Door Piet Van de Velde
Hop, voorronde nummer drie. We zijn weer terug in het Kultuurkaffee en benieuwd of we in stijgende lijn een vervolg kunnen breien aan deze sterke editie van de Rockrace. Alles en nog veel meer in dit verslag.
Right on Cue
The Cranberries, Krezip en andere verwante muzikale experimenten tegen de mensheid zijn terug in de vorm van Right on Cue en als het recent verleden ons iets heeft bewezen, is dat daar in Vlaanderen een markt voor is. Dus kunnen we nu al besluiten dat Right on Cue zal opduiken op een paar lokale festivalletjes deze zomer. De lokale scouts zullen dan samen met de familieleden afzakken om ze te zien in een klein weide met een pint in de hand rond vier uur in de namiddag. Wie er niet zal zijn, kan u al raden: wij. We hopen van u hetzelfde.
Wie de songs ook schrijft bij deze formatie, hij of zij heeft veel te veel naar de pussy-vampieren in Twilight gekeken en te weinig naar The Walking Dead of George Romero, want het was maar flauwtjes. Er zat nauwelijks pit of inspiratie in en vanaf het derde nummer was het aftellen naar het einde.
Soldier Six
Als de Rockrace een café was dan waren de heren van Soldier Six onze vaste stamgasten. Het trio tapt hun songs nog altijd uit hetzelfde vaatje als waar Jack White en Dan ook wel van drinken, maar deze editie staat Soldier Six op het podium als een gevaarlijke bokser. Hun gemene mokerslagen komen uit een pittige ritmesectie.
De gitaar jammert niet meer de blues, maar ze bijt van zich af. Het is mooi om een groep te zien groeien doorheen de verschillende edities van de Rockrace, want eerlijk was er initieel wel voldoende scepsis over hun kunnen, maar Soldier Six heeft ons kunnen verbazen. De groep moet wel in het achterhoofd houden dat ze behoren tot de categorie Niet-vergeten-om-ook-eens-buiten-de-lijntjes-te-kleuren.
The Litescribes
Soms begin je vragen te stellen of je wel op gelijke hoogte zit met de rest van de vakjury, wanneer absolute cultgroepen, zoals Suicide en Spacemen 3, enkel opgetrokken wenkbrauwen opleveren. Misschien ligt het in de aard van dat ene verloren gelopen jurylid, die terwijl zijn klasgenoten aan het spelen waren in het park liever luisterde naar obscure groepen uit de New Yorkse No Wave, maar laten we het erop houden dat we niet allemaal op dezelfde golflengte zaten.
Wat The Litescribes deden was vernieuwend, en zeker op een rockrace. Niet het vrij klassieke drie minuten lang een liedje spelen met telkens dezelfde structuur van vers-refrein-vers-refrein-brug-refrein. De groep daagde uit en bleef de aandacht opeisen tot de laatste drumbeat. The Light Scribes vallen aan vanuit de duisternis met een behekste drumcomputer en een smerige gitaarlijn uit een Detroits steegje. PRACHTIG.
Winnaar Soldier Six speelt in het Ritscafé de halve finale.
0 Comment