Vorig jaar al constateerden diverse onderzoekers en experts dat Brussel ‘eigenlijk een best leuke stad is’. “Brussel bruist!” roepen diverse politici en andere delinquenten. Toch zijn het niet louter de wafeldampen, klinkende bierpullen en interessante boetiekjes die het centrum verkwikken. Brussel heeft een ruim aanbod aan theaters en concertgebouwen die absoluut de moeite van het bezoeken waard zijn. Studenten lijken namelijk vaak te vergeten dat er meer is in het leven dan FIFA spelen op de PlayStation en bier halen bij Colruyt. De Moeial maakte een kleine selectie van diverse musea, exposities en voorstellingen.
Theo van Doesburg
Theo van Doesburg is een van de invloedrijkste beeldende kunstenaars uit de eerste helft van de 20e eeuw en is bij het grote publiek vooral bekend als oprichter van het kunsttijdschrift De Stijl. De Stijl vertegenwoordigde Mondriaans en Van Doesburgs neoplasticisme, maar u bent mis als u denkt dat dit weer een expositie is met rechte lijnen die vierkanten vormen die al dan wel of niet ingekleurd zijn met basiskleuren; Mondriaan brak met Van Doesburg in 1925 nadat de laatste het had gewaagd diagonale lijnen te gebruiken! Horreur! Catastrophe! Maar Van Doesburgs authenticiteit reikt verder dan een diagonale lijn. Ook op vlak van architectuur en design trad Van Doesburg op de voorgrond. Ontdek een van de weinige avant-gardisten die velen nog altijd kunnen appreciëren.
Bozar/Paleis voor Schone Kunsten
26 februari t/m 29 mei
Autoworld
De Gentse autohandelaar Ghislain Mahy (1909 – 1999) was dermate gefascineerd door auto’s dat hij oude exemplaren opkocht om ze eigenhandig te restaureren. Een hobby die nogal uit de hand liep: de Mahy-collectie groeide tot zo’n 1000 auto’s waarvan hij en zijn zonen er velen restaureerden, maar aan vele anderen ook nooit meer toekwamen. Duizend auto’s! Wat moet je ermee?! De opening van Autoworld in 1986 bracht uitkomst. Althans, voor een deel van de auto’s. Nog altijd hebben 800 auto’s, waarvan velen dus nooit meer opgeknapt zijn, een onduidelijke toekomst. Ze staan opgeslagen in een oude textielfabriek in Leuze-en-Hainaut, die ook te bezoeken is. Iets meer dan 200 voertuigen vonden echter een bestemming in Autoworld, en vormen daarmee het leeuwendeel van de volledige collectie. Het is wellicht de meest diverse autoverzameling ter wereld, van auto’s uit de ijzertijd tot futuristische modellen. Ook is er een indrukwekkende schare aan Belgische modellen van voor 1900.
De hal waarin het museum zich bevindt, in het Jubelpark, is ook een monument op zichzelf. Het werd ontworpen voor de wereldtentoonstelling van 1888 door Gédéon Bourdiau. Zowel de voor- als achterkant zijn volledig gemaakt uit glas ondersteund door een stalen constructie, bij wijze van paradepaardje van de toen florerende Belgische glas- en staalindustrie. Op verzoek van Koning Leopold II werd de hal gesplitst in twee symmetrische delen. In de andere vleugel bevindt zich het Lucht- en Ruimtevaartmuseum.
Autoworld, Jubelpark
Giovanni Battista Pergolesi – Stabat Mater (1736)
Amper was de inkt droog van zijn Stabat Mater, toen de 26-jarige Pergolesi overleed aan tuberculose. Het werk was bedoeld om de oudere toonzetting van Alessandro Scarlatti van dezelfde tekst te vervangen, die tot dan toe altijd in Napels werd gespeeld op Goede Vrijdag. Vele componisten hebben een Stabat Mater gecomponeerd. De tekst leent zich natuurlijk ook uitstekend voor expressie: Maria rouwt om haar gestorven zoon. En hoewel het natuurlijk een zeer religieus karakter heeft kan het met flinke dosis moderne fantasie best geïnterpreteerd worden als een klaagzang van een moeder in het algemeen, die haar kind heeft verloren. Maar de versie van Pergolesi beklijft. Het openingsdeel wordt door velen beschouwd als een absoluut hoogtepunt in de Barok: twee alten die dissonant op dissonant bouwen, leidend tot een ingetogen climax.
Akademie für Alte Musik Berlin speelt Pergolesi’s Stabat Mater en oratorium Septem verba Cristo in cruce.
Bozar/Paleis voor Schone Kunsten
Zaterdag 12 maart 20:00
Fruitful and fragile minds
In deze gratis expositie in het Muntpunt worden vanaf 7 maart foto’s en schilderijen tentoongesteld van kunstenaars die betrokken zijn bij psychiatrische patiënten. Stuk voor stuk zijn het portretten, doordringende blikken, elk met een ander verhaal. De expositie is een onderdeel van de themamaand Perfect people have no stories waarbij mentale gezondheid centraal staat. Het vecht tegen geromantiseerde ideaalbeelden en tracht op die manier een andere draai te geven aan het fenomeen schoonheid. Zien en gezien worden geldt als motto van deze expositie niet alleen vanuit het blikveld van de portretten, maar ook vanuit een breder maatschappelijk perspectief.
Muntpunt
7 maart t/m 26 maart
0 Comment