Wist u dat de echte naam van Spinvis niet Spinvis is? Dat is Erik de Jong. Hij komt uit Spijkenisse, een eiland vlakbij Rotterdam met zo’n 90.000 inwoners en hij maakt ook leuke liedjes. Mooi is het leven!
Zou de Apocalyps ook zeemzoet worden ingeluid, met vulkanen die eerst een aardbeiengeur afstoten alvorens de hele janboel te vergassen met zwavel? Spinvis trapte af met Wespen Op De Appeltaart. “Het wordt een hele mooie dag vandaag”, zo begeesterde De Jong het verre van volgelopen Groentheater. Lied nummer twee dan: Heel goed nieuws van ’s mans laatste elpee Tot ziens, Justine Keller. Wel een kapoen hoor, die De Jong, toen hij zong: Want de wolken worden donker en de storm komt dichterbij/Hoor de verre honden janken, nu de stad onrustig zwijgt. Waarom hebben wij toen al verzuimd om onze imperméable te gaan zoeken?
Net toen wij dachten dat Prozac alweer een nieuw slachtoffer had gemaakt, zette de band Voor Ik Vergeet in. Helaas geen vrouwelijke ta-ta-taaa-sample op de achtergrond die het nummer zo kenmerkt, maar het doorbraaknummer bleef overeind en triomfeerde. Spinvis kreeg het Groentheater een eerste keer stil(ler).
Helaas pindakaas, wat volgde was niet meer dan de middelmaat. Ik wil alleen maar zwemmen (motherfucker!) was jofel maar het ontbrak aan panache. Dat kan niet gezegd worden van de vrolijk knikkebollende toetsenist. Wist u trouwens dat dat niét Showbizz Bart was? Wij waren verwonderd.
Aan de oevers van de tijd – verdorie, alwéér een zinspeling op wat komen zou, waarom bleven wij blind voor de omens? – is inderdaad dromerig en fantaserend poëtisch, maar na een halfuurtje muziek die grenst aan de quasi-dichtkunst hebben wij het wel gehad. Overigens vroegen wij ons af wanneer de Belgische zinspeling in de set zou sluipen.
Eureka, in het volgende nummer Bagagedrager, een andere oude bekende voor de Nederlandstalige muziekfijnproever (of moeten wij in VUB-stijl zeggen: de master in de connaisserie?): flarden van Twee Meisjes, de evergreen van Raymond ik-zing-in-de-taal-van-mijn-moeder-ik-zing-in-mijn-moedertaal Van het Groenewoud. Mochten die twee meisjes hun modebladen hier op Bruksellive lezen, er zou vijf minuten later niet veel meer van hun Elle overblijven.
Voorlaatste nummer, Tot ziens, Justine Keller. De druppeltjes muggenpis worden vervaarlijk groter en massaler. In het midden van het lied valt alles wat met elektriciteit te maken heeft en zich op het podium bevindt (licht, geluid, Showbizz Bart), plotsklaps uit door het gedonder van de onweerswolken. Akoestisch ging het verder, voor zij die het konden horen: Buiten valt stil/Zachte regen van lang geleden/Dat uw huis na verre reizen wacht/Duizend vogels in uw tuin/En het lieve einde schemerzacht . Amper hoorbaar een mooi staaltje 2 Meter Sessies. Nood brak wet.
De zondvloed moest toen nog zijn schuimbekkende gelaat tonen en dat deed hij in het euforische en tevens tweede hoogvlieger in de set Kom Terug, dat er niet in slaagde om de set te redden, maar ons ongetwijfeld nog lang zal bij blijven. Alles wat niet vastzat en geen mens was werd weggespoeld, de dappere overblijvers kregen de regenfinale van hun leven. Spinvis, een gedenkwaardig optreden, maar niet om de redenen die hij zou verkiezen.
0 Comment