Interview – Een vluggertje in een steegje met The Black Lips

Na een rumoerig, doch memorabel optreden in Botanique had de Moeial het genoegen niemand minder dan Cole Alexander tegen het lijf te lopen in een Brusselse steeg. Bekend om zijn emplooi als gitarist bij flowerpunkband The Black Lips en berucht om zijn caprices op de bühne – Cole is niet vies van de occasionele strippartij, ontlasting van lichaamssappen of speekseluitwisseling met zijn collega’s – leek Cole Alexander ons de uitgelezen kandidaat voor een vluggertje met de Moeial.

Tijdens het interview werden we geëscorteerd door een ietwat curieus dansend duo dat niettemin hun urbane paringsdans onderbrak om een illuster loopje in te zetten richting Atlanta’s eigenste enfant terrible. Tezamen met een bedankje en hun diensten bood het koppel tevens een groengetinte sigaret aan, die Cole op zijn beurt afwees. Of hoe ook leden van een punkband de diva kunnen uithangen.

Cole Alexander: Ik heb het niet zo voor weed, het is te sterk voor me. Ik rook liever hasj.

de Moeial: Ik houd het in gedachten voor de volgende keer. Je bent kennelijk een fervente fan van Iggy Pop. Heb je ooit de kans gekregen om het podium te delen met hem?

Nee, we hebben eigenlijk nog niet opgetreden met hem, ik wou maar dat het zo was! Wel hebben we ooit een nummer van hem gecoverd, het eerste nummer van zijn eerste band, The Iguanas. Het heet ‘Again & Again’ en het dateert nog van voor zijn tijd bij The Stooges.

Welke andere muzikanten hebben Iggy’s status in jouw ogen kunnen bereiken?

Ik houd van Blind Willie Johnson en van Dock Boggs… en natuurlijk ook van The Ramones.

Net zoals The Ramones hebben ook jullie voornamelijk korte, maar krachtige nummers.

Ja, dat klopt wel. Ik denk dat het vooral te maken heeft met ons ongeduld.

Dat ongeduld is ook te vinden in het aantal albums dat The Black Lips op de markt brengt. Jullie zesde album, ‘Arabia Mountain’, zal binnenkort verschijnen. Waar kunnen we ons aan verwachten?

Het wordt zoals het vorige album. Maar dan veel beter.

Jullie zijn in zee gegaan met Mark Ronson voor ‘Arabia Mountain’. Hoe is dat verlopen?

Ja, klopt. Het was geweldig, hij is ontzettend vriendelijk. Hij laat ons ook doen wat we willen en voegt er dan wat van zijn speciale elementen aan toe.

Heel vanzelfsprekend is een samenwerking tussen jullie niet, toch?

Ja, maar hij is heel smaakvol en laat ons ook ademen als het aankomt op onze muziek. Los daarvan is het werk dat hij zelf doet ook heel goed.

De eerste single ‘Go Out And Get It’ klinkt alleszins veelbelovend. Een laatste vraag: Batman of Spiderman?

(denkt diep na) Ik ben eigenlijk meer een voorstander van Spiderman… Maar het probleem is dat de manier waarop Batman tegenwoordig wordt geprofileerd, veel beter is dan Spiderman. Ik bedoel, de film over Spiderman is ronduit slecht.

Dat valt inderdaad niet tegen te spreken.

(slaakt een zucht) Het is verschrikkelijk, terwijl de vorige film over Batman vrij goed was. In theorie heb ik Spiderman echter wel liever. We hebben zelfs een nummer over hem geschreven voor het nieuwe album. We tonen er zijn duistere kant, zoals dat bij Batman is gedaan in de film The Dark Knight. In onze kindertijd hadden we op school een stripverhaal over Spiderman gekregen voor seksuele opvoeding. Ze verkochten die nergens, het was specifiek geschreven voor negenjarige kinderen op de lagere school. In dat stripverhaal vertelde Spiderman hoe hij als kind gemolesteerd werd en probeerde hij dat te voorkomen voor de kinderen van de toekomst. Daar gaat het nummer over, omdat het echt een trieste dag was voor ons toen we dat verhaal lazen. Weet je, we waren jong en Spiderman was onze held. En dan ontdek je dat de wereld eigenlijk fucked up is. Het nummer heet ‘Spidey’s Curse’ en zal op ‘Arabia Mountain’ te vinden zijn.

Laten we hopen dat jullie bijdrage aan de eeuwige tweestrijd der striphelden Spiderman ten goede komt. Bedankt voor het interview!