Door Pieter Jan Van Pevenage
Een basketbalring boven de garagepoort
Het summum van een suburbane jeugd
Auto’s bij de vleet, voor en achter de poort
Waardoor die ring grotendeels onbenut bleef
Ik vond het niet eens zo erg, ook al niet sportief aangelegd
ik speelde liever petanque met de vrienden van mijn opa
petanquers zijn niet sexy, knikkeraars met grote ballen
ze zitten wel vol levenswijsheid en seniorencharme
Moeders jongste telg
Smeert zijn boterhammen niet zelf
En gaat ook niet naar school met de fiets
Waarom anders twee auto’s hebben
Op moeders rug is geen geldgroei vast te stellen
Voor de fiets bleek ik tevens onvoldoende fit
Ik kreeg een schommel voor mijn communie
Maar die brak al snel in tweeën
Ik was veel te vet
Om ordentelijk buiten te spelen
Dus bleef ik maar binnen
Een supernintendo werkt emanciperend
Bebeto en Romario knalde ik zo van het veld
Daar kon ik met gemak een ganse week op teren
En nu twintig jaren later
Lig ik aan een noodgenerator
Mijn lever snakt naar zijn laatste snik
Een onverwerkte kater
Besprenkel je best met wat wijwater
Mijn moeder zegt: “maak je niet dik”
Moeder, daarvoor is het nu wel te laat
En iemand zegt: – maar vast niet op doktersadvies
– “Nu ja ne vette was ’t nu ook weer niet bepaald”
0 Comment