“Dank u, Vlaanderen”, zo eindigt Christophe Deborsu zijn nieuwste boek Dag Vlaanderen!, meteen goed voor een bestseller. Deborsu had dit alvast nooit verwacht: “Ik ben er eerlijk gezegd van ontroerd.”
Deborsu, het vleesgeworden koppelteken tussen Vlaanderen en Wallonië, werkt al ruim 23 jaar als journalist bij de RTBF en is ons welbekend van zijn columns in ‘De Standaard’ , de rubriek die hij vroeger samen met zijn broer Frederic onderhield in De Zevende Dag en als medemaker van de controversiële fictieve reportage Bye Bye Belgium , die in 2006 Wallonië deed beven op haar grondvesten.
Deborsu werd geboren in 1965, het laatste jaar dat Vlaanderen en Wallonië even welvarend waren. Vanaf toen ging het volgens Deborsu “richting ravijn.” Ja hoor, de schrijver in kwestie is wel degelijk Franstalig, al zou men sommige passages toeschrijven aan een Vlaamsnationalistisch manifest.
“Ce livre c’est grâce à vous”, zo ondertekende Deborsu zijn eerste exemplaar dat hij schonk aan niemand minder dan onze eeuwige premier van lopende (?) zaken. De allusie is duidelijk: Deborsu vroeg op 21 juli 2006 Leterme om de eerste strofen van het volkslied te zingen. Leterme stak van wal met “Allons enfant de la patrie”, niet de Brabançonne maar La Marseillaise, het Franse volkslied. Deborsu noemt het “de vier seconden die mijn leven veranderden.” Leterme is ondertussen gelukkig psychologisch gerehabiliteerd en voorzag Deborsu zelfs van een wedergeschenk: een cd met alle Europese nationale volkslieden.
Het boek leest werkelijk als een handleiding over Wallonië. Deborsu staat stil bij 47 stellingen of vragen en komt uit op de verschillen of net de gelijkenissen tussen de twee landsdelen. Zo geeft hij antwoorden op precaire vragen als: ‘Hoe hebben de Walen de Vlamingen rijk gemaakt?’, ‘Waarom zijn Vlamingen in onze ogen nazi’s?’, ‘Waarom zijn de Walen het enige volk op aarde dat weigert meer autonomie te krijgen?’, ‘Zijn de Walen allemaal socialisten?’ en ‘Hoe beletten de Vlamingen de Walen Nederlands te spreken?’ De antwoorden durven al eens kort door de bocht te zijn. Desalniettemin slaagt Deborsu erin enkele clichés omtrent de Waalse bevolking de wereld uit te helpen.
Dag Vlaanderen! is een mengeling van een autobiografie en geschiedenis en actualiteit van Wallonië. Maar vooral een eindeloze reeks faits divers. Wist u bijvoorbeeld dat ‘ la frite’ in Wallonië werd uitgevonden rond 1680, dat ‘Waal’ oorspronkelijk van het Germaanse ‘Walha’ komt en ‘de anderen’ betekent, en dat de Waalse Saint-Nicolas uit de hemel komt gevlogen op een ezel? Of dat Wall Street zijn benaming volgens sommigen zou danken aan Waalse kolonialen?
Dag Vlaanderen is dan wel niet intellectueel hoogstaand, het is zeker en vast een uiterst ontspannend boek en een heuse blikverruimer. De vele ludieke en de ietwat serieuzere passages zijn soms lachwekkend en tegelijk droefstemmend. Een vleugje chauvinisme valt te bespeuren, maar Deborsu aarzelt niet hevige kritiek te geven op ‘zijn’ gewest: “De vorige generatie was een gouden generatie…die het in Wallonië niet zou maken.”
Vreemde zinsconstructies en woordkeuzes liet de uitgever staan. Niet enkel een sympathiek gegeven, het herinnert ons er ook aan dat Deborsu de eerste Waalse auteur is die een volledige publicatie in het Nederlands schrijft. Jammer, Dag Vlaanderen!, kan in geen enkele Waalse boekhandel besteld worden…
‘Dag Vlaanderen! Hoe Walen écht leven en denken’,
Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts,
400 blz.
22,50 euro
0 Comment