Nederland, land van tulpen en molens, van water en kaas, maar niet langer het land van wiet en hasj, of toch niet voor de meesten onder ons. Sinds 1 mei laatstleden zijn enkel Nederlanders nog welkom in de coffeeshops in de zuidelijke provincies. De rest van de Nederlandse coffeeshops volgt op 1 januari 2013. Onze noorderburen moeten zich dan laten registreren in de coffeeshop die ze bezoeken en krijgen een wietpas, een ledenkaart zeg maar. Coffeeshops worden verplicht een ledenbestand bij te houden met persoonlijke gegevens van hun leden. Die informatie mag niet worden doorgegeven, “tenzij bij wettelijk voorschrift.”
Door Sandro Gonzàlez-Maseda
De Maastrichtse burgervader Onno Hoes legt in een filmpje, ingeleid en afgesloten door gitaren en drums, uit dat het gedoogbeleid uitgebreid wordt met de twee zojuist genoemde voorwaarden. Als reden haalt hij aan dat de inwoners “steen en been klagen over drugsoverlast en drugscriminaliteit.” Wat dat betekent wordt echter niet verhelderd. Het kan dus gaan over mensen die klagen dat ze geen parkeerplaats vinden in de buurt van coffeeshops tot bloederige afrekeningen tussen internationale drugskartels, in de stijl van wat zich vandaag in Mexico afspeelt. Eén ding is zeker: het is allemaal de schuld van de drugstoeristen en de coffeeshops. Minder zeker is de toekomst van de werknemers van de coffeeshops. In Maastricht alleen al dreigen 390 mensen hun inkomen te verliezen, mogelijk door een tekort aan parkeerplaatsen. Hierover rept Onno Hoes thans geen woord.
Coffeeshops klagen dat ze gedwongen worden buitenlanders te discrimineren. In Maastricht gingen er een aantal open, maar weigerden ze een tijdje buitenlandse bezoekers zodat ze een klacht wegens discriminatie zouden kunnen neerleggen. In Tilburg bleven 8 van de 11 coffeeshops gesloten. Naar alle verwachting zullen ze dat ook blijven. Volgens de Taskforce Georganiseerde Hennepteelt exporteert Nederland 80% van zijn cannabisproductie en dat is samen met de onvrede van onze noorderburen reden genoeg om het gedoogbeleid grondig te wijzigen. Toch is niet iedereen in Nederland plots tegen coffeeshops. Het Trimbos-instituut (kenniscentrum voor onderzoek naar geestelijke gezondheid, mentale veerkracht en verslaving, nvdr.), dat studies voor het ministerie van volksgezondheid levert, betwist de cijfers van de Taskforce echter en wijst erop dat vrijwel alle landen volledig zelfvoorzienend zijn. Export is dus niet nodig. Volgens eerdere rapporten zou het exportcijfer ergens “tussen 13 en 80 percent zitten.” verder gaf de woordvoerder van de Taskforce nog toe “dat de politie tot een ‘nauwkeurige’ schatting komt op basis van ‘bronnen die niet altijd even hard zijn”.
Het gaat hier over twee conflicterende visies over het drugsbeleid, met aan de ene kant die van de Taskforce en het ministerie van Justitie, aan de andere kant die van Trimbos en het ministerie van Volksgezondheid. De eersten willen door middel van repressie de drugsproductie, -verkoop en het -gebruik terugdringen. De laatsten willen de schade beperken door de cannabishandel binnen een wettelijk kader te houden. Tot voor kort was het toegelaten om maximum 5 gram te kopen, op die manier hoefden gebruikers niet in contact te komen met dealers. Waarom dan toch die verandering in het beleid? De Groene Amsterdammer maakt in een artikel de analyse. Volgens het artikel creëert de Taskforce moedwillig een crimineel beeld van de wietproductie. De bevoorrading van de coffeeshops is immers illegaal. De telers en leveranciers worden opgespoord met drones. Door het ontbreken van een legaal kader voor de aankoop van wiet door coffeeshops moeten de coffeeshophouders en telers altijd met een boog rond de wet. Hierbij ontstaan er al eens wantoestanden die de media vervolgens maar al te graag uitvergroten. Dit samen met de verspreiding van foute en vage informatie gaat het politieke debat beheersen. De beleidsverandering lost deze problemen niet op. Er is met andere woorden weinig veranderd aan de zijde van consumenten en shops. Het beleid is verschoven van gedogen naar repressie en het discours is mee veranderd.
De schakel tussen teler en gebruiker wordt dus uitgeschakeld, maar dat wil niet zeggen dat zij ondertussen bij de pakken zullen blijven zitten. Gezien beiden toch reeds buiten de wet staan, is het niet ondenkbaar dat ze elkaar ook zullen vinden zonder shop. Alleen zal dat nu in een omgeving zijn waar er geen geregelde restrictie op de hoeveelheid is, laat staan dat minderjarigen of alcohol geweerd worden (de verkoop van alcoholische drank is in de Nederlandse coffeeshops verboden, nvdr.). Bovendien blijken er vaak meer gebruikers te zijn in landen waar cannabis volledig verboden is. In Frankrijk en Duitsland wordt er in verhouding meer gerookt dan in België en Nederland. Belgen zullen vanaf nu dus ook aangewezen zijn op een verre vriend in plaats van een goede buur als ze nog een jointje willen roken.
0 Comment