Float Fall is een van die bands die elke muziekwedstrijd te lande heeft platgewalst. Op Humo’s Rock Rally en de Rockrace haalde het duo Ruben Lefever–Rozanne Descheemaeker telkens de finale, verdiensten die hen geen windeieren hebben gelegd. Bij het vallen van de nacht sloop Float Fall op het podium van het Groentheater en nestelde zich in de oren van de dromerige menigte.
De single Someday kreeg redelijk wat airplay, waarna de band haar debuut had in New York City. De associaties met Julian Casablancas stoppen hier niet, want producer van hun laatste plaat was Justin Gerrish, de man die zich voordien reeds ontfermde over The Strokes en Vampire Weekend. De vele referenties wijzen echter niet op de comeback van Casablancas, nee, Float Fall wentelt zich integendeel in de huidige trend van minimalistische droompop.
De set van Float Fall is in één woord bekoorlijk, met de multi-instrumentele Descheemaeker als meerwaarde van de band, terwijl Lefevers zware stem zich als Atlas opwerpt en de melodieën naar een hoger niveau tilt. De muziek van Float Fall had dan ook nergens beter tot haar recht kunnen komen dan in het Brusselse amfitheater – toch zal menig toeschouwer na vanavond halsreikend uitkijken naar hun passage op Pukkelpop.
0 Comment