Door Paola Verhaert
In hartje Barcelona bevindt zich Luchador Records, een vinylwinkel die al eens bands zoals Dirty Beaches in een achterkamer laat optreden en de thuisbasis is van Mujeres, Barcelona’s meest beloftevolle band. Eenmaal binnen het pand en bevoorraad met genoeg bier babbelen de jongens van Mujeres erop los over wie ze waren en willen zijn, en over platen die een vaste stek hebben veroverd in hun kast.
d.M.: Mujeres is een Catalaanse groep in beweging. Om jullie tweede album, Soft Gems, te promoten zullen jullie door heel Europa reizen. Ook in België zullen jullie halt houden en maar liefst vier keer op de bühne staan. Dit zal de eerste keer zijn dat jullie een grotere tour doen op het vasteland, nietwaar?
Pol Rodellar (bas/zang): “Klopt, dit is de eerste keer dat de data elkaar zo snel opvolgen en dat we voet zullen zetten in zoveel verschillende landen – zo gaan we naar Duitsland, Frankrijk en eindigen we in België. Voordien hadden we al in het buitenland opgetreden, maar gewoonlijk reisden we op en af. We kregen steeds meer zin om samen de snelweg op te gaan in een klein busje.”
Yago Alcover (gitaar/zang): “Het zien van verschillende landen tijdens deze tour was vooral zeer belangrijk voor ons. We hadden er evengoed voor kunnen kiezen om in pakweg Engeland verschillende steden te bezoeken, maar deze keer is het anders. Gedurende twintig dagen zullen we vijf landen bezoeken. We hebben er zin in.”
Hoe bereiden jullie je voor op zulke vermoeiende weken?
Alcover: “Veel doen we eigenlijk niet. We proberen wel een beetje geld te sparen.”
Martín Gutierrez (drum): “De voornaamste logistieke problemen die we aantreffen, hebben te maken met speeldata en pasta. Pasta zal onze voornaamste voedselbron zijn.”
Rodellar: “Je moet weten dat we maar arme muzikanten zijn.” (lacht)
Alcover: “Het is niet zo dat we dit eerder hebben gedaan, dus we hebben geen flauw benul van wat ons te wachten staat. Het element van verrassing is groot. We zullen eindelijk zien wat het leven als nomade inhoudt.”
Rodellar: “Hombre, in de Verenigde Staten hebben we toch enkele opeenvolgende optredens gespeeld? Na SXSW (een vooraanstaand muziekfestival in Texas, nvdr.) hebben we geprofiteerd van de locatie om ook in naburige steden op te treden.”
Alcover: “Ja, klopt, maar we bleven in de VS en de afstanden legden we vooral af met het vliegtuig. Benieuwd wat dat gaat geven in een busje.”
Jullie hebben dus ook andere uithoeken van de wereld, zoals de Verenigde Staten, verkend. Hoe was de ervaring voor jullie om als Spaanse groep op SXSW te mogen spelen?
Alcover: “We hebben al twee keer op het festival mogen optreden. De eerste keer was uiteraard overweldigend voor een groep als de onze. Het heeft ons zeker niet koud gelaten, dan spreek ik vooral over de eerste keer. De band is in grote mate door die eerste keer beïnvloed. Eindelijk kwamen we in contact met de Amerikaanse garage scene die ons altijd zo heeft aangetrokken. Om in Texas te geraken waren we de eerste keer afhankelijk van een culturele subsidie die moeilijk te verkrijgen was zonder eerste plaat. De tweede keer ging alles veel gemakkelijker op vlak van promotie omdat we dat eerste album al hadden dat als visitekaartje kon fungeren. SXSW is een heel speciaal festival, we zijn enorm blij dat we er deel van hebben mogen uitmaken.”
Gutierrez: “Bovendien hebben we het grote geluk dat we volgend jaar opnieuw op bezoek mogen.”
Alcover: “In Amerika doet men de dingen zoals het zou moeten. De tickets en het bier zijn goedkoop en men feest tot de volgende dag aanbreekt.”
Zijn er jullie hierin nog andere Spaanse bands voorgegaan?
Gutierrez: “Dat vroeg ik me onlangs zelf ook af en ik denk dat Mujeres de afgelopen jaren de enige Spaanse groep was die uitgenodigd werd. Kort geleden werd ons verteld dat het zeer ongewoon is dat een band tot tweemaal toe op het festival mag spelen, laat staan een Spaanse band. Wat niet wil zeggen dat we enorm succesvolle muzikanten zijn, we blijven een beetje armoezaaiers.” (lachen)
Alcover: “Het wil evenmin zeggen dat we een heel unieke Spaanse groep zijn, ik denk dat onze sound heel herkenbaar is. Ik geloof dat er zoals ons nog anderen zijn.”
Mujeres heeft iets met de VS. Naast het land al enkele keren bezocht te hebben, is jullie sound vergelijkbaar met die van Amerikaanse bands zoals The Black Lips, Ty Segall en Thee Oh Sees. Tot slot heeft Josh Bonati, woonachtig te Brooklyn en verantwoordelijk voor het geluid van onder andere Health, de productie van Soft Gems voor zijn rekening genomen. Vanwaar de verbroedering met Uncle Sam?
Rodellar: “Het is natuurlijk allemaal begonnen bij de muziek. Veel van die groepen, onder andere diegene die jij hebt vernoemd, hebben een zeer herkenbare stijl die onze aandacht trok en ons heeft beïnvloed.”
Gutierrez: “Naast de muziek appreciëren we ook hun manier van doen en de energie die er hangt op evenementen zoals SXSW.”
Alcover: “In Amerika doet men de dingen zoals het zou moeten. De tickets en het bier zijn goedkoop en men feest tot de volgende dag aanbreekt. Bonati belichaamt op een manier die hele sfeer.”
Rodellar: “Het stond vast dat we een producer wilden die deel uitmaakte van de hele scene. Ons oog viel dus al snel op Josh Bonati.”
Bij jullie uittrede uit Barcelona zullen jullie een nieuw album onder de arm hebben. Zien jullie Soft Gems als een vervolg op het debuut of mogen we ons aan iets volledig nieuws verwachten?
Rodellar: “We kunnen hierbij verwijzen naar wat we vertelden over Suicide. Aanvankelijk speelden we pure rock-‘n’-roll in dat typische stramien. Gaandeweg vonden we meer vrijheid om te improviseren, nummers langer te maken en nieuwe riffs uit te proberen. Soft Gems is een intuïtievere plaat. Het belangrijkste verschil ligt erin dat deze veel gevarieerder en toegankelijker is.”
Alcover: “En het verschil op vlak van geluid is natuurlijk ook enorm. We wilden ons deze keer meester maken van de muziek. De eerste keer dat we een opnamestudio binnenwandelden wisten we absoluut niet wat we moesten doen. Voor Soft Gems pakten we het anders aan; we besloten om een afgelegen huis af te huren, waardoor we onze tijd konden nemen.”
Een manier van opnemen waar jullie wel vaker gebruik van zullen maken in de toekomst?
Gutierrez: “Daar kan je op rekenen.”
Benieuwd waar deze groeicurve jullie zal afzetten. Gracias, Mujeres!
Even later zien we een man op een bankje voor Luchador Records zitten en vragen we hem wat hij ons weet te vertellen over Mujeres. “Mujeres heeft mijn lief ingepikt”, zucht hij, waarna hij bekent dat hij het hen niet eens kwalijk neemt. “Je zou immers voor minder.” U weze bij deze gewaarschuwd: Mujeres is een band om verliefd op te worden.
0 Comment