Een slaak van opluchting waarde door arbeiderswijken ten noorden van Ascot op maandag 8 april laatstleden. Die dag gorgelde The Iron Lady haar laatste fluim ter aarde. De uitgelezen gelegenheid om u hier een bloemlezing van Thatchers dubieuze beslissingen, het cv van een monster, kortom het zwartboek van Margaret Thatcher te presenteren.
We beginnen dit indrukwekkende curriculum vitae met een bondig, uiteraard niet-exhaustief overzicht van de meest controversiele binnenlandse verwezenlijkingen van deze class warrior pur sang. In 1971 al werden de allerkleinsten voorbereid op een leven van Thatcherisme, toen de dame in kwestie als Minister van Onderwijs gratis melk op scholen afschafte in de besparingsregering van Macmillan. Het leverde haar een eerste bijnaam op, die ze vermoedelijk niet omarmde zoals de Iron Lady waarmee de Sovjets haar zouden bestempelen: Maggie Thatcher, Milk Snatcher.
Ook de volwassen homoseksuele medemens was Thatcher liever kwijt dan rijk. Was ze in het begin van haar carrière nog even voor het decriminaliseren van mannelijke homoseksualiteit, in 1988 keerde the Lady in volle aidshysterie de rug naar de homoseksuelen door de introductie van Section 28, de eerste Britse antihomowetgeving in een eeuw. Deze clausule verbood het aan lokale overheden om “homoseksualiteit te promoten of om homoseksualiteit in scholen als een acceptabele familierelatie voor te stellen.
Maar vergis u niet, zowat de hele samenleving moest het vergelden onder het bewind van Lady Thatcher, ook de nuclear family werd niet gespaard. Ze stemde tegen het versoepelen van de echtscheidingswet en vond dat armoede een persoonlijke keuze was, maar trouwde zelf wel met de steenrijke divorcé Denis Thatcher, die daarna haar politieke carrière zou financieren.
In haar ijver om the best man for the job te zijn, werden ook vrouwen onder de bus van het Thatcherisme geworpen. Daar waar ze in 1968 nog de legalisatie van abortus luidkeels verdedigde, omschreef ze later feminisme als vergif en zag ze het aantal vrouwen in haar kabinet liefst gereduceerd tot een maximum van één, bewijzend dat the Lady wel degelijk for turning kon zijn. Verder was het enige nut waar vrouwen haar mee konden dienen hun stem. Wat ons bij het volgende pareltje brengt. De mythe dat Thatcher populair zou zijn tijdens haar ambtstermijn is niets meer dan dat, een mythe. Ze won in realiteit geen enkele van haar verkiezingsoverwinningen met een meerderheid van de popular vote en behaalde op een bepaald moment dankzij een approval rating van 23 procent de twijfelachtige eer van minst populaire PM uit de gemeten geschiedenis van Groot-Brittannië.
Maar haar grootste vijand, de enemy within die voor haar op dezelfde hoogte stond als de buitenlandse vijanden, was natuurlijk de werkende klasse en haar strijdorganen: de vakbonden. Deze verwoesten zou automatisch leiden tot het primaat van het individu, bevrijd van de ketenen van een imaginaire samenleving. Diezelfde collectie individuen die nu met enige dwang gevraagd wordt om 10 miljoen pond op te hoesten voor de staatsbegrafenis van de individuele dame in kwestie.
De ontkende samenleving
Als we haar economische successen gedurende haar bewind bekijken, tekent zich één grote misdaadscène af. Een roof van de armen naar de rijken op een gigantische schaal. Ze hervormde de belastingen naar een regressief stelsel waarin de armsten de zwaarste lasten dragen. Zo steeg de BTW van 8 naar 17,5 procent, bereikte de inflatie een ongekende hoogte van 21,9 procent en schroefde ze zowat alle sociale voorzieningen terug met een zelden geziene draconische ijver. Armoede verdubbelde, elke schreeuw om hulp werd systematisch genegeerd. Sociale huisvesting kreeg het ook te verduren onder deze noemer. Binnen haar begroting kromp de ruimte voor sociale huisvesting met 67 procent. De kroon op haar tirannieke belastingsbeleid kwam in 1990, toen ze de community charge voorstelde: een zogenaamde Poll Tax, een belasting die voor elke volwassene, ongeacht het inkomen, gelijk was. Ondanks de enorme protesten werd de maatregelen doorgevoerd, om in 1993, na Thatchers ambtstermijn, prompt afgeschaft te worden.
Resultaat na een decennium Thatcherisme: een overheidsapparaat dat 12,9 procent meer uitgaf dan ervoor, naar schatting 3,6 tot 5 miljoen werklozen – een exuberant record op het Britse vasteland – en minstens evenveel ontwrichte gezinnen, genegeerd en weggepest uit de door Thatcher ontkende samenleving. Net als bij Reagan en de andere neo-liberale heilanden illustreerde ze de essentiële hypocrisie van haar ideologie. De grijsgemutste heks, geprezen voor haar consequentie, vergrootte het staatsapparaat en de belastingen voor iedereen buiten de ultrarijken. Het ergste aller resultaten bleek dat het Thatcherisme een schandvlek op de Europese geschiedenis is, die nog lang na haar aftreden prominent aanwezig is in de Britse politiek. Eerst via het New Labour van Blair, dat ze zelf omschreef als de nalatenschap waar ze het trotst op was, en, in haar eigen partij die sinds 2010 terug de macht in handen heeft in het VK, via David Cameron. Zoals comedian Frankie Boyle het op twitter bracht: “Thatcher being dead is a lot less tragic than Cameron being alive.”
“When England was the whore of the world, Margaret was her madam”
Geen overzicht van Thatchers beleid zou volledig zijn zonder haar grootste buitenlandse hits. Wij stellen u voor, van Afrika tot Amerika, de greatest hits uit de Thatcher World Tour.
1. Guatemala: Thatcher verleende logistieke en indirecte financiële steun aan het genocidaire regime van Efraín Ríos Montt.
2. Chili: In het Chili van waarde vriend Pinochet, vond volgens Thatcher een heus economisch mirakel plaats, dat de duizenden folteringen en executies heiligde.
3. Argentinië: Begon een opportunistische oorlog over de Falklands/Malvinas, liet Generaal Belgrano, een terugtrekkend schip, zinken.
4. Libië: Tegen de wens van tweederde van de Britse bevolking in, steunde Thatcher in 1986 het Amerikaanse bombardement op Libië.
5. Ierland: Weigerde Political Prisoner Status voor Ierse onafhankelijkheidsstrijders en liet diezelfde gevangenen sterven toen ze aan een hongerstaking begonnen.
6. Duitsland: Ze was sterk gekant tegen de hereniging van Duitsland en het afbreken
van de Berlijnse Muur.
7. Rusland: Haar virulent anticommunisme bestendigde en intensifieerde de Koude Oorlog.
8. Saudi-Arabië: Thatcher was de grondlegger van het Al Yamamah-contract. De wapendeal voorziet Saudi-Arabië sinds 1985 van duizenden wapens en gevechtsvliegtuigen.
9. Indonesië: President Suharto, verantwoordelijk voor een genocide op drie miljoen Indonesiërs, noemde zij “one of our very best and most valuable friends.”
10. Vietnam: Ze was pertinent gekant tegen de instroom van Vietnamese immigranten, die een heuse minderheid dreigden te worden.
11. Zuid-Afrika: Ze noemde Mandela een terrorist en ontving de president van de apartheidsstaat met al de nodige égards.
0 Comment