Maandelijks neem ik de Moeial wel eens ter hand, kwestie van te weten wat de vijand denkt. In de vorige editie sprong wel één artikel in het oog. Catastrofaal, zo bleek, het betrof alweer niets buiten gratuite communistische propaganda. Hele pagina’s heb ik al aan deze flutideologie zien verspild worden. Als vrijheidsminnend persoon zag ik mij aldus genoodzaakt om op mijn beurt deze lezersbrief op te stellen. Echter, na de persoonlijke aanval in de vorige editie op de politiek secretaris van het LVSV, een likeminded confrater, voel ik mij uit vrees voor represailles van deze moderne Stasi verplicht om dit anoniem te doen.
Langzamerhand stelt de Moeial zich weer meer en meer op als dé spreekbuis voor extreemlinks. Ik, persoonlijk, vind dit een verontrustende evolutie. Solidariteit dwingt men niet af door staatactie, maar dit is exact wat het Rode Gevaar in zijn laatste schrijven trachtte te bewijzen. Een dergelijk streven is natuurlijk nefast voor onze welvaart. Europees commissaris Olli Rehn heeft dit al voldoende herhaald, maar de stem van Europese redelijkheid wordt eens te meer schromelijk genegeerd. Nergens in Europa tracht men jobcreatoren onder zoveel regels te bedelven als in België. Misselijkmakend is het, dat nu we eindelijk een regeerakkoord en regering hebben, deze dogmatisch linkse kliek onze welvaart nog steeds tracht te ondergraven. Overal ter wereld snijdt men in de overheidsuitgaven, maar in de Particratie Socialiste genaamd België is dit eens te meer onmogelijk. Nogmaals bewijzen onze progressieve krachten de conservatiefste van het continent te zijn. Gegeven hun corporatistische banden met Big Labour is dit misschien vanzelfsprekend, maar dit is maar een van de vele manieren waarop de Vrijheid gefnuikt wordt in dit land, straks moet het pamperende minimumloon ook nog omhoog!
Om Fukuyama te parafraseren, ondertussen anderhalf decennium geleden: ideologie is dood en moet vooral dood blijven, pragmatische ideologische neutraliteit is essentieel. Onderwijl moeten wij wel lijdzaam toezien hoe in dit ‘onafhankelijk’ blad de VUB-student maand na maand vergiftigd wordt met cryptostalinistische leugens en propaganda, gefinancierd met het inschrijvingsgeld van studenten die daar vaker niet dan wel van moeten weten. Links lullen en rechts vullen, daar zijn die ‘progressieven’ dan weer wel goed in; retoriek rechtstreeks geïmporteerd uit de negentiende eeuw, diezelfde oude vormen en gedachten waar ze toch tegen zouden moeten strijden, nietwaar?
Een ander weerkerend onderwerp in deze opiniestukken bleek de uitbating van het Kultuurkaffee. Niettegenstaande dat men daarover ook als consequente Klassieke Liberaal wel eens een boompje over kan opzetten. Pakweg over de marktverstorende werking van dat gesubsidieerde kaffee, bijvoorbeeld. Aan een normaal tarief kost een pintje in elk hardwerkend ondernemerscafé al minstens € 1,90, maar dankzij het maoïstisch beleid van onze Alma Mater sponsoren wij allemaal dit welbepaald (notoir links!) hol, waar nota bene nauwelijks een goede cognac of dito glas champagne te krijgen is. Redelijk ongelofelijk is het feit dat het Kultuurkaffee dan ook afgesloten is van de Vrije Markt door een contract met een vaste brouwer. Ach, het is niet omdat een steunpilaar van onze economie als Electrabel vrijgeleide verdient dat een dwerg als Wyns (kijk naar de bekers) een eerlijke ondernemer moet dwarsliggen met handelsembargo’s. Nu, voor je het weet gaan ze daar ook nog staken, het zou mij niet verbazen in dit rood ACOD-nest. Onwetend dat onze degustaties daar toch de jobs scheppen die nog lokaal uitgeoefend worden, verdorie.
Intelligente mensen weten dat ook de ‘studentenvertegenwoordiging’ aan de Pleinlaan bloedrood kleurt. Dit is naar het voorbeeld van Groot-Brittannië, waar een studentenraad ook wel een Student Union genoemd wordt, jawel, alweer de verzuilde ABVV-logica. Enige voeling met de realiteit is weer ver te zoeken, want laten we niet vergeten dat het immers crisis is voor iedereen, maatregelen zijn nodig en die zijn zowel zoet als zuur. Het wordt tijd dat we onze verantwoordelijkheid nemen en misschien ons oor eens te luisteren leggen bij de buren in Leuven. Daar klinkt het dat weinig nuttige of compleet nutteloze richtingen meer inschrijvingsgeld zouden moeten betalen. De richtingen die de motor van de Vrije Markt weer op volle toeren moeten doen draaien, zouden daarentegen geheel gratis moeten zijn. Dit om te voorkomen dat dit hoogopgeleide profitariaat de Onzichtbare Hand teveel zou belemmeren. Het is nu minder dan ooit verantwoord om zuur afgestaan belastingsgeld te herverdelen naar linkse hobbyisten zoals politieke wetenschappers, sociologen of filosofen. Wat onze samenleving en economie nu het meest nodig heeft zijn goede handelsingenieurs, managers en marketeers. Ernstige mensen van de wereld, quoi. Hoed u dus, voor de propagandistische leugens welke u elke maand ingelepeld worden in dit bloedrode blad. Van de donkere conclaven van de meest verstarde der vakbondsdelegees tot op uw blad, het is maar dat u het weet.
Veruit het meest zinloze dat je deze linkse kerkgangers kan aandoen, is een discussie aangaan. Ze verdrinken zichzelf in eigen gelijk. Ze willen zelfs niet de premisse aanvaarden dat Marxistische werken hoogstens een sociologische gedachteoefening zouden kunnen zijn. Totalitair in hun kleingeestigheid en hopeloos gedateerd. Ze pretenderen progressief te zijn, maar ze hebben meer heiligen en goden dan hellenistische godsdiensten. Chomsky, Foucault, Zizek, Sartre en het lijstje blijft maar verder gaan, blindelings quoteren ze duizend citaten. Pamfletten reciteren, dat kunnen ze, maar bijvoorbeeld de diepgang van Hayek leren kennen is een intellectuele bridge too far. Ach, wat doe je met mensen die een economische visie pretenderen te hebben, maar wel niet weten wat een spreadstand is. Laat staan dat ze een creditrating naar waarde kunnen schatten.
Een pluim is dan ook weggelegd voor onze VUB-top. Na het doorvoeren van het ASP II durven we ook wat te rationaliseren aan deze instelling. Echter, we moeten eens nadenken over hoe we nog verder kunnen besparen. Het blad van LVSV, Blauwzuur, komt tot stand zonder enige geldinjectie, maar de duizenden euro’s die er in de richting van de dienst Studentenbeleid stromen, daar worden geen vragen over gesteld. Een student heeft geen Vrij Onderzoek nodig, want een student kan toch zelf kiezen wanneer hij vrij wil denken. Een student heeft geen Moeial nodig, want zoals al hoger aangehaald verschijnt Blauwzuur zonder enige steun. Waarom kan De Moeial zich dan niet over laten aan de proef van de vrijemarkteconomie en zich wagen op de advertentiemarkt? Ze kunnen toch de Colruyt vragen om te adverteren. Wie weet staat er dan misschien een keer iets interessants in De Moeial.
Naam en adres bekend bij de redactie
0 Comment