag hartstochtelijk aan onderwerpen. Daarna word je met een open wagen en met politie-escorte naar het Stadhuis vervoerd terwijl je vriendelijk kan wuiven naar het Brussels plebs. ‘Fuck de Bourgeoisie’, zonder enige merkbare reden.
In datzelfde stadhuis kregen verschillende studentenverenigingen de kans om eens harde woorden te spreken. Wat voor woorden? Maakt niet echt uit, zolang ze maar hard waren. Zo sprak Vrij Onderzoek over paradoxen, onmacht en hoe onze door een grote vertegenwoordiging van studenten verkozen rector, studentenvertegenwoordiging niet zomaar zal mogen negeren. Het Brussels Studentengenootschap zei dat het wel kras was dat de ULB en de VUB geen eindverantwoordelijkheid willen dragen voor de jaarlijkse studentenoptocht maar dit wel als één van de belangrijkste gebeurtenissen van het jaar afschildert. In het begin sprak Caroline Pauwels dan nog over de verrechtsing van de maatschappij en over ‘Vive La Saint-Ve!’ Zonder enig merkbaar schuldgevoel.
Net daarom mogen we het zeker niet verleren om te blijven protesteren, bekritiseren. Zonder doel, zonder resultaat, zonder reden of zonder schuldgevoel. Want dat nutteloze gekibbel maakt het juist mooi om student te zijn en om geprivilegieerd te zijn in een land te wonen waar je het hoofd van je instelling zomaar mag krenken en je er nog eens voor wordt uitgenodigd in het Stadhuis ook. Dus grijp die kansen en zeik er op los. Zonder doel, zonder resultaat, zonder reden en zeker zonder schuldgevoel.
0 Comment