“Bezing, Godin, de wrok van Peleus’ zoon Achilleus.” Het is de eerste zin van het door Homeros in dactylische hexameter geschreven heldendicht, de Ilias. Het epos over Achilles’ leed tijdens de Trojaanse oorlog. Een oorlog met vrouwen als aanleiding en inzet.
Tegenwoordig ontketenen vrouwen al lang geen bloedbaden meer. Des te vaker zijn zij onderwerp van een discussie die zo nu en dan weer oplaait, maar nooit volledig luwt; die over de plaats van de vrouw in de hogere echelons van de overheid en het bedrijfsleven. Topvrouwen zijn en blijven eerder uitzondering dan regel. Die constatering indachtig werd er een zogenaamd genderquotum opgenomen in het nieuwe decreet Studentenvoorzieningen: de op te richten Stuvoraad mag maar voor tweederde bestaan uit personen van hetzelfde geslacht.
Waar de dramatische ironie in de Ilias een veelgebruikt stijlfiguur is, blijft de werkelijkheid er evenmin van gespaard. Immers, het quotum is nog niet goed en wel ingevoerd en nu al blijkt dat het ook zonder kan: twee vrouwen en twee mannen vormen het team van vicerectoren, het bestuur van de Studentenraad kent eenzelfde samenstelling en verwelkomt tevens de eerste vrouwelijke voorzitter sinds haar oprichting. Van de vier studentendiensten die vallen onder Studentenbeleid – de Studentenraad, Studiekring Vrij Onderzoek, De Moeial en het BSG – heeft enkel die laatste een man als voorzitter.
De Studentenraad kan dit jaar dus opgelucht ademhalen, maar aan de UGent is dat wel even anders. De Gentse studentenvertegenwoordigers zijn boos over de genderquota die in alle raden en commissies van de UGent zullen gelden. Dat besloot het Vlaams Parlement in juli dit jaar. Ze spraken daarop Pascal Smet aan, die, in plaats van het brandje te blussen, nog wat extra olie op het vuur gooide. Hij noemde de stuvers kleinburgerlijk wegens verzet tegen de gendernormen, terwijl de studenten de bindende norm op hun beurt ondemocratisch en niet praktisch vinden. We kennen de bezwaren: instellingen of opleidingen met voornamelijk mannen of juist een meerderheid aan vrouwen worden veroordeeld tot een nog grotere inspanning om studentenvertegenwoordiging in orde te krijgen. De democratie, nog zo’n mooie Griekse uitvinding, staat volgens de Gentse studentenraad (GSR) op de helling.
De Vlaamse studentenkoepel (VVS) heeft nochtans vorig academiejaar al een brief gestuurd met daarin de oproep om een streefcijfer in te voeren in plaats van een bindend quotum. Zo’n richtlijn laat immers toe rekening te houden met de specifieke situatie van sommige instellingen. Die brief vond evenwel geen gehoor en studentenvertegenwoordigers blijven achter de feiten aan en tegen muren op lopen.
Gebrek aan inspraak is overigens niet enkel een probleem in het dossier van de vrouwenquota. Ook bij de onderhandelingen over de tweejarige master bleef het ministerie oostindisch doof en blind voor de opmerkingen van VVS. De minister realiseert het zich misschien niet, maar dat Homeros blind was, betekent geenszins dat blindheid voor een politicus verkieslijk is. We weten immers allemaal dat decreten geen heldendichten zijn.
In Gent pikken ze de miskenning van de studentenstem dus niet en Smet mocht dan ook een open brief in de bus verwachten. De felle Gentse reactie is er misschien gekomen omdat men in Gent een dergelijke gang van zaken, in tegenstelling tot in Brussel, niet gewend is. In onze streek is de student al langer monddood en heeft hij een heuse mediastorm nodig om zelfs maar eens te mogen praten met de Brusselse politici. De MIVB-abonnementen kunnen als voorbeeld dienen: pas nadat de studenten hun grieven aan de pers kenbaar maakten, mochten studenten aantreden op de kabinetten. Structureel overleg met het Gewest bestaat echter niet en de overvloed aan gemeenten legt ook de studenteninspraak op lokaler niveau meer dan lam. Net als de Olympische Goden zijn de Brusselse ministers slechts bereikbaar na constante smeekbeden en offerandes, waar ze vervolgens nu eens wel en dan weer niet op reageren.
Toegegeven, het kabinet van Bruno De Lille poogt inmiddels een overleg tussen studenten en Gewest op poten te zetten. Daar moest echter eerst het MIVB-studentenabonnement voor sneuvelen. Als het structureel overleg een feit wordt, dan weet u dus wat het u gekost heeft.
0 Comment