Het geweld flakkerde de voorbije weken terug op in Brussel. Juweliers schoten overvallers van hun vespa, overvallers schoten juweliers onder hun toonbank. In Sint-Gillis ontstond er een spontane volksopstand nadat de politie een overvaller een portie lood had geserveerd. Kortom, om het met de woorden van Guy Tegenbos te zeggen: Brussel ontspoort! (De Standaard, 14/04) Maar waarom? Het gebrek aan integratie en scholing wordt voorgehouden als het eindpunt van de analyse. Waren die jongeren nu maar door een lieve Vlaamse non opgevoed in Erps-Kwerps, dan zou er geen vuiltje aan de lucht zijn geweest. Hun kansarmoede ligt niet structureel in de economie besloten, maar is enkel en alleen de fout van een falend integratiebeleid en een gebrek aan aandacht voor hun intellectuele ontwikkeling. Hadden ze maar wat meer Guido Gezelle naar binnen gepompt gekregen! O krinkelende winkelende Juwelierszaak!
Verder weet Tegenbos ook dat de problemen in de Vlaamse rand niet zozeer het gevolg zijn van een stadsvlucht door de gegoede Franstalige bevolking. Neen, het is de peiler van onze economie, de middenklasse die zich onveilig voelt in ‘de stad’. Niet enkel de bourgeoisie zet het op een lopen, ook le petit-bourgeoisie blijft niet achter. Gefeliciteerd, nog even en BHV ligt aan de voeten van onze proletarische medemens. Als die tenminste niet bezig is om over de E-19 te scheuren met enkele zwaailichten in touw. Al goed dat Picqué de oplossing kent. Zo liet hij noteren: “Il faut plus de policiers à Bruxelles!” (Le Soir, 13/04) Meer blauw op straat, een gebrek aan structureel denken kunnen we meneer de minister-president niet verwijten.
Goed, naast repressie is er natuurlijk nog de scholing, en vreemd genoeg is Vlaanderen niet bereid of capabel om zelfs dat ene probleem aan te pakken. Nog voor Brussel echt ontspoorde wist Pascal Smet al te melden dat Brussel geen cent extra zou krijgen voor meer scholen. Dat is immers een prioriteit van de Franstalige gemeenschap, waarom zouden wij moeten opdraaien voor dat Franstalig grut? U denkt toch niet dat die 235.000 pendelende Vlamingen die in Brussel hun boterham verdienen een maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben tegenover het gewest? À propos, Smets uitspraken over Franstalig Brussel staan wel in schril contrast met de openingszinnen van zijn beleidsnota uit oktober 2009: “In Brussel maken we samen toekomst. Dat kan alleen als Vlaanderen zich betrokken voelt bij de uitdagingen waar Brussel voor staat…”
Even verder stond ook nog te lezen dat “Brussel niet beschouwd (kan) worden als een stad van Franstaligen.” We waren dan ook verbaasd wanneer we op 24 maart in De Morgen konden lezen dat Pascal Smet Brussel typeerde als “… een Franstalige stad.” Voor hem betekent dit gelukkig geen afbouw van engagement, in de woorden van de minister: “Je kan het licht van de zon ontkennen, maar daarmee los je geen problemen op.” Als onze minister één deugd heeft, is het wel rechtlijnigheid!
Pascal Smets beleidsnota beloofde verder om “… inspanningen (te) leveren om Brussel uit te bouwen en te promoten als studentenstad.” Tot nu toe kunnen we enkel constateren dat dit zich beperkt heeft tot een njet voor nieuwe scholen voor de lagere leeftijdscategorieën, en een njet op budgettair vlak voor het hoger onderwijs (waar de VUB om en bij de 2 miljoen mag inleveren op het sociaal front). De VUB is dan misschien wel aan een charme-offensief begonnen, zolang berichten over geweld en structurele tekorten in de media de teneur over Brussel bepalen, moeten we niet al te veel verwachten van Vlaanderen. Wie weet, misschien blijkt internationalisering inderdaad de ultieme reddingsboei. Al is het dan wel spijtig dat we in 2008 onze erkenning als buitenlandse universiteit in de VS verloren. Dan maar hopen dat we een kleine brain drain uit de derde wereld kunnen bewerkstelligen? Of misschien uit Griekenland of Ierland, naar verluidt is emigratie daar ook terug van weggeweest.
0 Comment