Rockrace voorronde 4: Met een neonazi in ’t Complex

Hebben we nu echt alles gehad, liefste hogeronderwijsinstellingen in Brussel? Eén voorronde in elk van de organiserende scholen is een begrijpelijk compromis à la belge, maar als je bij het binnenkomen van Het Complex bedwelmd raakt door zwembadchloorgassen en een neonazi van Autonome Nationalisten aan de toog ziet zitten (er was ooit een mooie tijd dat zulke lieden met gerechtvaardigd geweld van de VUB verwijderd werden), dan moet die formule misschien eens herdacht worden. Wonder boven wonder was voorronde vier kwalitatief de beste.

Feelgoodmuziek is een fictie. Wij staan immers op ons zelfbeschikkingsrecht als het op ons humeur aankomt. Muziek met als doel om ons lekker in ons vel te laten voelen laten we in de regel dan ook over aan jazzradicalen, Bart Peeters-adepten en die prutsnonkel die elke Kerst uitpakt met zijn dertiendelige boxset van Bob Marley. Tegenover leuzen als “Get up from your seat” en “Move your body up and down” staan we bijgevolg wantrouwig. Maar de soul en funk van Nature Heaten konden we goed gedogen, en meer bepaald het strakkere eerste deel van de set.

Let wel: Nature Heaten stond voor een uitdaging. Zonder de afzeggende zangeres stond de frontman er alleen voor, en van die taak heeft hij zich uitstekend gekweten. Het helpt dan wel als je kan terugvallen op een band (knap staaltje van de bassist, om er eentje uit te pikken) die op enkele jaren tijd al heel wat routine heeft opgebouwd. Goeie muzikanten, een paar songs die rond zijn en de akoestiek van het Complex beheersen: dan is het rapport positief. In het tweede deel van de set vierden ze de teugels wat en waren de eindjes losser. Wij vonden de hogesnelheidstrein in het begin aangenamer dan de crowdpleasende boemeltrein op het eind.

Céline en Haar Katers

De Rockrace is voorlopig gespaard gebleven van Vlaams-nationale quota, in die zin dat er geen bepaald percentage muziek Nederlandstalig moet zijn. Wij staan daar ook niet om te popelen, want de geschiedenis leert dat de relatie tussen de Rockrace en Nederlandstalige liedjes op het huwelijk lijkt tussen Queen Anne en Prins George van Denemarken: een massa aan doodgeboren kinderen.

Nu zou het kunnen dat Céline en Haar Katers de uitzondering wordt. Van de teksten werden we niet warm wegens een teveel aan spielerei. Lisa Del Bo heeft al laten zien dat er liedjes met gezelschapsspelreferenties gemaakt kunnen worden én waarom dat tevens geen goed idee is. Hier en daar hoorde je wel een song ontluiken in de brave elektropop van Céline, zoals in het laatste nummer. Een eigen geluid hebben ze alleszins, nu voortwerken aan die schrijftafel.

Bilbao

In de eerste voorronde speelde Frowst zijn derde concert ooit. Bilbao duikt zelfs nog onder die lat en maakt van deze vierde voorronde hun tweede concert ooit. Er zijn echter nog meer gelijkenissen, zoals een zangpartij die de hele set de moeite waard maakt. Zijn het de chloordampen die ons misschien al te euforisch maken en in de vocals van Lisa Van Melkebeke flarden Feist ontwarren? Nu goed, aan de muzikale weg is nog wel een eind te timmeren, want om uit te blinken in het platgespeelde genre van koele pop met van die stelselmatig uitdijende gitaren moet je vindingrijker uit de hoek komen. Edoch, is dat niet waar het om draait in deze Rockrace, groeien als groep

Verdikke, die chloordampen doen een mens echt geen goed.

De jury van de Rockrace heeft aangeduid als halvefinalisten (in alfabetische volgorde): Berrykrimi, Bilbao, Céline en Haar Katers, Frowst, Nature Heaten, Swap Meet.