Dat is het wel, een op Jaggeriaanse wijze zwartgeverfde deur. Na de poort leiden de trappen naar een kelder, eigenlijk een krocht. De tafels zijn geschikt alsof het een eetzaal van een weeshuis is, maar de sfeer is opperbest. De nodige oude bierprenten sieren de muren. Het een Irish pub, maar dat is het eigenlijk ook niet. Je zal er geen (naakte) dansende Britten – of Ieren – tegenkomen, meer wel de nodige geneugten die men in een goede pub behoeft te vinden. Een levendige reeks concerten vult de kroeg gezellig vol
Whisky’s en sigaren. Man, man, man. Het aanbod is overdonderend. Voor de kenner: Lagavulin, Maccallan en Laphroaig. Een Montecristo en de avond is in alle mogelijke opzichten geslaagd. Decadent gaan, dat is het. De prijzen zijn zoals het hoort, helaas, want whisky is nog steeds niet echt geschikt voor de studentenportemonee. Voor zij die zot willen doen: je kan er zelfs Indiase whisky vinden – al raden wij het u af. Voor de bierliefhebbers zijn er ook minder bekende bieren van’t vat, wat al helemaal gesmaakt kan worden door de bierdrinker. Dit café was toch een van de betere ontdekkingen in Brussel, een plek om u tegen te zeggen. (jd)
0 Comment