Brussel is niet het probleem, maar een troef, een kans, de oplossing. Dit Knopernicaans credo werd op de plechtige academiestart door nagenoeg elke spreker wel naar voren geschoven als antwoord op de ongestelde vraag die het thema van dit jaar opwierp: Brussel. Lees: Brussel en de verkiezingen van 2014.
Een uitstekend georkestreerd schouwspel onderscheidt zich door een sterker geheel dan de som der delen elk afzonderlijk is. Strikt genomen waren de toespraken dan ook voorspelbaar. Door een pronostiekje op, bijvoorbeeld, de onderwerpen die rector De Knop zou aansnijden, had u zowaar geld kunnen verdienen.
Berekend
Want, eerlijk waar, ook u kende het verhaal al van Brussel als kenniscentrum, van de toekomst die aan de steden is, van de 90.000 studenten in Brussel die het dubbel zijn van de totale Leuvense populatie, van de plaats van de VUB in Brussel, België, Europa, het heelal, van de verhoogde connectiviteit, stedelijke stakeholders en andere holle leuzen en volle luchtbellen, van ’s mans prestigieuze nieuwbouwprojecten op de campus, van de drie pijlers onderwijs-onderzoek-maatschappelijke dienstverlening, van het te beogen internationaal karakter en wat niet al.
Natuurlijk houdt de rector vast aan zijn vertrouwd discours. Natuurlijk heeft hij het niet over de KULeuven die de andere universiteiten in de luren legde en tegen de afspraken in tóch een onderzoeksjaar aan de eenjarige master voor humane wetenschappen wil toevoegen. Voor de UGent, UA en VUB wordt het passen of volgen met het risico het deksel op de neus te krijgen. Natuurlijk zegt hij niet dat ook de VUB door de Leuvense universiteit een ijkingsproef voor wiskunde door de maag gespietst kreeg.
Dat was dan ook niet nodig. Toen de rector als laatste met zijn toespraak van wal stak, was de boodschap al klaar en duidelijk overgebracht: de N-VA is in Brussel niets verloren. Die toon werd gezet door professor Rudy Janssens, die sinds jaar en dag de staat der talen in Brussel probeert op te meten via zijn taalonderzoeken. Zijn wetenschappelijke bevindingen spreken voor zich: het Engels staat sterker dan ooit, en van de tegenstelling Nederlandstalig-Franstalig is eigenlijk geen sprake meer.
Vervolgens was het aan professor (inmiddels -emeritus) Eric Corijn om daar verder op in te pikken. Guy Vanhengel zou later nog opmerken dat Corijn ouder en milder is geworden. Nochtans behoorden enkele van zijn gekozen stellingen echt wel tot de categorie ‘scherp’. Dat Brussel als metropool Vlaanderen overwoekert, bijvoorbeeld, “en tot spijt van wie het benijdt: ook de Vlaamse rand.” Hoewel sociaal-geografisch aantoonbaar, zijn dat wel uitspraken die aan pakweg de tafel van De Zevende Dag allesbehalve met instemmend geknik onthaald zouden worden. Evenzo het idee van de Silicon Valley tussen VUB, ULB en Louvain-la-Neuve; en zelfs niet alleen communautair (ter illustratie: het Bruface-diploma bestaat bijvoorbeeld uit twee exemplaren met elk twee stempels; eentje van de VUB, en eentje van de ULB) maar ook levensbeschouwelijk, die andere Belgische Breuklijn. Mild kan Corijn, gelukkig, nog steeds niet genoemd worden.
Het halfuur Vanhengel
Tot zover de wetenschappelijke bijdragen. Restte nog: de politiek, en dit in het omhulsel van Guy Vanhengel (Open VLD). De analyse reeds gemaakt, was het nu de beurt aan de besluiten. En die waren onomstotelijk blauw van kleur. Vanhengels eerste kwartier blonk, retorisch gezien, uit in zwakte. Het spelenderwijs opsommen van de fabels van de vijand, om ze vervolgens zelf te ontkrachten. Zoals daar zijn: de boutade van de negentien burgemeesters-baronnen, de geldstromen die naar Brussel zouden vloeien en de Nederlandsonvriendelijkheid (sic) in Brussel. En de schattig uitgesproken woorden van Cicero, Liberae sunt nostrae cogitationes, waren geheel en al toevallig helemaal niet bedoeld als knipoog naar de burgemeester van Antwerpen. Job well done.
Kwartier nummer twee gebruikte Vanhengel dan weer om de aanwezigen eraan te herinneren dat zij op 25 mei eerstkomende een plicht te vervullen hebben in hun lokale sporthal of parochiezaal. Zo prees hij de Brusselse regering voor het in evenwicht houden van de begroting. In het dagelijks leven is Vanhengel Brussels minister van … Financiën en Begroting. Als iemand zijn partij vereenzelvigt met zijn ego, heeft hij dan een erg loyale inborst of net een heel groot ego? Gelukkig is niet alles negatief, en heeft hij Jo Libeer niet aangehaald. Of … nee, dat hebben wij ons enkel ingebeeld. Toch?
Hoe het ook zij, de boodschap die de Vrije Universiteit Brussel uitstuurde op de academische opening voor het academiejaar 2013-2014, was overwegend politiek van aard. Dat is niets nieuws, maar anders dan voorgaande jaren kwam dit angstvallig dicht bij partijpolitiek. Het VUB-fellowship voor Maggie De Block een week eerder indachtig, is het nu wel duidelijk met welke partij de VUB het strategisch politieke bed deelt. Na 25 mei zal dat De Knop berouwen of net goed uitkomen.
0 Comment