Zie daar, de Rockrace is tien jaar. Wat ooit begon als vrijblijvende free podia in het KultuurKaffee, is inmiddels uitgegroeid tot een jaarlijks wederkerend muziekconcours. De finale in de Ancienne Belgique is zelfs immer uitverkocht. Aan het woord komen Ben Van Beeck, al sinds de tweede editie lid van de organisatie, en Piet Van de Velde, vakjurylid en bovendien recensent van dit eigenste lijfblad. “Hoe je de kwaliteit van de Rockrace meet? Aan de hand van de vriendelijkheid van Piets muziekessays.”
De Moeial: Heren, maken jullie de balans eens op na tien jaar Rockrace.
Van de Velde: “Het muzikale niveau is er in de loop der jaren zeker en vast op vooruitgegaan. Zeker als je weet dat er vroeger avonden waren waarop we op de klok keken en ons afvroegen: is het nu eindelijk gedaan? De vier bands van de finale van dit jaar (winnaar Stella Nova, Bearskin, Dogs Of Cibola en Soldier Six, nvdr.) stonden er terecht, op een uitzondering na dan.”
Van Beeck: “Nu, een concert zoals dat van The Herfsts in de finale in 2011, zat er dit jaar in de finale niet bij. Dat was een echte uitschieter; de jury was daar, geloof ik, voor de eerste keer unaniem uitgesproken in een finale. Verveeld heb ik me echter nog nooit, bij geen enkele groep, maar wellicht delen Piet en ik die visie niet (lachje).”
Van de Velde: “Onderling hebben we wel gewoon een goede relatie, hoor. Ben is de good, ik de bad cop. Hij is de verstandige, gemoedelijke, rustige persoon, bijna de moeder van de Rockrace die iedere artiest tegen de borst kan drukken en zeggen: ‘Het is goed geweest, ik ben blij dat jullie er zijn geweest.’ Mijn rol is eerder die van schlemiel, van pestkop.”
Van Beeck: “Van irritante puber.”
Van de Velde:“Ja, irritante student.”
Kapot bierglas nummer een
Van Beeck: “Dit jaar was ik voor de eerste keer lid van de jury. Daarvoor was ik enkel organisator. Een dubbelzinnige ervaring, als ik er op terugkijk. Als organisatie wil je kansen geven aan bands, maar als jurylid moet er met het oog op de finale toch een selectie gebeuren. Dat lag me niet zo. Nee, ik vond het toch maar een klotejob (lacht).”
Van de Velde: “Ik blijf dat toch het mooiste vinden, hoor. Discussiëren over muziek, ik kan er dagen, jaren, mijn hele leven mee vullen.”
Wat moet een groep hebben om de Rockrace te winnen? Of, anders gesteld: wat ontbreekt er het vaakst?
Van Beeck: “Ik heb me vandaag nog de volgende bedenking gemaakt. Als je streeft naar maximale studentenparticipatie in de jury en die daardoor een vrij grote omvang neemt, dan is het echt moeilijk om een duidelijk profiel te hebben van welke artiesten doorgaan. Tijdens de juryberaadslaging van de finale werd er dit jaar dan ook de opmerking gemaakt dat al de bands nogal … mainstream is het foute woord, maar …”
Van de Velde: “Tot de middelmaat behoren.”
Van Beeck: “Ja, te doorsnee. Dat komt omdat alles wat een beetje onconventioneel klonk, eigenlijk gefilterd werd doordat er zoveel verschillende meningen in de jury zaten. Als je dan de optelsom maakt, dan zal je zien dat de meer conventionelere genres het pleit winnen.”
“Er zijn toch drie bierglazen gesneuveld en een aantal juryleden is nog altijd niet komen opdagen. Laten we het daar op houden.”
Van de Velde: “Dat is ook het conflict als je voor studentenparticipatie in de jury kiest. Studenten zijn misschien niet zo happig op bands zonder grote fanbasis of die niet gekomen zijn om er een feestje van te maken. Ik denk bijvoorbeeld aan The Litescribes dit jaar. Een muziekkritische jury zou zulke bands misschien een voornamere rol toebedelen. Het blijft een beetje zoeken, en dat is ook typisch aan de Rockrace. Uiteindelijk zal het evenwicht tussen een participatieve en een muziekkritische jury ook nog meer gevonden worden. Hoe dan ook, finaal heeft de rekenmachine het laatste woord, zeker voor de finale. Tijdens de voorrondes zoeken we dan weer meer naar een consensus.”
Van Beeck: “Vergeet ook niet de insteek van de Rockrace: een studentenproject dat op poten werd gezet door de Studentenvoorzieningen van de VUB en EhB met als doel om studenten ook echt bij elkaar te brengen en hun extracurriculaire talenten een kans te bieden.”
Van de Velde: “Anderzijds: ik ben absoluut voor studentenparticipatie, maar ik vind wel dat dat de winnaar die we uiteindelijk naar voor schuiven, moet voldoen aan een kwaliteitslabel. Je geeft zo’n band immers toch ook de kans om in de AB te spelen, iets dat voor niet veel groepen is weggelegd. Als je daar wil triomferen, dan mag je er toch op rekenen dat het om een kwaliteitsvolle groep gaat die toekomst heeft.”
Maar er is niet gescholden of gevochten tijdens de juryberaadslagingen?
Van de Velde: “Er zijn toch drie bierglazen gesneuveld en een aantal juryleden is nog altijd niet komen opdagen. Laten we het daar op houden.”
Van Beeck: “Maar daarna komt er ook wel altijd een louteringsmoment aan de toog.”
Brussels Kosmodroom van Bajkonoer
Is de Rockrace er ook bij gebaat als de uiteindelijke winnaar wordt opgepikt door de mainstream media en wordt daar ook over nagedacht wanneer de beraadslaging van de jury bezig is?
Van Beeck: “Eigenlijk wordt daar (aarzelt) niet over nagedacht.”
Van de Velde: “Een keer wel. Vorig jaar, toen Cody & the Albatross de finale won.”
Van Beeck: “Maar nogmaals: in principe is dat niet de essentie van de Rockrace. Wij zijn van een ander kaliber dan lanceerplatformen als Humo’s Rockrally en het Kampioenschap van Brussel.”
Kan het daar naar evolueren?
Van Beeck: “Dat zou kunnen. Na tien jaar is men toch een aantal aspecten van de Rockrace terug in vraag aan het stellen. Br(ik wil meer speelkansen voor studenten. Een van de opties is om de wedstrijdformule maar om de twee jaar te organiseren. Het ene jaar is er dan de klassieke Rockrace met een groter lanceerkarakter, het andere een soort showcasefestival op verschillende locaties in Brussel. Het voordeel van zo’n model is dat je bij de beeordeling andere maatstaven kan hanteren dan in de wedstrijdformule. Op die manier ontkoppel je het competitieve van het kansen bieden.”
Een Rockrace om de twee jaar, is dat wel een goede zaak?
Van de Velde: “Ik ben daar geen voorstander van. Zo verlies je de kracht van de consistente, jaarlijkse organisatie. Net door die jaarlijkse organisatie is de Rockrace ook zo gegroeid, heeft ze allure gekregen. De inzendingen zijn er ook kwalitatief beter door geworden en ja, het publiek bleef ook maar komen omdat ze wisten: dit is de Rockrace, en daar zit af en toe iets heel goeds bij.”
Die mannen horen niet thuis op een podium, maar in de psychiatrie!
Hoe ver staan die plannen?
Van Beeck: “Ik ben er niet meer bij betrokken, maar ook ik wil benadrukken dat ik er absoluut geen voorstander van ben. Ik geloof echt dat het project daardoor zou kunnen doodbloeden. Mijn ervaring leert me dat als je evenementen wil doen groeien, je ze ook jaarlijks moet herhalen. Dat alles staat een showcasefestival niet in de weg, zodat de Rockrace ook echt een lanceerplatform kan worden. Maar goed, het debat is gaande, eigenlijk kunnen we daar verder nog niet veel over zeggen.”
Van de Velde: “Inderdaad, het is nog koffiedik kijken. Hopelijk weten ze bij Br(ik ook dat zo’n showcasefestival niet onmiddellijk een inslaand succes zal zijn. Het best is dan toch om kleinschalig te beginnen. Hoe het ook zij, de Rockrace mag van mij best wel een lancerend karakter krijgen. Vanaf de halve finales mag het kaf wel van het koren gescheiden worden, maar de voorrondes, daar moet je van afblijven. Daar moet je zo veel mogelijk bands kansen blijven geven.”
Afgaande op de cijfers wordt de Rockrace inderdaad populairder. Jullie hebben nog nooit zoveel inzendingen gehad.
Van Beeck: “Inderdaad, 47 inzendingen. Twee jaar geleden zaten we er nochtans ook niet zo ver af. Terwijl we vorig jaar maar zestien inzendingen gekregen hebben. Het valt op dat de inschrijvingen om de twee jaar pieken en dat de kwaliteit dan ook hoger is. Volgens mij heeft dat te maken heeft met de andere wedstrijden die er dan zijn, zoals 100 Procent Puur van Poppunt en Humo’s Rockrally. Die vallen weer dit jaar, dus valt het te verwachten dat er de volgende editie weer wat minder bands deelnemen.”
Kapot bierglas nummer twee
Van Beeck: “Trouwens, zijn we al op het moment gekomen om het verleden in te duiken?”
Alles loopt hier door elkaar, Ben.
Van Beeck: “Tijdens mijn allereerste Rockrace, de tweede editie was dat, was ik nog maar net begonnen bij Sovehb, de toenmalige Studentenvoorzieningen aan de Erasmushogeschool. Mijn voorganger Ignace Degens, die samen met Niklaas Van den Abeele van de VUB-Dienst Cultuur de Rockrace is gestart, was nog organisator van de voorronde in het inmiddels opgedoekte cafeetje Het Groot Gevaar, vlakbij Simonis. Die avond speelde daar een band in een bepaald genre dat ik niet zo goed kan benoemen, maar het kwam neer op schreeuwen en lawaai maken in zijn meest extreme vorm. De cafébazin had een handdoek om haar hoofd gebonden, met de uiteindes in haar oren. De ramen daverden, het glas werd er bijna uitgetrild en er is zelfs een bierglas kapotgesprongen, puur van de overdaad aan kabaal.”
“Tijdens die voorronde kwam Ignace naar me toe. ‘Ik hoop maar dat onze baas (voormalige baas, naam bekend bij de redactie, nvdr.) niet komt kijken om ons project nu te beoordelen’, zei hij me. En net toen die ene band druk doende was, kwam hij binnen in zijn kostuum, luid boven het kabaal orakelend: ‘Die mannen horen niet thuis op een podium, maar in de psychiatrie!’”
Het is dus bijna bij twee edities gebleven?
Van Beeck: “We hebben daar een draai aan kunnen geven. Dat het kaderde in de diversiteit aan muziekgenres, zoiets.”
Van de Velde: “Het valt me ook op dat de metalbands niet meer naar de Rockrace afzakken. Dat vind ik een heel goede zaak, want zo hebben we wel een diverser en kwaliteitsvoller muzikaal aanbod kunnen creëren.”
Van Beeck: “Er heeft ooit wel een metalband gewonnen, hé.”
Van de Velde: “Ja, dat weet ik wel, er is ook wel een plaats voor, maar er moeten niet al te veel groepen van hetzelfde genre op een Rockrace-affiche staan. Hetzelfde geldt voor skabands. Die genres zijn best populair en er zit dan altijd wel een feestje in, maar nu heb je wel een veel breder scala.”
Merk je in de inzendingen ook de muziekactualiteit? Zie je de genres fluctueren qua inzendingen?
Van Beeck: “Wel, het viel me op dat er in Humo’s Rockrally 2012 zo weinig drums werden gebruikt en dat de elektronica massaal aanwezig was. In deze Rockrace vond ik dat meevallen.”
Van de Velde: “Ik denk dan ook dat de Rockrace voorloopt op wat er in wedstrijden als Humo’s Rockrally gebeurt. De drempel ligt lager bij de Rockrace. Groepen komen er vaak hun werk uittesten om te zien waar hun mogelijkheden liggen.”
Van Beeck: “Het wordt dus wat minder met dat Macgedoe?”
Van de Velde: “Ja, daar ben ik nogal van overtuigd. We zullen weer meer het klassieke gitaar-gitaar-bas-drum-concept terugzien, dat is zijn herintrede aan het maken.”
Van de plank af
Hoe belangrijk is het voor de Rockrace om de finale in de AB te kunnen blijven organiseren?
Van de Velde: “Heel belangrijk. Dat geeft er toch een zekere panache aan. Bovendien ervaren sommige bands ook de zogenaamde AB-boost: die zijn dan net dat tikkeltje beter en scherper.”
Van Beeck: “De AB kan je inderdaad nu al niet meer wegdenken, terwijl dit pas de derde keer was dat we de finale daar organiseerden. We zijn Onthaal en Promotie Brussel, tegenwoordig Muntpunt, daar erg dankbaar voor: zij hadden een deal met de AB om de zaal eenmaal per jaar te mogen gebruiken, en die dag hebben ze aan ons geschonken, als sponsoring. Anders was dat niet mogelijk geweest, met ons budget van 10.000 euro per jaar. Daarin is alles inbegrepen: de organisatie van de voorrondes en de finale, de prijzen, de Rockrace én de Deejaycontest, al is dat laatste deels teruggeschroefd om de finale in de AB te kunnen boeken. Die eerste AB-finale in 2011 is de mensen daar blijkbaar ook bevallen. Dat was me het feestje wel. Een kwalitatief hoogstaande finale, trouwens. Kurt Overberg zat toen bijvoorbeeld in de jury, en die heeft zich toch kostelijk geamuseerd.”
Van de Velde: “Samen met Kevin Major (nieuwslezer bij Studio Brussel, nvdr.) is hij toen nog pintjes gaan wegnemen uit de backstage van de grote zaal, bij de andere band die toen in de AB speelde (Jenifer, nvdr.). Die hebben ze dan aan heel de jury uitgedeeld. Kurt vertrok ’s anderendaags op reis, maar tegen de prijsuitreiking was hij toch van de plank af. Heel de jury, denk ik wel. Maar deze finale was kwalitatief ook wel in orde, hoor.”
Van Beeck: “Ik denk dat de AB zelf ook de meerwaarde van de Rockrace inziet. ’t Is immers altijd uitverkocht.”
De voorrondes gaan dan weer door in het KultuurKafee en in het Ritscafé. Waar speelt een band beter?
Van Beeck: “Dat hangt af van het genre dat ze spelen. Een band als Ladylo speelde in het Rits de zaal plat, maar in het KK bleven we toch wat op onze honger zitten. Soldier Six is dan weer op en top een KK-band, maar die waren in het Ritscafé zelfs nog beter.”
Van de Velde: “Grote bands kunnen beide zalen aan. Door het groot aantal inschrijvingen van dit jaar waren er ook halve finales; elke band die in de finale gespeeld heeft, heeft zich dus zowel in het KK als in het Rits bewezen.”
Van Beeck: “Terwijl er in de eerste editie zelfs maar twee voorrondes waren: een in het KultuurKaffee en een andere in De Link, de cafétaria van de Erasmushogeschool in Jette. Tijdens de tweede editie is men dan uitgeweken naar café Het Groot Gevaar, en het jaar erop trok de Rockrace naar De Monk. Uiteindelijk trokken we dan naar het pas geopende Ritscafé in 2009, en daar organiseren we nu nog steeds de voorrondes.”
Dat er nog veel mooie jaren mogen volgen, heren!
0 Comment