K-Team: het jongerenteam van het Brusselse Kaaitheater nodigt uit

Het Brusselse Kaaitheater heeft sinds enkele jaren een jongerenteam, het K-Team. Het is een gevarieerde groep jongeren tussen zeventien en vijfentwintig jaar met een gezamenlijke passie voor podiumkunsten. Elke maand selecteren ze een voorstelling uit de programmatie van het Kaaitheater waarvoor ze jongeren warm willen maken. De Moeial had een gesprek met Elke Depreter, Isabelle Vander Stockt en Hilde Peeters.

Hoe is het initiatief voor het K-Team ontstaan? En vanwaar de noodzaak?
Elke: “Vanaf het begin was het de bedoeling om het Kaaitheater meer naamsbekendheid te geven bij jongeren. In eerste instantie bleef het eerder een kleinschalig initiatief: een team van jongeren werd samengesteld, dat vervolgens voor bepaalde voorstellingen iemand uitnodigde. Op die manier leerde die persoon dan het Kaaitheater kennen. Vanaf dit jaar hebben we de formule uitgebreid en werden er een aantal nieuwe initiatieven opgenomen. Het selecteren van een maandelijkse voorstelling is een van deze ideeën. Ook hebben we een facebookgroep opgericht om zo jongeren op de hoogte te houden van onze activiteiten. Er verschijnt ook randinformatie over de geselecteerde voorstellingen op deze pagina.”
Isabelle: “Sinds kort werken we bovendien samen met XL Air. Maandelijks kondigen we op deze studentenradio onze geselecteerde voorstelling aan.”
Hilde: “Als ik rondleidingen geef aan klassen uit het secundair onderwijs, merk ik steeds dat jongeren zelden naar het theater gaan. In klasverband gebeurt dat wel, maar weinig jongeren vinden daarbuiten zelf de weg naar het theater. Er blijkt op dat vlak een zekere drempel te bestaan. Jongeren gaan bijvoorbeeld wel vaak samen naar de bioscoop. Iemand meevragen naar het theater is minder evident. Maar waarom is dat eigenlijk zo? In het Kaaitheater kunnen jongeren elke voorstelling bijwonen voor acht euro, dus een ticket kost hier zeker niet meer. We willen, zeg maar, de deur openzetten zodat jongeren eens een keer kunnen komen kijken.”
Isabelle: “Het is inderdaad bevorderlijk als er ook andere jongeren aanwezig zijn met wie er gepraat kan worden over de voorstelling, zodat ze niet in hun eentje een voorstelling moeten bijwonen. Bij film weet je wat je kunt verwachten en hier misschien niet. Het heeft wellicht te maken met de schrik voor het onbekende.”
Elke: “Het hangt ook af van de voorstelling. Er zijn zeker voorstellingen die niet interessant zijn voor iedereen. Daarom maken we ook een selectie op basis van wat wij vermoeden dat jongeren kan interesseren. De eerste voorstelling die we selecteerden ging bijvoorbeeld over de genocide in Rwanda. Dat is een belangrijke historische gebeurtenis die in een pakkende voorstelling is gegoten, die niet louter speelde op het sentiment, maar ook de mechanismen achter de gebeurtenissen trachtte bloot te leggen.”

Op basis van welke criteria selecteren jullie de voorstellingen?
Hilde: “Onze artistiek directeur maakt in eerste instantie een ruime voorselectie. Er spelen wekelijks ongeveer drie voorstellingen in het Kaaitheater, dus dat levert toch een dikke jaarcatalogus op. Op voorhand worden daaruit al een aantal voorstellingen gekozen die jongeren kunnen aanspreken. De uiteindelijke keuze is dan aan het K-Team. Er worden verschillende criteria in acht genomen.”
Elke: “Er zit ten eerste voldoende variatie in de selectie. Eigenlijk komen podiumkunsten in de brede zin van het woord aan bod: zowel tekst-, dans- en muziekvoorstellingen worden geselecteerd.”
Hilde: “We willen ook jong talent bij andere jongeren in de kijker plaatsen. Deze maand hebben we bijvoorbeeld voor de dansvoorstelling van Radouan Mriziga gekozen. Dat is een jonge Marokkaanse danser die zijn eerste solovoorstelling heeft gemaakt.”
Elke: “Het is inderdaad iemand die nog volop zijn artistieke stempel aan het ontwikkelen is.”
Isabelle: “We hebben hem ook bezocht vorige week ter voorbereiding van onze uitzending op XL Air. Het is interessant om vooraf een gesprek te hebben, want zo kunnen we ook meer vertellen dan louter de voorstelling aankondigen.”

Wat is er zo eigen aan de programmatie van het Kaaitheater?
Hilde: “We hebben een zeer internationaal programma. Ik vind dat een belangrijk aspect. De voorstellingen in het Kaaitheater zijn bovendien niet altijd vanzelfsprekend. Het strijkt weleens tegen de haren in. We spelen ook in op actuele thema’s, waar dan vanuit verschillende invalshoeken naar gekeken wordt. Zo worden er ook lezingen en debatten georganiseerd.”
Elke: “Studenten uit het hoger onderwijs, die bijvoorbeeld bezig zijn met economische of ecologische vraagstukken, kunnen hier zeker terecht voor debatten, maar zeker ook voor voorstellingen en optredens die vaak vanuit een ander perspectief naar deze problematieken kijken.”

Heeft het K-Team al veel jongeren kunnen bereiken?
Hilde: “Het initiatief staat nog in zijn kinderschoenen, omdat we onze aanpak nog maar sinds kort gewijzigd hebben. We moeten inderdaad nog sterk aan onze bekendheid werken. Nochtans is er zeker een potentiële groep jongeren die we volgens mij moeten kunnen bereiken. We merken bijvoorbeeld dat er gretig gebruik wordt gemaakt van het kortingstarief voor jongeren, maar het K-Team is minder bekend bij hen.”
Isabelle: “We zijn zowel voor als na de voorstellingen aanwezig, maar we willen ook groeien in dat opzicht. We willen meer zichtbaar aanwezig zijn.”

Welke boodschap willen jullie uitdragen?
Elke: “We willen de veronderstelling dat theater altijd complex is, tegenspreken. Zeker over de programmatie in het Kaaitheater leeft soms de opvatting dat het om elitair, minimalistisch of soms juist zeer complex theater gaat. Dat geldt zeker niet voor alle voorstellingen. Een voorstelling is vaak een mooi samengaan van die vormelijke bijzonderheden, waardoor men ook echt geraakt kan worden door een bepaald verhaal dat op scène wordt gebracht. Het is de moeite om die beleving over te brengen naar jongeren.”
Hilde: “We zijn nu bezig met een filmpje dat jongeren het proces moet tonen dat aan een voorstelling voorafgaat. Een voorstelling speelt doorgaans twee avonden in het Kaaitheater, maar daarvoor moet er twee volle dagen opgebouwd worden. Dat voorbereidend werk is doorgaans onzichtbaar voor de meeste mensen. We willen uitdragen naar jongeren dat het een unieke ervaring is om tijdens zulke voorstellingen in de zaal te zitten. Over het creatieproces van een voorstelling heb ik dan nog niet gesproken.”
Isabelle: “Mijn enthousiasme groeit ook door kennis te krijgen van het ontwikkelingsproces van een voorstelling. We lezen bijvoorbeeld over een voorstelling, praten er onderling over of we voeren een gesprek met de spelers, zoals dat interview voor XL Air waar ik het over had. Het is gewoon leuk om dat met andere mensen te delen.”
Hilde: “Uit onderzoek blijkt dat cultuur voor jongeren vaak een negatieve bijklank heeft. Cultuur is saai en vervelend. Dat onderzoek wijst eveneens uit dat cultuur vaak gelijkgesteld wordt aan theater en musea. Nu, cultuur is uiteraard breder, maar waar ik me zorgen over maak is dat als cultuur negatief beschouwd wordt, en cultuur gelijk zou zijn aan theater, dat theater saai zou zijn. Maar dat is het niet, en dat is ook wat we proberen te tonen. Dat theater je kan ontroeren, dat het een unieke ervaring is.”
Isabelle: “Dat vind ik ook het bijzondere. Het gaat om dat unieke en vluchtige moment dat je niet kan terugspoelen.”
Hilde: “Maar het gaat verder dan louter die voorstelling. Het is ook interessant om erna te praten met anderen over de vertoning. Dan kan je aangeven waarom iets je wel of niet raakt. Dat kan heel persoonlijk zijn. Het kan ook weleens zijn dat je een voorstelling niet goed vindt. Maar ook dan is het interessant om te zeggen waarom het jou niets deed.”
Elke: “Zeker in de huidige maatschappelijke en politieke context, waarbij de cultuursubsidies van alle kanten worden aangevallen. Ik bedoel: daar wordt veel over gezegd. Ik zou willen zeggen: vooraleer je daar voor jezelf een mening over vormt, kom gewoon eerst eens kijken wat hier gebeurt, wat daar al dan niet de relevantie van is. Maar kom gewoon kijken. En dan zal je zien dat er in ieder geval een groep jongeren is die er absoluut het belang van inziet.”