We hebben er met z’n allen lang op gewacht. Bart De Wever gaf uiteindelijk pas 3 dagen voor de verkiezingen van juni 2010 en na bijzonder lang aandringen, dan toch publiekelijk en expliciet toe op de VRT dat het einddoel van de N-VA van zuiver separatistische aard was. Al moet gezegd dat deze Vlaamse onafhankelijkheid “een doel is, in die zin dat het er vanzelf van zal komen; wij noemen dat politiek darwinisme”. Een meer gepaste term lijkt mij hier eerder ‘politiek creationisme’. Het partijprogramma is echter net iets voorzichtiger. Hierin wordt gepleit voor een verregaande vorm van confederalisme, of de zogenaamde Copernicaanse omwenteling, ‘Wetstratees’ voor de grootste stilstand ooit. Duidelijk twee verschillende eindpunten.
Ongetwijfeld zijn vele N-VA-stemmers naar de stembus getrokken met grote twijfels over het standpunt van deze Goede Vlaming. Voor velen zijn deze twijfels beslist ook gebleven. Zij die in het ongewisse waren en nog steeds zijn, kozen dan maar naar eigen believen tussen de tegenstrijdige standpunten die de N-VA los liet op de bevolking. Knap staaltje politieke strategie met oog op een maximum aan Vlaamse stemmen. Verdeel en heers, zelfs in uw eigen middens, Caesar ab Flandria! Confederalisme of de oubollige Vlaamsche eisch voor onafhankelijkheid? Voor u een vraag, voor KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond, nvdr.) reeds geruime tijd een weet!
De Wever, die ettelijke kilo’s en jaren geleden hoofdredacteur van Het Verbond van KVHV was, kon reeds in 2004 in datzelfde magazine formuleren: “De N-VA wil van Vlaanderen een onafhankelijke lidstaat in een federaal Europa maken… bevrijd uit het Belgisch keurslijf.” Een knap staaltje duidelijke politieke taal noemen we dat. Jammer dat De Wever deze niet kan hanteren op de Vlaamse staatszender. Ongetwijfeld een bewuste politieke strategie.
Dat N-VA een graag geziene gast was bij het rechts-radicale KVHV mag niemand verbazen. Voornamelijk Vlaams Belang, maar zeker ook de N-VA, rekruteren gretig bij KVHV. Geregeld kreeg KVHV het vrolijk bezoek van figuren als Geert Bourgeois, Bart de Wever en Mark Demesmaeker (ja, die ’n type van het tuinierprogramma Groene Vingers heeft zich ontpopt tot een volbloed Vlaams-nationalist). Sterker nog, Jan Jambon was zelfs eregast op de jaarlijkse Uylenspiegelfeesten te Gent in 2009. Daar had hij het genoegen aan tafel plaats te nemen met Oswald Van Ootegem, gewezen militair collaborateur, onderluitenant van de Waffen-SS van de Vlaamse Oostfrontstrijders en eresenator van de Volksunie. Het olijke duo zong uit volle borst de Vlaamsche liederen die Jambon naar eigen zeggen “25 jaar jonger lieten voelen.” Ook op intiemere feestjes was Jambon steeds een graag geziene gast, al dan niet in gezelschap van Gerolf Annemans (VB), van wie de N-VA zich, althans naar de publieke opinie toe, toch uitdrukkelijk distantieerde?
Ach, het KVHV, een onschuldige doordeweekse katholiek-conservatieve, separatistische, anti-immigratie- en elite-studentenvereniging, die overigens de VUB omschrijven als een maoïstisch bolwerk, zegt u? Iets minder onverdorven worden de militanten wanneer men een blik werpt op hun jaarlijkse activiteiten. Tot dit repertoire hoort steevast, zonder enige vorm van intellectuele legitimatie, een huldiging ter ere van August Borms (Vlaams collaborateur tijdens WO I en WO II, medeoprichter van de Raad van Vlaanderen die onderhandelde met Duitsland, geëxecuteerd te Etterbeek in 1946), afgewisseld met allerlei lezingen, onder andere van bovengenoemde Oswald van Ooteghem, Gerard Bodifée (winnaar van de Homofobieprijs, uitgereikt door de Holebifederatie), Koenraad Elst (actief en controversieel medewerker van Vlaams Belang), opgevuld met lezingen over het Verdinaso (antisemitisch, autoritair verbond, losjes gebaseerd op Mussolini’s fascisme).
Of N-VA straks een Vlaams Belang-clubje wordt, zal de toekomst uitwijzen.
Ook bij de NSV! (Nationalistische Studentenvereniging, nvdr.) zijn Bart De Wever en de N-VA-pitbulls graag geziene gasten. De NSV! die zich naar de buitenwereld toe profileert als radicale Vlaams-nationalistische cultuur– en identiteitsgoeroes, gericht tegen massa-immigratie en islam en die dwepen met leuzen als: “De migrant, hij kwam, hij zag en verdorie… hij bleef” en “Vandaag tolerant, morgen vreemde in eigen land” kan aanzien worden als xenofobisch, neigend naar fascisme.
Hun activiteiten laten eveneens weinig aan de verbeelding over. Op de IJzerwake van 2004 werd hulde gebracht aan Staf De Clercq (stichter en den leider van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) en tevens de man die onder de nazi-vlag openbaar zijn vertrouwen uitte in Adolf Hitler) en Irma Laplasse (na WO II geëxecuteerd omwille van de verantwoordelijkheid voor de dood van 7 verzetsleden).
Reeds in 2008 mocht De Wever, aan een tafel gedrapeerd met NSV-vlag, plaats nemen om een woordje uitleg te geven over zijn visie op de staatshervorming. Mark Demesmaeker lijkt dan weer graag te poseren op de IJzerwake in gezelschap van de NSV! -voorzitter, Frank Vanhecke (VB) en Bruno Valkeniers (VB); wederom goede vrienden met het Vlaams Belang?
In februari 2011 kon de N-VA zich zelfs ‘verrijken’ met vers NSV! -bloed in haar gelederen. Kim Van Cauteren, ex-NSV! militant, mag zich sinds kort de trotse voorzitter van Jong N-VA noemen. Geen onbelangrijke post, aangezien Kim Geybels van hieruit rechtstreeks naar de Senaat trok, en dat zonder zich eerst op de hoogte te stellen van de gewenste dresscode! Van Cauteren kan zich alvast verheugen op eenzelfde beloftevolle carrière! NSV! ziet er alvast een ontkenning in dat ze een Vlaams Belang-clubje zijn en stellen dat “er ook veel N-VA’ers actiefzijn in het NSV!.”
Of N-VA straks een Vlaams Belang-clubje wordt, zal de toekomst uitwijzen. Bruno Stevenheydens, VB’er uit Beveren, werd alvast met open armen ontvangen. Naast hun nieuwe aanwinst Vic Van Aelst, die recentelijk pleitte voor het afschaffen van de Franse taal in het Vlaams onderwijs, is de N-VA op korte tijd al met twee radicale stemmen aangedikt.
In 2007 zorgde De Wever voor een controverse toen Filip de Winter (VB) een foto, genomen in ‘96, verspreidde van Bart in gezelschap van Jean- Marie Le Pen, stichter van Front National, wiens extreemrechts gedachtegoed en schandaleuze uitspraken hier hopelijk niet opnieuw aangehaald hoeven te worden.
De Wever gaf destijds volgende uitleg: “Ik ben hem niet gaan fêteren. Ik heb een gespreksavond bijgewoond en hem kritische vragen gesteld. Ik denk dat dit in een democratie toegelaten is.”
Samengevat kunnen we stellen: niet het soort verenigingen en personen waar de N-VA, als grootste partij van Vlaanderen, mee wil geassocieerd worden, lijkt me. Natuurlijk zijn politici van N-VA vrije mensen en mogen zij, net zo goed als anderen, gaan en staan en praten met wie zij het gepast achten. Men zou echter wel eens een moment van zelfreflectie mogen inpassen. Men kan ten aanzien van de media en het volk geen extreemrechtse partijen als Vlaams Belang, met oog op hun electorale achterban, ridiculiseren en tegelijkertijd achter de schermen gretig participeren aan de motivatie van ditzelfde extreemrechts gedachtegoed zoals te vinden bij KVHV en NSV!.
De Wever is opgeklommen tot Messias van rechts-extremistendie vroeger gemarginaliseerd werden, maar heden ten dage blijkbaar zelfs financiële steun en openlijke erkenning van de KUL waardig zijn.
Dat deze zelfreflectie dan toch plaatsvond, beter laat dan nooit, is vooreerst een strategische zet. Vanaf de verkiezingen van 2010 valt de interesse van de N-VA in verenigingen als KVHV en NSV! volledig weg. Of valt de interesse van KVHV en NSV! weg voor de N-VA? Dit laatste is hoogst onwaarschijnlijk aangezien “geen weldenkend nationalist ontkennen zal dat Bart De Wever erin geslaagd is om het streven naar de Vlaamse autonomie mee ingang te doen vinden bij de meerderheid van de Vlaamse bevolking.” De Wever is, bij gebrek aan een geloofwaardig alternatief, opgeklommen tot Messias van rechts-extremisten die vroeger gemarginaliseerd werden, maar heden ten dage blijkbaar zelfs financiële steun en openlijke erkenning van de KUL waardig zijn. Kortstondige erkenning aan de UGent was ook hun deel, maar daar werd deze terug ingetrokken, al loopt de beroepsprocedure nog.
Meer waarschijnlijk is dat de N-VA, onder groeiende media-aandacht, besefte dat zich in het openbaar associëren met zij die teren op de idealen van veroordeelde collaborateurs en antisemieten, enkel argwaan zou wekken. Niet ondenkbaar gezien het gekleurd verleden, lees zwarte pagina, zoals waar te nemen in het familiealbum van de voorzitter.
Erasmus wist echter al in 1512: “Men mag zich vermommen zoveel men wil, een ezel in leeuwenhuid blijft toch maar een ezel.”
De N-VA, met De Wever op kop, lijkt wel een partij met twee gezichten. Men profileert zich naar het volk als centrumrechts, conservatief, liberaal en Europees gezind, uit oog van de camera’s verbroedert men echter met extreemrechtse, ultraconservatieve, xenofobische, haast fascistische organisaties. Als de N-VA ooit bereid zou zijn om in een regering te stappen, vraag ik mij af welk gezicht we te zien zullen krijgen.
Het wordt hoog tijd dat N-VA kleur bekent. Het radicale nationalisme wordt bewust niet uitgespeeld in haar communicatie. Men pikt liever in op enkele typische rechtse vraagstukken zoals immigratie, die ongetwijfeld meer kiezers bekoren dan de staatshervorming en de al dan niet overheveling van kleine bevoegdheden en de systematische ontmanteling van de federale staat België. Deze systematische ontmanteling, met als doel de Vlaamse onafhankelijkheid, is ook slechts gewenst door 20% van de N-VA kiezers. 13% is zelfs voorstander van een terugkeer naar een unitair België met één nationaal parlement en één nationale regering. De Wever heeft er dus baat bij zijn zelfverklaard en snood einddoel onder stoelen en banken te steken met oog op een maximum aantal stemmen van zowel separatisten als niet-separatisten. Hoe dan ook, één dezer twee groepen zal bedrogen uitkomen.
Nieuw-Vlaamse Alliantie? Nieuw? Nee! Oude onfrisse gerecupereerde koek, herverpakt met een nieuwe vervaldatum, zijnde het moment waarop N-VA haar handtekening zet onder de staatshervorming en haar politieke maagdelijkheid verliest! Het neo-flamingantisme zoals belichaamd door N-VA heeft zich ontpopt tot een strekking waarbij men een mix van vooroorlogs nationalistisch gedachtegoed combineert met plat en modern populisme en kleurontkennerij waarbij slechts weinigen van diens kiezers zich bewust zijn van de langetermijneffecten. De strijd tussen de realistisch pragmatische en de ideologisch radicale strekking binnen N-VA-gelederen is nog niet gestreden. Een zege van de radicalen zal de erfzonde zijn van de kiezer.
Men weze gewaarschuwd voor de wolf in schaapskleren die mogelijk schuilt achter de vage en voor interpretatie vatbare communicatie waarmee de N-VA ter meerdere eer en glorie van het Vlaams-nationalisme de toenemende segregatie in de maatschappij wederom een grote dienst bewijst.
0 Comment