Fuk Fuk à Brasileira is een pareltje dat zijn oorsprong vindt in de arbeiders- en hoerenwijk van São Paulo, genaamd Boca do Lixo, letterlijk te vertalen als ‘de mond van vuilnis’. Tussen 1964 en 1985 ging het land gebukt onder een militair bewind en het is in deze wijk dat de uitgestoten mensen van deze samenleving gingen samenhokken. Een vrijplaats als het ware waar mensen met afwijkende ideeën zich konden verzamelen. Zo vond men tussen het druggebruik en prostitutie een groepje jonge filmmakers dat de wijk gebruikte als kant-en-klare studio, waar ze ongestoord hun eigen ding konden doen zonder zich te conformeren aan de regels van het mainstream filmlandschap dat vooral bestond uit klassieke melodrama’s van grote filmstudio’s en de elitair-artistieke Cinema Novo-beweging.
Met weinig budget gingen ze aan de slag en mixten ze verschillende genres zoals horror, komedie, film noir, western maar ook porno. Ondanks de conservatieve katholieke achtergrond zagen ze geen graten in het vertonen van seksfilms of pornochanchada’s (Braziliaanse sexploitation films die porno en komedie combineren en uitgroeiden tot genre) in lokale bioscopen, dit is te verklaren door het overheersende Zuid-Amerikaans machismo dat heerste in de Braziliaanse cinema. Door deze omstandigheden kwamen erg speciale films tot stand, waaronder dus Fuk Fuk À Brasileira. Na deze korte achtergrondschets, hup, naar de filmrecensie van dit kunstwerk!
Deze film van regisseur Jean Garret schetst de klassenstrijd op satirische wijze ingepakt als pornochanchada, flirtend met de censuurregels van die tijd. Het surrealistische verhaal begint met Siri, een zwarte ongeletterde dwerg, gespeeld door Chumbinho, die niet kan spreken maar wel telepatisch zijn verhaal aan ons vertelt. Hij is de bediende (lees: slaaf) van een rijk koppel en zijn enige bezittingen zijn een frigobox vol dildo’s en voorbindpenissen die hij overal meesleurt. Eens hij ontdekt dat de echtgenoot van het koppel anale seks met hem wil, zet hij het op een lopen… via de wc-afvoer.
Na die gebeurtenis struikelt hij van de ene in de andere hilarische, bizarre situatie. Zo ontmoet hij een sprekend paard op een strand en een leergierig geil ruimteschip in de vorm van een penis (of course). De film is heerlijk absurd en wisselt tijdig af met porno, waarbij weinig aan de verbeelding wordt overgelaten. Maar ook tijdens deze pornografische scènes is de slapstick humor niet ver weg: een vrouw laat haar man weten dat haar kontgaatje enkel boter ontvangt, in plaats van margarine als voorbereiding op anale seks.
Siri geeft ons terloops ook zijn mening over verschillende zaken. Zo geeft hij bijvoorbeeld de voorkeur aan masturberen boven seks, aangezien dat eerste veel hygiënischer is. Een ander grappig aspect van deze film is de muziekkeuze bij de seksscènes. Zo wordt er lustig seks bedreven op typisch opgewekte country piano muziek, smooth lounge jazz en 80’s disco. Best amusant! De film is ook zelfreflecterend, wat best komisch is. Zo wordt er commentaar gegeven op hun eigen falende special effects, en zegt men dit over Braziliaanse cinema: “If it’s not shit, it fucks. If it’s shit, it’s fucked.”
Met zijn korte duur van 70 minuten is deze film perfect om bijvoorbeeld te vertonen tijdens een muziekevenement als achtergrondvisualisatie (afhankelijk van het al dan niet preutse karakter van de locatie natuurlijk) of als filmpje-voor-het-slapen-gaan met de eventuele pretsigaret. Om hem op groot scherm te zien is het jammer genoeg te laat, hij werd namelijk onlangs nog vertoond in een Boca do Lixo-reeks in Cinema Nova en op het Internationaal Film Festival van Rotterdam. Maar wie goed zoekt op internet kan hem daar ook wel aantreffen.
0 Comment