Islands: “Misschien ga ik me een Garfunkelpruik kopen, of een Phil Spectortoupet”

Door Piet Van de Velde

De Canadese band Islands, onder leiding van Nick Diamond, ondergaat personeelswissels als ware Mark E. Smith van The Fall een doetje. Hoe het ook weze, langzaam timmeren ze aan de weg richting de oneindige indiefaam, met zeemzoete melodietjes en happy synths. Islands zou echter Islands niet zijn, moest daar geen satanische boodschap in te vinden zijn over kleine puppy’s die roofmoordenaars worden. Gelukkig krijgen ze nu ook hulp vanuit Tinseltown en verscheen Michael Cera (Juno, Year Zero) in hun laatste videoclip.

d.M. Hoe heb je Michael Cera zover gekregen om een hele video als junkie rond te lopen?

Nick Diamonds: “We hadden hem aan een ketting geketend in onze kelder. We gaven hem elke dag Frosties en lieten hem naar Barney luisteren. Uiteindelijk geraakt een mens aan een natuurlijke high, wat ons genoeg tijd gaf om daar een muziekvideo rond te breien.”

Denk je nog altijd elke journalist om het tuintje te kunnen leiden met absurde antwoorden?

“Denk je dat je de eerste bent die dat vraagt?”

Ja.

“Verdorie, je hebt gelijk ook! Je moet waarschijnlijk Jupiter of Boeddha zijn!”

Nee, ik ben een Belg en dat is gezien de huidige omstandigheden al erg genoeg. Laten we het nog even hebben over jouw muziek. Op Vapours klinken je songs iets persoonlijker dan anders, bijvoorbeeld op het nummer Tender Torture …

(onderbreekt) “Ik heb altijd wel over persoonlijke zaken gesproken. Al sinds Return to Sea ( de eerste plaat van Islands, nvdr.) gaat het meestal over wat ik ervaar, denk, voel. Ik denk niet dat deze plaat persoonlijker is dan de vorige platen.”

Wat ik bedoelde: zonder dat telkens te willen opvullen met humor. Het lijkt tekstgewijs een wat volwassener plaat.

“Hmm, ik hou nog altijd de humor in de songs. Enkel bevind ik me nu op een andere plaats dan een paar jaar geleden. Waarschijnlijk ligt het ook aan het feit dat ik graag per plaat van aanpak verander, verandering in de manier waarop ik songs schrijf. Ik durf nu hier en daar eens een drumcomputer te gebruiken. Het zou anders te vervelend worden, om telkens opnieuw dezelfde plaat uitbrengen. Daarom hou ik me ook bezig met andere projecten die naast Islands staan.”

Muziekjournalisten hebben de neiging om groepen te vergelijken met andere groepen. Ben je blij dat ze je nu vergelijken met Paul Simon in plaats van steeds met The Unicorns vergeleken te worden?

“Paul Simon is een hele eer. Ik vind die best wel goed, maar ik denk dat er meer in de muziek zit dan enkel Paul Simon. Die andere groep ken ik niet (The Unicorns, Canadese cultgroep waar Diamond in speelde, nvdr.). Het heeft ook te maken met het feit dat de muziekpers tegenwoordig Paul Simon zo aan het hypen is, dat ze vaak gemakkelijkheidhalve het geluid van Islands zo omschrijven.”

Had je dan liever Art Garfunkel gehad als verwijzing?

“Misschien voor het kapsel. Begint niet alle rock ’n’ roll bij het kapsel? Van Elvis tot de punk merk je dat rock ‘n’ roll gelijk staat aan kapsels. Misschien ga ik me een Garfunkelpruik kopen, of een Phil Spectortoupet. De toekomst ligt in het haar!”