Weinig mails in onze box, veel gezaag aan onze kop: dat was de teneur na het verschijnen van Het vrije nationalistje in de vorige editie. Blijkbaar was de naam en het adres van de auteur niet alleen bekend bij de redactie, maar ook bij middens met contacten in de Luikse voorstad Herstal. Eén moedige ziel heeft wel de pen ter hand genomen.
Afgelopen maand wist ik niet wat me overkwam toen ik mijn favoriet blad ter handen nam. Een vuile reaktionaire nationalist, waarschijnlijk een van de vele NSV’ers die er op de kampus rondlopen, had het lef een lezersbrief te sturen naar de Moeial. Zoals zovelen deed ik wat moest, en stuurde een reaktie op naar de redaktie. Bij deze.
Want, laten we eerlijk zijn, iedereen linkser dan pakweg de politiek sekretaris van het LVSV, heeft frustraties te over voor een kolumn in het studentenmagazine van de Vrij kapitalistische Universiteit Brussel. Alsof onze Mexikaanse Kameraad nog niet voldoende werd uitgebuit, werd hij na het verschijnen van ‘Het vrije nationalistje’ daarenboven ook nog eens verstoten naar de gore, hete keukens van het KultuurKaffee, waar hij weinig meer te verliezen heeft dan zijn ketenen en soms het minimumloon. Zijn produktiemiddelen is hij immers al kwijt, ten gevolge van het kapitalistische diktatoriaat.
Dat ‘de Moeial’ gelooft in een gelijkekansenbeleid kan ik enkel aanmoedigen, al zou ik de leden van dit blad toch enige revolutionaire discipline aanraden, de principes van het demokratisch centralisme in acht nemende. De inhoud van de tekst getuigt echter enkel van een diepgewortelde intolerantie waarvan het diskours enkel en alleen geënt is op haat -en vijandbeelden. Sta mij toe een aantal voorbeelden uit de tekst te lichten.
Dat de desbetreffende Vlaams-Nationalist, ik noem hem gemakkelijkheidshalve ‘keuterboer Jos’, dweept met het IJzermonument in Diksmuide mag niet verbazen. Boer Jos zou echter beter moeten weten. De religieuze voorkeur hoort thuis uitgeoefend te worden, waar het hoort. En het dan nog wagen de Moeial te bevuilen met propaganda als “Allen voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus”. De boer en de timmerman verenigd in strijd!
Daar bovenop ook nog eens opperen dat Jan Peumans een standbeeld verdient in plaats van een Waalse vuist?! Ik zeg: bij die vuist had het niet mogen blijven. Vroeger wisten wij ten minste wat aan te vangen met dit slag van volk. Recht naar de Siberische goelag!
Als toemaatje nog durven onze Sociale Zekerheid in diskrediet te brengen, is als Ceaușescu verwijten een slechte mens te zijn. Was het niet die K van de AVV-VVK zelve die broederliefde en solidariteit promootte? Werd de Sociale Zekerheid niet voornamelijk opgericht als kompensatie en vangnet voor de toenemende loonafhankelijkheid? Een onomkeerbaar proces waar wij niet zelf voor gekozen hebben, maar waar wij in werden gedwongen door de kapitalisten, met de hamer van de wet of met de zweep van de kapitalist. Maar u weze gewaarschuwd, onze hamer is krachtiger, want gedreven door broederschap en niet door belangzucht en winstbejag, en onze sikkel verwoest uw zweep, omdat het moet!
Vroeger wisten wij ten minste wat aan te vangen met dit slag van volk. Recht naar de Siberische goelag!
Dit Kultuurhegemonische Kaffee is toevallig ook het levende bewijs van het failliet van de neo-liberale hegemonie. Hoe vaak stonden we daar ondertussen al niet wachtend op een pintje, gewoon een simpel, proletarisch pintje. Als antwoord kregen we dan te horen dat er enkel nog elitaire Vlaemsch-kollaborerende drankjes als Duvel, Vedett en ander vergif tegen belachelijk hoge prijzen werden aangeboden aan arme studenten als onszelf.
En het zijn wij noch De Revolutionaire Arbeiders- en StudentenLiga van de Vierde Internationale (Marxist-Leninist International Tendency) afdeling VUB (DRASL-VUB) die profiteren van dit graaigedrag, nee hoor! Dankzij de diktatuur van de vrije markt gaan onze zuurverdiende centjes niet terug naar onze alma mater, maar rechtstreeks in de zakken van het Braziliaans-Amerikaans-Belgisch Patronaat, alle kultuur in KultuurKaffee ten spijt. Al een geluk (sic) dat er nog een Dienst Kultuur via publiek-private samenwerking verbonden is met deze plaats der verderf. Hun gezag garandeert de goede werking van de verlichting, het geluid, de reklame, and so on. De uitbating van het kafé zelflaten ze sinds jaar en dag liever over aan de meer kompetente kafébaas.
Daar waar ik zo-even over geluk sprak, dient u deze term tussen grote aanhalingstekens te plaatsen. Een publiek-private samenwerking kan men natuurlijk enkel een geluk noemen op de manier dat men de verwijdering van een rotte kies door middel van een kaakamputatie een ‘geluk’ noemt. De pijnlijke, rottende tand is dan wel verdwenen, hetzelfde geldt voor uw onderkaak. En als U toch bezig bent met het plaatsen van aanhalingstekens, plaatst U deze dan ook gerust om het woord ‘samenwerking’. Iets als publiek private samenwerking bestaat niet als dusdanig. Nee, spreek dan over publiek private uitholling en uitbuiting. Want, U vermoedt het zelf: de private uitzuiger doet alleen mee voor de centen en stopt niet tot de VUB, in ons geval, tot op het bot is afgekloven, het beenmerg uitgezogen.
Maar nu, terug naar de kwestie. Ik roep U, VUB-student en Kameraad van de Partij, op solidair te wezen met onze, naar de keuken uitgewezen Mexikaanse Vrind en allen in de KultuurKaffeeKeuken (KKK) te gaan staan. Dit als een symbolische aktie om eenieder erop te wijzen dat de proletariër zich nimmer zal laten wegsteken en wel degelijk zal opstaan tegen onderdrukking door het Kapitaal. En ja, beste student, ook U maakt deel uit van het proletariaat, want de Kapitalist wil ook U onder zijn juk brengen. Verenigt U en stap mee in de revolutie, de omverwerping van het kapitaal, beginnend in ons KK!
Naam en adres bekend bij de redactie
0 Comment