Door Nathaniël Bovin, Ruben Claesen en Jeroen Derkinderen
Wie is er bang voor een lagere school op de campus? Dat de facebookgroep tegen dit plan sneller uit zijn voegen barstte dan dat het quorum van de studentenraadsverkiezingen ook maar de minste stijging vertoonde, hoefde niet meteen te verbazen – het quorum is nu wel gehaald. Dat de uitwerking van het plan nog voor geen sikkepit gevorderd was, deed wel enkele wenkbrauwen fronsen. Laten we daarbij opmerken dat een facebookgroep een muisklik ver is, terwijl een studentenvertegenwoordiger verkiezen misschien drie of vier klikjes moeite is.
Hoe is het nu mogelijk dat zo’n grote groep studenten zich roert als hun feesttent in het vizier komt, terwijl normale studentenparticipatie uitblijft. Het plan in kwestie was overigens enorm vaag geformuleerd, om niet te zeggen nog in embryonale fase. Tussen droom en daad, zoals men zo liederlijk durft beweren. Laten we ook niet vergeten dat tussen Vlamingen, Walen en Brusselaars men niet zo snel tot een akkoord kan komen – o milde ironie. Het aanvoelen van de voornaamste kritieken op de facebookgroep deed voor een vrijzinnige universiteit toch enigszins kalotig aan. De onschuldige kinderoogjes zouden immers weleens geconfronteerd kunnen worden met alcohol en drugs, iets wat volledig ondenkbaar is in Brussel, op straat of in de metro.
Heroïne wordt – al een geluk – niet op de Esplanade gebruikt, dus daar zullen onze jonge spruiten geen hinder van ondervinden. Bovendien lopen er reeds voldoende kindjes op onze campus rond die gebruik maken van onze faciliteiten, ook ’s ochtends vroeg wanneer onze bekaterde studenten naar huis proberen te kruipen – wie is het die daar over klaagt? Facebook-groepoprichter Mats Walschaers vatte het in De Standaard van zaterdag 15 mei zo op: “Jonge kinderen zijn erg beïnvloedbaar en studenten organiseren bepaalde activiteiten – u begrijpt wel wat ik bedoel – die niet voor kinderogen bedoeld zijn.” Ook brusselnieuws.be en Metro pakten reeds uit met dit ongelofelijke nieuwsitem.
Op de ULB bestaat sinds jaar en dag een Europese middelbare school, enigszins ommuurd, en kinderen van vijftien zijn wellicht gevoeliger voor de studentikoze leefwereld dan kinderen van 8. Nu goed, emotioneel bezwaar heeft nooit veel te maken gehad met ratio. Hoe luidde het motto van de VUB alweer? Scientia vincere tenebras … of mogen we daar een redelijk eigenzinnige interpretatie aan binden?
De vrees van het kostenplaatje hieraan verbonden, nog zo’n zeer, lijkt ons eerder op een fijne verrassing te kunnen uitdraaien voor de besparende VUB. De plek waar de leiders van morgen gekweekt zullen worden, kan verhuurd of verkocht worden, maar aan bouwkosten zal de VUB niets verliezen – beter zelfs, er kan geld aan worden verdiend. Dat kinderen (geluids-)overlast bezorgen, lijkt onzin. Kinderen moeten kunnen spelen en dat Brussel nu eenmaal niet de perfecte locaties bezit is een spijtige zaak, maar wel een feit. Dat de campus door spelende ettertjes overrompeld zal worden is al evenmin waar, de VUB staat bij de kinders en pubers van Etterbeek en omstreken reeds gekend als le parc – en wie klaagt daar nu over? Bovendien zal de school van een eigen speelplaats voorzien zijn, logischerwijze.
Dat de ietwat redelijke studenten reageerden binnen de Facebookwereld, lucht op. Enkele positieve kanten aan dit project dienen zeker ook in de verf gezet te worden. Niet alleen de sociale functie van de VUB wordt zo nog eens naar voren geschoven. Als Nederlandstalige universiteit hebben wij ook een verantwoordelijkheid in hoofde van de Nederlandstaligen in Brussel. Als Brusselse universiteit mogen we toch ook een steentje bijdragen om de sociale lasten van het Brusselse te dragen. De VUB staat niet los van haar maatschappelijke omgeving. Daarenboven beantwoordt deze basisschool gedeeltelijk aan de vraag naar Nederlandstalige scholing in het Brusselse – geen tenten meer in het straatbeeld; voor wachtende ouders, welteverstaan.
We zijn niet de enige minderheid in het Brusselse, en vele studenten lijken de band met het Brusselse soms volledig te verliezen. De VUB is geen losstaand eiland in een zee van Brussels grut en Brusselse problemen. Dit meertalig experiment – want dat is het idee erachter – biedt daarenboven mogelijkheden voor studenten en onderzoek: sociologen, agogen, educatiewetenschappers en taalkundigen zullen hier een vette kluif aan hebben. Aan deze mooie groene basisschool kunnen ook de vrijzinnigen van morgen ontspruiten.
Als het rectoraat eens een goed idee heeft, dan mag het ook gezegd worden.
0 Comment