Door Piet Van de Velde
De accumulatie van de hoeveelheid aandacht die BRNS (uitgesproken als Brains, nvdr.) binnen het muzikantenmilieu en daar ver buiten krijgt is ongekend. Het heeft hen binnen een jaar tijd gekatapulteerd tot een kanjer van een hype. De Brusselse band kan zonder moeite het rijtje van bands zoals WU LYF en Dirty Projectors vervoegen. Zonder enige twijfel zijn ze de officieuze koningskinderen van de Belgische muziekscene.
Het was al een halfuur voorbij middernacht toen BRNS de eerste noot op het publiek afvuurde en direct klopte het plaatje volledig. Onmiddellijk merkte je dat ze gingen voor gemillimeterde perfectie en niets minder dan dat. Dit leverde nogal wat spreekwoordelijk vuurwerk op bij Here Dead He Lies. Alleen al de drumlijn van dat nummer intrigeert meer dan de hele set van Nouvelle Vague. Ook wanneer ze het tempo iets laten zakken met Deathbed spelen ze als bezeten hofnarren een spel met verwachtingen en verschillende muzikale versnellingen.
Het feest werd moeiteloos verder gezet met de publiekslieveling Mexico. Het bewijs dat veel gekanaliseerde energie hand in hand kan gaan met een grenzeloze creativiteit. De microfoons hadden wat luider mogen staan maar dat zal wel de fout zijn geweest van Joke Schauvliege.
BRNS kon het podium verlaten met een brede glimlach en voldaan gevoel, want de concurrentie bevindt zich nu uit het zicht achter een verre horizon.
0 Comment