Er zit meer in een rockrace dan je denkt

Met de voorrondes nog vers in het geheugen vond op 2 mei dan eindelijk de finale van de Rockrace plaats. Plek van onheil: de AB. De Moeial stond klaar met kritisch oor en scherpe pen en velt haar oordeel.

Door Piet Van de Velde

Franklin Barefoot

Al van bij de eerste noten katapulteerde Franklin Barefoot weer naar een tijd toen whiskey nog gedronken werd per liter in plaats van per glas. Hun radiowaardig hitje Bootleg Song versterkte dit imago. Enkel, na een paar nummers is de pret er bij Franklin Barefoot wel af. De groep is nog niet in staat om een half uur te blijven boeien en dit ondanks samengesteld te zijn uit technisch sterke muzikanten. De pastiche, die ze de eerste paar nummers interessant maakt, wordt uiteindelijk een beetje saai en eentonig. Het had meer weg van een gimmick dan van een echte stijlkeuze.

Sky Castles

Daar was weer de ADHD-pop met blazers van in de voorrondes. Echter, deze avond hadden ze af te rekenen met de wet van Murphy. De achtergrondzangeressen werden door de mixer onvakkundig weggelaten en af en toe klonken de songs niet zo gestroomlijnd als anders en kwam er een beetje te veel chaos op de voorgrond. Vooral de huidige constellatie van de jury maakte het verschil. De juryleden die niet in de voorrondes zetelden, waren allesbehalve gewonnen voor wat Sky Castles deze avond ten tonele bracht. Gelukkig kreeg De Moeial de obligatoire shout-out tijdens de set, maar helaas was er van wat we tijdens de voorrondes hebben gezien nog maar weinig merkbaar.

Midnight Directives

Dat er talent zit in Midnight Directives is ontegensprekelijk, maar het blijft soms wat te braaf. Zoals altijd opent de groep zeer sterk, maar halverwege stort de pudding een beetje in. Wat een jammere zaak is, want ze hebben ongetwijfeld de capaciteiten om nog verder door te groeien. Hun songs en de opbouw van hun set spreken al boekdelen. De zangeres wordt ook met dwingende aandrang gevraagd om een maand lang de meest schreeuwerige platen van Patti Smith, The Kills, Yeah Yeah Yeahs en PJ Harvey te beluisteren. Ze moet geen schrik hebben om van zich af te bijten en er wat extra poeder in te steken door soms misschien zelfs dat tikkeltje ‘vals’ te zingen. De rest van de groep moet ook begrijpen dat de wisselwerking tussen de zangeres en de rest essentieel is. Het is enkel zo dat de som van de afzonderlijke getallen meer kan zijn dan de individuele delen apart.

Bamboo Avenue

Een gigantisch aantal sympathieke heren. Ze hadden zelfs een hele tourbus fans mee, die op hun beurt ook hun eigen drank mee hadden gebracht en zin hadden in feestje. In dat opzicht stelde Bamboo Avenue niet teleur. Het werd een groot feestje voor hun fans. Er werd gedanst en gecrowdsurft, maar de kritische jury laat zich niet zo maar ophitsen. In het ska-genre bestaan er al miljoenen, of eerder miljarden dergelijke bands en er was niets nieuws onder de zon. Ze zullen waarschijnlijk nog veel jeugdhuizen en scoutslokalen kunnen charmeren, maar dat is niet wat jury zocht in deze rockrace.

Cody & The Albatross

Na de voorrondes hadden Cody & The Albatross een reprimande gekregen om wat meer schwung in hun muziek te brengen en ze hebben dit op hun eigen manier opgelost. Hun pop met knipogen naar de jaren negentig was wel gegroeid ten opzichte van de voorrondes. De frontman leek ook zijn groep voor negentig procent van het optreden te dragen. Ze verdeelden de jury echter wel. Sommigen vonden dat ze niet zouden misstaan in een voorprogramma van Das Pop in de AB, anderen vonden het iets te veel middle of the road-pop.

Conclusie

Winnaar: Cody & Albatross (wint zes dagen studio in de rockfrabriek en optredens in het Kultuurkaffe en op Brussel Brost!)
Tweede plaats: Midnight Directives (wint 2 dagen studio en Stoemp!-optreden)
Derde plaats: Frankelin Barefoot (wint een optreden in het Rits-café)