De Vlaamse studenten Geneeskunde en Kinesitherapie zijn bezorgd over de toekomst van het artsenberoep. Ze vrezen namelijk dat osteopaten in de toekomst dezelfde rechten zullen krijgen als artsen en dus diagnoses zullen mogen stellen en medicijnen voorschrijven. Een werkgroep binnen het ministerie van Volksgezondheid buigt zich momenteel over de plaats van alternatieve geneesvormen binnen de gezondheidszorg en de vereiste opleiding voor osteopaten en andere beoefenaars van alternatieve geneeskunde.
De studenten schreven daarom een open brief aan minister Onkelinx waarin ze stellen dat er geen wetenschappelijk bewijs voor de werking van osteopathie is. De brief heeft inmiddels de nationale media al behoorlijk weten te beroeren. Studenten stellen dat de meeste heilzame resultaten van osteopatische behandelingen het resultaat zijn van het placebo-effect. Het gebrek aan wetenschappelijk bewijs is voor de studenten alvast meer dan voldoende reden om aan de alarmbel te trekken.
Nochtans bestaat er aan de ULB een aanvullende master in de Osteopathie, die studenten na een master Kinesitherapie kunnen volgen. Frederik Deman, praeses van de Leuvense geneeskundekring Medica en ondertekenaar van de open brief is duidelijk: “De werking van osteopathie is niet wetenschappelijk bewezen, enkel bij behandeling van lage rugklachten. Osteopathie moet vooral een aanvullende therapie zijn. Wij betreuren het bestaan van de osteopathieopleiding aan de ULB dan ook.”
“Wij willen met deze open brief vooral proactief zijn, voorkomen is immers beter dan genezen”, aldus Deman. “De studenten Geneeskunde en Kinesitherapie uit Antwerpen, Brussel, Gent en Leuven hebben zich achter het standpunt in de brief geschaard. Om de geneeskundestudenten te bereiken is het netwerk van de VGSO (Vlaams Geneeskunding Studentenoverleg, nvdr.) gebruikt, de studenten Kinesitherapie zijn er eveneens bij betrokken.” Ondanks dat de brief geen formeel VGSO-standpunt vertolkt, is de boodschap breed gedragen.
Grégoire Lason, directeur van de International Academy of Osteopathy, betreurt de open brief van de studenten. “Iedereen mag zich nu osteopaat noemen. Via een opleiding kan de veiligheid gewaarborgd worden en is het gemakkelijker om het kaf van het koren te scheiden.” Het gebrek aan wetenschappelijk bewijs, betekent volgens Lason niet dat osteopathie kwakzalverij is. “Ik ben zelf kinesist én osteopaat. Ik ben mij gaan verdiepen in de osteopathie en mijn behandelingsresultaten verbeterden, naar mijn eigen tevredenheid en die van de patiënt. De reden dat er zo weinig wetenschappelijk bewijsmateriaal is, komt doordat wij geen geld hebben om zelf fundamenteel onderzoek te doen. De klassieke geneeskunde steunt ons daar ook niet in hoewel wij al jaren vragende partij zijn. Dan is het des te bedroevend dat zij die wetenschappelijkheid zo hoog in het vaandel dragen, zulke onwetenschappelijke informatie verspreiden.”
De studenten vrezen op hun beurt dat hun opleidingen zullen ontwaarden als de opleiding osteopathie meer erkenning vindt. Als osteopaten dezelfde rechten krijgen als artsen, betekent dat ook een grotere financiële last voor het terugbetalingssysteem. De studenten gaan verder en stellen dat het negeren van de praktijken van de evidence based medicine de osteopathie moet uitsluiten van het terugbetalingssysteem.
Volgens Lason zal het zo’n vaart niet lopen. “De studenten halen verschillende elementen door elkaar. Dat osteopaten diagnoses stellen, klopt niet. Dat laat een goede osteopaat altijd aan een arts over. Bovendien vormt de osteopathie geen bedreiging voor de conventionele geneeskunde en kinesitherapie, het is er een aanvulling op. Een osteopaat doet namelijk niet hetzelfde werk als een kinesist. Die laatste richt zich op revalidatietherapie terwijl een osteopaat bij pijnklachten zal opsporen waar er bewegingsverlies is. Vervolgens brengt hij de niet correct bewegende weefsels terug in beweging.”
Over de financiële last van de terugbetaling van osteopathie staat Lason ook lijnrecht tegenover critici die een zware impact op het budget vrezen. “Het gaat niet om de terugbetaling. Osteopathie wordt enkel terugbetaald onder een vrije bijkomende verzekering, die overigens vaak verplicht is. Een verzekerde geniet dan van extra terugbetaling, maar daar betaalt hij ook meer verzekeringspremie voor. Daaronder vallen vijf osteopatische behandelingen per verzekerde per jaar, maar het kan dan ook gaan over een motorhelm die terugbetaald wordt.”
0 Comment