De eerste schuchtere aanval op de Europese gedachte vanuit fatsoenlijk rechtse hoek, is eindelijk ook in België ingezet. Publiek geheim dat het in België nog altijd, als politicus, not done is om het Europese project te scherp in vraag te stellen. Een eerste kentering in deze attitude viel de voorbije maanden te lezen in de media, voor de goede verstaander. Zo was de N-VA voor een Europese belasting alvorens ze ertegen was. Merkwaardig. Ook de bezoekjes aan David Cameron, de huldiging van Theodore Dalrymple en een futloze zoektocht naar een vervanger voor Frieda Brepoels lijken tekens aan de wand.
Jawel, Frieda Brepoels denkt er over om haar schup af te kuisen op Europees niveau. Niet dat we de dame dit misgunnen. Het is echter op zijn zachtst gezegd merkwaardig dat de N-VA – enthousiaste Europese Vendelzwaaiers als ze zijn – geen vervanger hebben klaarstaan voor het blauwe halfrond. Men zou denken dat de huldiging van een slogan als “een sterk Vlaanderen in een sterk Europa”, ook een energieke vertegenwoordiging van Vlaanderen in dit Europa ten gevolge zou hebben. Niet dus.
Een nog duidelijker illustratie van het langzaam afglijdende parcours van Vlaanderens Europese voorvechters, noteerden we bij de komst van Václav Klaus. Bart De Wever, beeldenstormer bij uitstek, vroeg zich in zijn tweewekelijkse column in De Standaard hardop af waarom men bij de kritiekloze eurofilie van de Politiek Correcte Elite (PCE) ™ geen ernstige vraagtekens mocht plaatsen. Wanneer Václav Klaus de Europese Unie vergelijkt met de Sovjet-Unie is dit niet het type van de pot gerukte vergelijking dat UKIP-zondagpiloot Nigel Farage zou maken, maar een ernstige waarschuwing van een -gepokt en gemazeld vrijheidsstrijder. De elite wilt u, ja u, met alle macht de mond snoeren. Kritische vragen zijn gewoonweg niet toegelaten. Jan Jaap Van der Wal-gewijs wordt u de mond gesnoerd, je doet gewoon niet meer mee. Voor alle duidelijkheid, dit is eurorealisme, niet euroscepticisme.
Nu de Duitse mier tegenover de Griekse sprinkhaan komt te staan, lijkt het niet onlogisch dat de Waalse en Griekse sprinkhanen samen vrolijk riedelend door het discours dansen.
Uiteindelijk is al dit weinig verbazingwekkend, al is het interessant om op te merken hoe het discours hier langzaam opschuift naar eurosceptische wateren. Frequente lezers van de Europese portalen op de nieuwssites van het Verenigd Koninkrijk, zullen de ideologische terminologie er gemakkelijk uit kunnen halen. Voor de N-VA voelt het natuurlijk ook natuurlijk aan. Op macro-economisch gebied evolueren we binnen Europa nu eenmaal naar Belgische toestanden. De Grieken zijn de Walen van de Europese Belgificiëring. In een transnationale conversatie waar men gemakkelijk punten scoort door de economische situatie te reduceren tot een hertelling van het fabeltje van de mier en de sprinkhaan, mag men aannemen dat het niet meer dan geoorloofd is om onze nationale dadas te projecteren. Nu de Duitse mier tegenover de Griekse sprinkhaan komt te staan, lijkt het niet onlogisch dat de Waalse en Griekse sprinkhanen samen vrolijk riedelend door het discours dansen.
Volgens deze lezing gaan we met Europa donkere dagen tegemoet. Een gebrek aan populaire legitimiteit, gekoppeld aan een aanslepende economisch-monetaire kanker zorgt in de gehele unie voor een opstoot in wat men vroeger wel eens als ‘goedkoop populisme’ wist te bestempelen. Populisme is, zoals u uiteindelijk al lang weet, een geuzennaam geworden, en de schimmige Europese ‘elite’ zal het geweten hebben. Wie die elite is, hangt af van uw gesprekspartner. Eén ding is zeker, ze voelen zich gebonden aan God noch gebod, en hebben het slecht met ú voor.
Kosmopolitisme is niet aan de gewone, hardwerkende mens besteed. Gelukkig zijn er zij die u weten te vertellen wat deze wel nodig hebben. Wie heeft er nood aan een diepere samenwerking tussen Europese elites, als we gewoon met z’n allen Europees kunnen consumeren? Waarom verder gaan?
Nu is het enkel wachten tot de eerste maal dat zelfverklaard eurorealist Bart De Wever zich laatdunkend uitlaat over de European Gravy Train. Spanning alvast verzekerd. Laat me de eerste zijn om de Belgische eurofilie hierbij uitgeleide te doen. Het was leuk zolang het duurde.
0 Comment