Aangezien de Moeial gelooft in een gelijkekansenbeleid, heeft de redactie besloten een lezer aan het woord te laten van de minst gefortuneerden en de meest verwaarloosden van het politieke spectrum, eentje van onze Vlaams-Nationalistische Vriend. En dat we u nu niet meer horen zagen.
We schrijven 26 september 2011, de eerste dag van het nieuwe academiejaar. Genietend van een fijn nazomerzonnetje en een flink glas Vlaams gerstenat, was mijn verbazing groot toen ik aan de waard “nog eentje van ’t zelfde” vroeg. “Excuse me”, zei hij vertwijfeld, “only English please.” Na ere-Waal Dimitri ‘Ik-mag-best- mijn-eigen-nest-bevuilen-want-het-is-mijn-eigen- nest’ Verhulst en het verdwijnen van de Muur van Geraardsbergen uit Onze Mooiste, een nieuwe kaakslag voor ons Vlaanderenland, de zoveelste sinds de grootste der kaakslagen, onze eigenste Nakba: de stichting van België.
Neen, dat had ik niet verwacht. Zeker niet met de nieuwe eigenaar van dat KultuurKaffee. Hij zou toch het drugsgebruikend schorem bannen, brave jongens en meisjes van Vesalius College aanwerven en op die manier een deftig en deugdzaam cliënteel aanspreken? Die ambitie werd al gefnuikt bij het eerste muziekje dat ik bij aankomst horen kon. Rastafarigezwemel, u kent dat wel, het soort muziek dat enkel ongewassen haren vol met knopen aantrekt. Alsof ze tijdens het pendelen tussen hun universiteit en hun plaatselijk OCMW geen tijd zouden vinden om hun haren eens te kammen. De Vlaamse jongens en meisjes, uitgedost in klak en voorzien van een hart voor Vlaanderen, die binnen de start van het nieuwe academiejaar vierden, waren zichtbaar aangedaan. En toen had ik onze Mexicaanse toogbediener nog niet aangesproken, de godverdomse tacovreter!
In een academisch landschap als dat van de Vlaamse Universiteit Brussel, is men wettelijk gezien toch verplicht om zich in één van de drie landstalen uit te drukken tegenover derden? Dat is zelfs een ruime marge; persoonlijk vind ik dat consequent Vlaams spreken echt niets te veel gevraagd is. Duits is misschien nog te overwegen, neutrale derde zijnde, Frans daarentegen? Wie betaalt immers de beademingsmachine van deze universiteit? Juist ja, Vlaanderen! Wallonië zelf ligt aan het infuus, als een sovjet van verslaafde junkies. En als Jan Peumans in dat verband in een Limburgse colère ontsteekt omdat er op de academische opening van vorig jaar een Europese en Belgische vlag, maar geen Fiere Vlaamse Leeuw hing te wapperen, heeft hij overschot van gelijk en verdient hij geen Waalse vuist, maar een standbeeld.
Dat Nederlands spreken voor de brave student van Vesalius niet evident is, valt misschien nog te begrijpen. Maar hen positief discrimineren gaat een brug te ver. Het is niet omdat zij, door het verdwijnen van hun internetinfrastructuur de lijnen van communicatie van dit propagandistische sovjetblad grotendeels hebben platgelegd, dat we daarom toegevingen moeten doen. Het blijft toch altijd hetzelfde met die buitenlanders: dat komt naar hier, dat steelt onze jobs.
Wallonië zelf ligt aan het infuus, als een sovjet van verslaafde junkies.
Neen, neem dan liever een voorbeeld aan de Sportdienst van de VUB. U weet wel, de dienst die zich inspant voor de fysieke welgesteldheid van de student aan onze Vlaamse universiteit en poogt ons volk fit en gezond te houden. Die stelt zich expliciet tot doel de Nederlandstalige buurtbewoner eerst te laten genieten van alle faciliteiten in het sportcomplex om pas daarna te evalueren of er nog anderstalige bezoekers gelokt moeten worden. Liefst niet natuurlijk, maar de sportdienst moet de rekening ook betaald krijgen, dat begrijpt u zelf ook wel. En waarom zouden we die Walen de Vlaamse rekening niet een keer laten betalen? De Vlaming speelt al vaak genoeg voor suikeroompje.
Enfin, nog altijd op het terras van het KultuurKaffee gezeten werd mijn aandacht getrokken door een zogenaamde studentenvertegenwoordiger. Alle potentie tot vermaak die de middag nog bezat na mijn eerste ontgoocheling daar in de nazomerzon, werd door deze persoon vakkundig de grond in gestampt. Daar liep de beste kerel, met een trui van de VUB-Studentenraad. Allemaal leuk en aardig, maar waarom, vraag ik u, is die trui niet zwart en geel, zoals dat zou horen op een Vlaamse universiteit? De studentenraadsleden vertegenwoordigen bij uitstek de Vlaamse Universiteit Brussel. De studentenraad maakt hier de VUB te schande in het Vlaamse onderwijslandschap en zal op deze manier nimmer serieus genomen worden door bijvoorbeeld de Katholieke Universiteit Leuven, een universiteit die de naam meer dan waard is. Toegegeven, ook hun truien hebben niet de kleuren van de Vlaamse vlag, maar als Vlaamse Universiteit moeten we hier toch iets doen om de Brusselse locatie te compenseren, me dunkt.
Naam en adres bekend bij de redactie
0 Comment